ECLI:NL:GHSHE:2018:1176

• Datum uitspraak: 20 maart 2018
• Publicatiedatum: 20 maart 2018
• Zaaknummer: 200.220.112_01
• Instantie: Gerechtshof 's-Hertogenbosch
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht
• Procedures: Hoger beroep kort geding
• Rechters: I.B.N. Keizer; M.G.W.M. Stienissen; G.J.S. Bouwens
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afsluiting van elektriciteitslevering wegens diefstal ten behoeve van hennepkwekerij en vordering tot heraansluiting

In deze zaak gaat het om een hoger beroep in kort geding dat is ingesteld door de curator van [gefailleerde] en [appellant] tegen Enexis B.V., de netbeheerder. De aanleiding voor de procedure is de afsluiting van de elektriciteitslevering aan een woning, die plaatsvond na een politie-inval in 2011 waarbij een hennepkwekerij werd aangetroffen. De curator en [appellant] vorderden in kort geding dat Enexis de elektriciteitslevering zou hervatten, omdat zij zich in een noodsituatie bevonden. Het hof heeft de feiten uit de eerdere procedure in eerste aanleg in overweging genomen, waaronder een vonnis van de rechtbank Breda waarin [gefailleerde] was veroordeeld tot betaling van schadevergoeding aan Enexis wegens elektriciteitsfraude. Het hof oordeelde dat de afsluiting van de elektriciteit door Enexis gerechtvaardigd was, gezien de herhaalde betrokkenheid van [gefailleerde] bij hennepkwekerijen en de openstaande vorderingen van Enexis. De vorderingen van de curator en [appellant] werden afgewezen, omdat het hof van mening was dat er geen spoedeisend belang was bij het hervatten van de elektriciteitslevering, en dat Enexis niet misbruik maakte van haar bevoegdheid. Het hof bekrachtigde het vonnis van de voorzieningenrechter en veroordeelde de curator en [appellant] in de proceskosten van het hoger beroep.

Uitspraak

GERECHTSHOF ’s-HERTOGENBOSCH

Afdeling civiel recht

zaaknummer 200.220.112/01

arrest van 20 maart 2018

in de zaak van

1. mr. D.P.W.H. Cremers,

in zijn hoedanigheid van curator in het faillissement van de te [woonplaats] wonende
[gefailleerde] , kantoorhoudende te [kantoorplaats] ,

2. [appellant] wonende te [woonplaats] ,

appellanten,

hierna aan te duiden als de curator, [gefailleerde] en [appellant] ,

advocaat: mr. P.F.M. Gulickx te Breda,

tegen

Enexis B.V.,

gevestigd te [vestigingsplaats] ,

geïntimeerde,

hierna aan te duiden als Enexis,

advocaat: mr. G.E.M.C. Reinartz te Eindhoven,

op het bij exploot van dagvaarding van 13 juli 2017 ingeleide hoger beroep van het vonnis in kort geding van 20 juni 2017, door de voorzieningenrechter van de rechtbank Oost-Brabant, zittingsplaats 's‑Hertogenbosch, gewezen tussen [gefailleerde] en [appellant] als eisers en Enexis als gedaagde.

1. Het geding in eerste aanleg (zaaknummer C/01/321445, rolnummer KG ZA 17-319)

Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar voormeld vonnis.

2. Het geding in hoger beroep

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• de dagvaarding in hoger beroep;
• de memorie van grieven met producties;
• de akte van [gefailleerde] en [appellant] van 12 september 2017;
• de antwoordakte van Enexis van 3 oktober 2017;
• het exploot van 10 november 2017, waarbij Enexis de curator in het faillissement van [gefailleerde] op de voet van artikel 27 van de Faillissementswet tot overneming van het geding heeft opgeroepen;
• de memorie van antwoord;
• de akte van de curator en [appellant] van 30 januari 2018 met twee producties;
• de antwoordakte van Enexis van 13 februari 2018.

Het hof heeft daarna een datum voor arrest bepaald.

De curator en [appellant] hebben bij hun akte van 30 januari 2018 als productie 45 een reactie van [gefailleerde] op de memorie van antwoord overgelegd. Die reactie, die afkomstig is van [gefailleerde] zelf, beslaat bijna 11 volledige pagina’s in relatief klein lettertype. Enexis heeft gesteld dat die productie buiten beschouwing moet worden gelaten.

Het hof zal de productie inderdaad buiten beschouwing laten. De eerste reden daarvoor is dat een akte volgens het Landelijk procesreglement voor civiele dagvaardingszaken bij de gerechtshoven een processtuk is dat een korte mededeling, zoals een enkele erkenning of ontkenning, een bewijsaanbod, de aankondiging van een productie of een reactie daarop bevat. Het uitgebreide schriftelijke stuk dat door [gefailleerde] is opgesteld voldoet hier niet aan. Het toelaten van de productie zou in strijd komen met de in artikel 347 lid 1 Rv neergelegde tweeconclusieregel. De tweede reden voor het buiten beschouwing laten van de productie is dat in hoger beroep op grond van artikel 79 lid 2 Rv verplichte procesvertegenwoordiging geldt. De handelwijze die de curator en [appellant] bij hun akte hebben gehanteerd – het overleggen van een uitgebreid schriftelijk stuk zonder daarbij op enige wijze in de akte aan te geven welke passages van dat stuk om welke redenen van belang zijn – is daarmee in strijd.

Met inachtneming van het bovenstaande doet het hof recht op de stukken van het hoger beroep en de stukken van de eerste aanleg.

3. De beoordeling

3.1.

De voorzieningenrechter heeft in de rechtsoverwegingen 2.1 tot en met 2.8 van het bestreden vonnis enkele feiten vastgesteld. Het hof zal deze feiten hieronder (vernummerd tot 3.2.1 tot en met 3.2.8) weergeven.

3.2.1.

Vanaf 1992 heeft [gefailleerde] met betrekking tot de haar in eigendom toebehorende woning aan de [adres 1] te [plaats] een contract gehad met Essent voor de levering van, voor zover hier relevant, elektriciteit.

3.2.2.

Enexis is de netbeheerder in de regio en verzorgt het transport van de elektriciteit.

3.2.3.

Op 25 januari 2011 heeft het hennepteam van de politie (in aanwezigheid van een medewerker van Enexis) een inval gedaan in het pand [adres 1] te [plaats] . (Bij de huurder) op de begane grond zijn toen ongeveer 9 moederplanten en 1047 stekken van hennepplanten gevonden. Sinds die datum is [adres 1] afgesloten van het elektriciteitsnet. De inval heeft tot strafvervolging tegen [gefailleerde] geleid. Bij arrest van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 6 juli 2016 is [gefailleerde] in de strafzaak vrijgesproken van, kort gezegd, het haar ten laste gelegde (deelnemen aan) handelen in strijd met artikel 3 Opiumwet en diefstal van elektriciteit.

3.2.4.

Bij een tussen partijen gewezen vonnis op tegenspraak van de rechtbank Breda van 19 december 2012 in een bodemprocedure (zaaknummer/rolnummer 233626 / HA ZA 11-659) is [gefailleerde] wegens elektriciteitsfraude (in verband met een eerder, op 4 december 2007, aangetroffen hennepkwekerij op [adres 1] te [plaats] ) onder meer veroordeeld om aan Enexis te betalen een na betaling van € 10.000,-- resterend schadebedrag van € 20.766,61, vermeerderd met de wettelijke rente over dat bedrag vanaf 4 december 2007 tot de dag van de volledige voldoening. Dit vonnis is in kracht van gewijsde gegaan. De rechtbank Breda heeft in het vonnis, na bewijslevering, geoordeeld dat het door [gefailleerde] eerder aan Enexis betaalde bedrag van € 10.000,-- geen finale kwijting had opgeleverd, zodat zij het meerdere nog steeds verschuldigd was gebleven.

3.2.5.

[appellant] is geboren op [geboortedatum] 1995 en thans 22 jaar oud. Hij heeft het syndroom van Asperger. [gefailleerde] heeft op enig moment de zorg voor [appellant] op zich genomen. Hij heeft gewoond op het eveneens aan [gefailleerde] toebehorende pand [adres 2] te [plaats] . Nadat dit pand begin 2017 door de burgemeester van Breda op de voet van artikel 13b Opiumwet was gesloten, is [appellant] gaan wonen op het adres [adres 1] .

3.2.6.

[adres 1] is tot voor kort van stroom voorzien middels een kabelhaspel vanuit een stopcontact uit onder meer [adres 2] en een ander buurpand. Aan deze stroomvoorziening is een einde gekomen, waardoor [gefailleerde] nu met een benzinegenerator zelf stroom moet maken voor [adres 1] .

3.2.7.

[gefailleerde] heeft een uitkering op grond van de participatiewet van € 930,-- per maand, waarmee zij alle vaste lasten moet betalen. [appellant] heeft een Wajonguitkering van

€ 285,-- per maand en een lening voor zijn studie informatica die hij volgt op Hbo-niveau.

3.2.8.

Artikel 6 van de Regeling afsluitbeleid voor kleinverbruikers van elektriciteit en gas (hierna: de Regeling) luidt als volgt:

“Een netbeheerder of een vergunninghouder draagt er zorg voor dat het transport van elektriciteit of gas naar of de levering van elektriciteit of gas aan een kwetsbare consument die wegens wanbetaling is beëindigd, wordt hervat indien de kwetsbare consument een verklaring van een arts die geen behandelend arts van de betrokkene is overlegt om de zeer ernstige gezondheidsrisico’s aan te tonen.”

In artikel 10 sub a van de Regeling is, voor zover van belang, bepaald als volgt:

“Een vergunninghouder draagt er zorg voor dat de levering van elektriciteit of gas aan een kleinverbruiker die wegens wanbetaling is beëindigd, wordt hervat indien de kleinverbruiker een bewijs overlegt:

a. dat hij heeft verzocht om schuldhulpverlening, totdat op dat verzoek negatief is beslist of totdat de schuldhulpverlening eindigt; (…)”.

3.3.1.

In de onderhavige procedure vorderden [gefailleerde] en [appellant] in het geding bij de voorzieningenrechter Enexis bij wege van onmiddellijke voorziening bij voorraad als bedoeld in artikel 254 Rv te gebieden:

• a. om het transport van elektriciteit ten behoeve van het pand aan de [adres 1] te [plaats] te hervatten, zodat [gefailleerde] en/of [appellant] voor de woning wederom een overeenkomst voor levering van energie kan aangaan,
• b. akkoord te gaan met een betalingsregeling ter zake kosten voor het heraansluiten en het ter beschikking stellen van het elektra netwerk,

dit alles op straffe van verbeurte van een dwangsom van € 100.000,-- voor iedere keer dat Enexis de geboden na betekening van het vonnis overtreedt en per dag dat deze overtreding voortduurt, met veroordeling van Enexis in de proceskosten.

3.3.2.

Aan deze vordering hebben [gefailleerde] en [appellant] , kort samengevat, het volgende ten grondslag gelegd.

Enexis heeft de woning van [gefailleerde] bij gelegenheid van de politie-inval van 25 januari 2011 ten onrechte afgesloten van elektriciteit. Enexis weigert ten onrechte die afsluiting ongedaan te maken. Enexis had in elk geval niet langer mogen volharden bij die weigering nadat [gefailleerde] bij het arrest van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch van 6 juli 2016 in de strafzaak is vrijgesproken van de haar ten laste gelegde feiten. Enexis maakt misbruik van haar monopoliepositie als netbeheerder, terwijl [gefailleerde] en [appellant] er een spoedeisend belang bij hebben dat de door hen bewoonde woning weer wordt aangesloten op het elektriciteitsnetwerk.

3.3.3.

Enexis heeft gemotiveerd verweer gevoerd. Dat verweer zal, voor zover in hoger beroep van belang, in het navolgende aan de orde komen.

3.3.4.

In het bestreden vonnis in kort geding van 20 juni 2017 heeft de voorzieningenrechter, samengevat, als volgt geoordeeld.

• Aangenomen kan worden dat [gefailleerde] en [appellant] een spoedeisend belang hebben bij beoordeling van hun vorderingen in kort geding (rov. 4.1).
• De beslissingen uit het vonnis van 19 december 2012 hebben op grond van artikel 236 Rv bindende kracht tussen partijen in de onderhavige procedure (rov. 4.2).
• [gefailleerde] heeft niet voldaan aan de veroordeling uit het vonnis van 19 december 2012. Enexis heeft op grond van dat vonnis nog (inclusief wettelijke rente) ongeveer € 30.000,-- van [gefailleerde] te vorderen ter zake de elekticiteitsfraude uit 2007 (rov. 4.3, eerste deel).
• Enexis heeft aan [gefailleerde] bovendien op 27 januari 2011 € 5.132,35 gefactureerd ter zake bij de politie-inval van 25 januari 2011 geconstateerde elektriciteitsdiefstal. [gefailleerde] heeft die factuur niet voldaan (rov. 4.3, tweede deel).
• Er is geen grondslag om Enexis te veroordelen akkoord te gaan met een betalingsregeling ter zake kosten voor het heraansluiten en het ter beschikking stellen van het elektra netwerk, zoals [gefailleerde] en [appellant] vorderen (rov. 4.4).
• Indien veronderstellenderwijs wordt aangenomen dat [appellant] op [adres 1] woont, dan is hij daar zelf begin 2017 gaan wonen terwijl in dat pand al sinds 6 jaar geen elektriciteitsaansluiting meer aanwezig was. Voor zover aan de zijde van [appellant] sprake is van een noodsituatie, hebben [gefailleerde] en [appellant] die noodsituatie dus zelf gecreëerd en kunnen zij dat niet aan Enexis tegenwerpen (rov. 4.6).
• Bovendien kunnen [gefailleerde] en [appellant] stroom opwekken met een benzinegenerator voor een gering bedrag per dag, kunnen zij koken op butagas, kan de was met de hand worden gedaan en kan [appellant] voor internet ook elders terecht. In zoverre is er dus geen dringende noodzaak voor heraansluiting (rov. 4.7).
• Het beroep van [gefailleerde] en [appellant] op artikel 6 van de Regeling gaat niet op (rov. 4.9).
• Het beroep van [gefailleerde] en [appellant] op artikel 10 van de Regeling gaat niet op (rov. 4.10).
• Het voorgaande brengt mee dat niet aannemelijk is dat Enexis misbruik van recht maakt of in strijd met de redelijkheid en billijkheid handelt (rov. 4.11).

Op grond van deze oordelen heeft de voorzieningenrechter de vorderingen van [gefailleerde] en [appellant] afgewezen en [gefailleerde] en [appellant] in de proceskosten veroordeeld.

3.4.1.

Het hof zal appellanten in het navolgende aanduiden als [gefailleerde] en [appellant] , ook indien gedoeld wordt op de periode na het overnemen van de procedure door de curator.

3.4.2.

[gefailleerde] en [appellant] hebben in hoger beroep twee grieven aangevoerd. [gefailleerde] en [appellant] hebben geconcludeerd tot vernietiging van het beroepen vonnis en tot het alsnog toewijzen van hun vorderingen.

3.4.3.

Het hof stelt voorop dat de vorderingen van [gefailleerde] en [appellant] alleen betrekking hebben op het hervatten van het transport van elektriciteit naar het pand van [gefailleerde] aan de [adres 1] te [plaats] en op het in verband daarmee weer aansluiten van dat pand op het elektriciteitsnet. Dit kort geding heeft geen betrekking op de levering van gas aan het pand.

3.4.4.

Het hof zal evenals de voorzieningenrechter aannemen dat [gefailleerde] en [appellant] een spoedeisend belang hebben bij beoordeling van hun vorderingen in kort geding. Het hof neemt daarbij in aanmerking dat Enexis de enige netbeheerder in [plaats] is en dat de levering van elektriciteit in de hedendaagse samenleving voorziet in een basisbehoefte. Het hof deelt dus het oordeel van de voorzieningenrechter dat de vorderingen van [gefailleerde] en [appellant] in dit kort geding inhoudelijk moeten worden beoordeeld.

Met betrekking tot grief 1

3.5.1.

Door middel van grief 1 betogen [gefailleerde] en [appellant] allereerst dat Enexis het pand bij gelegenheid van de politie-inval van 25 januari 2011 ten onrechte heeft afgesloten van elektriciteit.

3.5.2.

Dit onderdeel van de grief treft geen doel. Het hof neemt daarbij de volgende feiten en omstandigheden in aanmerking.

• Op 4 december 2007 is een hennepkwekerij aangetroffen in het ook toen al aan [gefailleerde] toebehorende pand aan de [adres 1] . Op grond van het vonnis van 19 december 2012 strekt voor het hof tot uitgangpunt dat daarbij sprake is geweest van een omvangrijke diefstal van elektriciteit. Enexis heeft in verband daarmee de elektriciteit in het pand afgesloten en pas hersteld nadat [gefailleerde] in mindering op de vordering van Enexis ter zake gestolen elektriciteit € 10.000,-- had betaald. Enexis heeft nu nog een vordering op [gefailleerde] ter zake deze gestolen elektriciteit die inclusief wettelijke rente ongeveer € 30.000,-- beloopt.
• [gefailleerde] heeft niet de stelling van Enexis (pleitnota van 1 juni 2017, blz. 1 en 2) betwist, dat op 17 november 2009 een hennepkwekerij is aangetroffen op het adres [adressen] te [plaats] , waar [gefailleerde] destijds woonde, en dat ook in verband met deze hennepkwekerij was gefraudeerd met de elektriciteitsafname.
• Bij de politie-inval van 25 januari 2011 is wederom (voor de derde keer) een hennepkwekerij aangetroffen in een pand waarmee [gefailleerde] rechtstreekse betrokkenheid had of dat aan haar toebehoorde. Naar het oordeel van het hof heeft Enexis haar stelling dat ook in dit geval sprake was van fraude met de elektriciteitsafname vooralsnog voldoende onderbouwd. Het hof neemt daarbij in aanmerking dat uit de getuigenverklaring die [fraude-inspecteur bij Enexis] , fraude-inspecteur bij Enexis, in het kader van de tegen [gefailleerde] gevoerde strafzaak heeft afgelegd, is af te leiden is dat zes lampen zijn aangetroffen van elk 400 Watt en dat de verzegeling op de aansluitkast rechts ontbreekt. Daar komt bij dat volgens de eigen verklaring van [gefailleerde] het verbruik dat wel op de meter is geregistreerd, een normaal verbruik voor een pand als het onderhavige betreft. Dat bevestigt de stelling van Enexis dat het verbruik dat samenhangt met de lampen die voor de hennepkweek zijn gebruikt, niet op de meter is geregistreerd omdat voor de meter een illegale aftakking is gemaakt. Dat [gefailleerde] in de tegen haar aanhangig gemaakte strafzaak uiteindelijk door het gerechtshof is vrijgesproken van diefstal van elektriciteit ter zake de op 25 januari 2011 ontdekte hennepkwekerij (na eerder door de politierechter te zijn veroordeeld), doet hier naar het voorlopig oordeel van het hof niet aan af, waarbij het hof in aanmerking neemt dat de hennepplanten zijn aangetroffen in een door [gefailleerde] onderverhuurde ruimte. De vrijspraak zegt reeds om die reden niet dat er niet gefraudeerd is met de op naam van [gefailleerde] staande elektriciteitsaansluiting maar hooguit dat betrokkenheid van [gefailleerde] bij de fraude niet overtuigend is komen vast te staan.
• De nieuwe afsluiting heeft in januari 2011 plaatsgevonden, terwijl [gefailleerde] en [appellant] dit kort geding eerst in mei 2017 (datum dagvaarding 29 mei 2017) aanhangig hebben gemaakt.

Onder voornoemde omstandigheden, waarbij in januari 2011 voor de derde maal in een periode van iets meer dan drie jaar een hennepkwekerij werd aangetroffen waarbij [gefailleerde] als bewoonster en/of eigenaar van het pand en/of als contractspartij van Enexis betrokken was, terwijl ter zake van de elektriciteitsfraude die in december 2007 was ontdekt nog een aanzienlijke vordering op [gefailleerde] bestond, kan het naar het oordeel van het hof voorshands niet onterecht worden geacht dat Enexis bij de ontdekking van de derde hennepkwekerij de elektriciteitstoevoer in het pand aan de [adres 1] wederom heeft afgesloten.

3.5.3.

Dat Enexis in 2007 met [gefailleerde] is overeengekomen dat de elektriciteitsvoorziening weer zou worden hersteld nadat [gefailleerde] € 10.000,-- zou hebben betaald, en dat [gefailleerde] die betaling heeft verricht, voert niet tot een ander oordeel. Er is immers niet gesteld of gebleken dat Enexis zich er toen tevens toe heeft verbonden de elektriciteitsvoorziening ook te handhaven als in het pand op enig moment opnieuw een hennepkwekerij zou worden ontdekt met aanwijzingen voor daarmee verband houdende diefstal van stroom.

3.5.4.

Het geschil in dit kort geding spitst zich toe op de vraag of Enexis de elektriciteitsaansluiting in het pand aan de [adres 1] weer moet herstellen. Het hof zal hieronder op die vraag ingaan.

3.6.1.

[gefailleerde] en [appellant] hebben in de toelichting op grief 1 voorts aangevoerd dat Enexis op grond van artikel 6 van de hiervoor in rov. 3.2.8 genoemde Regeling het transport van elektriciteit naar de woning moet hervatten en dus de woning weer moet aansluiten op het elektriciteitsnet.

3.6.2.

Enexis heeft betwist dat ten aanzien van [gefailleerde] sprake is van ‘zeer ernstige gezondheidsrisico’s’ in de zin van dit artikel. Voor zover [gefailleerde] heeft willen betogen dat daarvan ten aanzien van haar wel sprake is, heeft zij die stelling niet met een verklaring van een arts onderbouwd.

3.6.3.

[gefailleerde] en [appellant] hebben gesteld dat ten aanzien van [appellant] wel sprake is van de in artikel 6 bedoelde ‘zeer ernstige gezondheidsrisico’s’. Enexis heeft dat betwist en heeft voorts betwist dat [appellant] in het pand [adres 1] woont. Voor zover [appellant] recent naar dat pand is verhuisd, terwijl in dat pand al jarenlang de elektriciteit was afgesloten, heeft hij zelf een noodsituatie gecreëerd en kan dat niet op Enexis worden afgewenteld, aldus Enexis.

3.6.4.

Het hof constateert dat op het door Enexis als productie 2 in eerste aanleg overgelegde uittreksel uit de Gemeentelijke basisadministratie ter zake [appellant] geen adres is vermeld. Wel staat op dit uittreksel van 31 mei 2017 dat de adresgegevens van [appellant] in onderzoek zijn sinds 2 januari 2017. Op de door [gefailleerde] en [appellant] als productie 38 bij de memorie van grieven overgelegde verklaring van de huisarts van [appellant] van 5 september 2017 staat als adres van [appellant] [adres 3] vermeld. Datzelfde adres staat ook vermeld op de door [gefailleerde] en [appellant] als productie 28 bij de memorie van grieven overgelegde beslissing van oktober 2016 in het kader van de Ziektewet. Op deze productie is – kennelijk door of vanwege [gefailleerde] en [appellant] – met de hand bijgeschreven dat [appellant] in januari 2017 is ‘terugverhuisd’ naar [adres 1] . Naar het oordeel van het hof is vooralsnog onvoldoende aannemelijk geworden dat [appellant] daadwerkelijk op het adres [adres 1] woont. Indien al zou worden aangenomen dat [appellant] in januari 2017 naar dat adres is verhuisd, geldt bovendien dat hij dan zelf is gaan wonen op een adres waar al zes jaar geen elektriciteit aan werd geleverd. Onder die omstandigheden komt aan [gefailleerde] en [appellant] naar het voorlopig oordeel van het hof geen beroep toe op artikel 6 van de Regeling. Daar komt bij dat niet vaststaat dat [appellant] – indien hij in januari 2017 al naar het pand [adres 1] is verhuisd – daar nog steeds woont. Dat ligt niet zonder meer voor de hand, indien de verhuizing was ingegeven door een slechts tijdelijke sluiting van het naastgelegen pand door de Burgemeester, zoals genoemd in rov. 3.2.5 van dit arrest. Reeds om deze reden kan het beroep op artikel 6 van de Regeling, voor zover het de positie van [appellant] betreft, [gefailleerde] en [appellant] niet baten. De stelling van [gefailleerde] en [appellant] in de memorie van grieven sub 45, dat [appellant] vanaf 2010 onafgebroken op het adres [adres 1] heeft gewoond, acht het hof ongeloofwaardig. Die stelling is onder meer niet te verenigen met de kennelijk door [gefailleerde] en [appellant] zelf op productie 28 bij de memorie van grieven geplaatste notitie dat [appellant] in januari 2017 is ‘terugverhuisd’ naar [adres 1]

3.7.

[gefailleerde] en [appellant] hebben in de toelichting op grief 1 voorts aangevoerd dat zij zich in een onmogelijke positie bevinden en dat Enexis misbruik van bevoegdheid maakt door niet in te stemmen met het weer aansluiten van het pand op het elektriciteitsnet in ruil voor een afbetalingsregeling ter zake de schuld. Het hof verwerpt ook dat standpunt. [gefailleerde] en [appellant] hebben niet concreet gesteld tot welke betalingsregeling zij bereid zijn en welk aanbod zij dienaangaande aan Enexis hebben gedaan. Daarom staat niet vast dat een dergelijke betalingsregeling ertoe zal leiden dat de hoofdsom binnen een redelijke termijn zal zijn afgelost. Dit klemt te meer nu Enexis in het geding in eerste aanleg gemotiveerd en onder overlegging van producties heeft gesteld dat het aan [gefailleerde] toebehorende pand aan de [adres 1] in [plaats] , in verhouding tot de daarop rustende hypotheekschulden, vermoedelijk een forse overwaarde heeft. [gefailleerde] en [appellant] hebben die stellingen niet gemotiveerd betwist, en ook geen enkele inzage gegeven in de vermogenssituatie in het faillissement van [gefailleerde] . Bij deze stand van zaken kan naar het voorlopig oordeel van het hof voorshands niet worden gezegd dat Enexis misbruik van bevoegdheid maakt door te weigeren om de elektriciteitsaansluiting te herstellen in ruil voor afbetaling van slechts een gering bedrag per maand. Om dezelfde redenen kan de weigering van Enexis voorshands ook niet naar maatstaven van redelijkheid onaanvaardbaar worden geacht. [gefailleerde] en [appellant] hebben hun stellingen daarover, tegenover het gemotiveerde en met stukken onderbouwde verweer van Enexis, eenvoudigweg onvoldoende onderbouwd in dit kort geding.

3.8.

Om bovenstaande redenen kan grief 1 in dit kort geding niet leiden tot toewijzing van vordering a (de vordering om Enexis te gebieden het transport van elektriciteit ten behoeve van het pand aan de [adres 1] te [plaats] te hervatten).

Grief 1 kan om bovenstaande redenen evenmin leiden tot toewijzing van vordering b (de vordering om Enexis te gebieden akkoord te gaan met een betalingsregeling ter zake kosten voor het heraansluiten en het ter beschikking stellen van het elektranetwerk).

Het hof verwerpt daarom grief 1.

Met betrekking tot grief 2:

3.9.

Grief 2 heeft, mede gelet op de bij die grief gegeven toelichting, geen zelfstandige betekenis naast grief 1. Het hof verwerpt daarom ook deze tweede grief.

Conclusie en afwikkeling

3.10.1.

Omdat geen van de grieven doel treft, zal het hof het bestreden vonnis in kort geding van 20 juni 2017 bekrachtigen.

3.10.2.

Het hof zal de curator (in zijn hoedanigheid van curator in het faillissement van [gefailleerde] ) en [appellant] als de in het ongelijk gestelde partij veroordelen in de proceskosten van dit hoger beroep.

4. De uitspraak

Het hof:

bekrachtigt het bestreden vonnis in kort geding van 20 juni 2017;

veroordeelt de curator (in zijn hoedanigheid van curator in het faillissement van [gefailleerde] ) en [appellant] in de proceskosten van het hoger beroep, en begroot die kosten aan de zijde van Enexis tot op heden op € 716,-- aan griffierecht en op € 894,-- aan salaris advocaat.

Dit arrest is gewezen door mrs. I.B.N. Keizer, M.G.W.M. Stienissen en G.J.S. Bouwens en is in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer op 20 maart 2018.

griffier rolraadsheer