ECLI:NL:GHSHE:2015:600

• Datum uitspraak: 24 februari 2015
• Publicatiedatum: 25 februari 2015
• Zaaknummer: HD 200 153 150_01
• Instantie: Gerechtshof 's-Hertogenbosch
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Civiel recht; Arbeidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J.F.M. Pols; M. van Ham; I. Bouter
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Onvoldoende belang bij gevorderde verklaring voor recht in arbeidsovereenkomst

In deze zaak heeft ABN AMRO Bank N.V. hoger beroep ingesteld tegen een vonnis van de rechtbank Oost-Brabant, waarin de kantonrechter had geoordeeld dat er een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd was ontstaan tussen ABN AMRO en de geïntimeerde. De geïntimeerde, die van 12 november 2007 tot 8 augustus 2011 via uitzend- en detacheringsovereenkomsten bij ABN AMRO werkzaam was, had een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd die op 8 augustus 2012 zou eindigen. ABN AMRO vorderde in hoger beroep een verklaring voor recht dat de arbeidsovereenkomst op die datum van rechtswege was geëindigd. De geïntimeerde betwistte dit en stelde dat er een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd was ontstaan.

Het hof heeft vastgesteld dat ABN AMRO onvoldoende belang heeft bij de gevorderde verklaring voor recht, nu de arbeidsovereenkomst inmiddels met wederzijds goedvinden is beëindigd. Het hof oordeelde dat de vordering van ABN AMRO niet langer relevant was voor de rechtsverhouding tussen partijen, aangezien er geen gevolgen aan de verklaring voor recht verbonden zouden worden. Het hof bekrachtigde het vonnis van de kantonrechter en veroordeelde ABN AMRO in de proceskosten van het hoger beroep.

De uitspraak benadrukt het belang van het aantonen van belang bij een verklaring voor recht en dat dit belang moet voortkomen uit de rechtsverhouding tussen de betrokken partijen. Het hof concludeerde dat ABN AMRO niet voldoende had aangetoond dat de gevorderde verklaring voor recht nog relevant was, waardoor de vordering werd afgewezen.

Uitspraak

GERECHTSHOF ’s-HERTOGENBOSCH

Afdeling civiel recht

zaaknummer HD 200.153.150/01

arrest van 24 februari 2015

in de zaak van

ABN AMRO Bank N.V. ,

gevestigd te [vestigingsplaats],

appellante,

hierna aan te duiden als ABN AMRO,

advocaat: mr. Ph.C.M. van der Ven te 's-Hertogenbosch,

tegen

[geïntimeerde],

wonende te [woonplaats],

geïntimeerde,

hierna aan te duiden als [geïntimeerde],

niet verschenen,

op het bij exploot van dagvaarding van 12 juni 2014 ingeleide hoger beroep van het vonnis van de rechtbank Oost-Brabant, team kanton, locatie ’s-Hertogenbosch, van 13 maart 2014, gewezen tussen ABN AMRO als eiseres en [geïntimeerde] als gedaagde.

1. Het geding in eerste aanleg (zaaknummer 2265336, rolnummer 13-7594)

Voor het geding in eerste aanleg verwijst het hof naar voormeld vonnis.

2. Het geding in hoger beroep

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- de dagvaarding in hoger beroep;

- het tegen [geïntimeerde] verleende verstek;

- de memorie van grieven met producties.

Hierna is arrest bepaald. Het hof doet recht op bovenvermelde stukken en de stukken van de eerste aanleg.

3. De beoordeling

3.1.

In dit hoger beroep kan worden uitgegaan van de volgende feiten.

3.1.1.

[geïntimeerde] is vanaf 12 november 2007 tot en met 8 augustus 2011 op basis van
uitzend-/detacheringsovereenkomsten met Randstad bij ABN AMRO werkzaam geweest. Aansluitend zijn partijen een arbeidsovereenkomst aangegaan per 9 augustus 2011 voor de duur van één jaar.

3.1.2.

De arbeidsovereenkomst tussen ABN AMRO en [geïntimeerde] werd onder meer beheerst door, voor zover hier van toepassing, de ABN AMRO CAO 2010-2013. Daarin is onder meer bepaald:
“Het vaste dienstverband, voor onbepaalde tijd, is de regel. Het tijdelijke contract, voor bepaalde tijd, is de uitzondering. (…) Een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd mag alleen bij: • piekvorming in het werk; • tijdelijke vervanging van een collega; • een project; • een overgangsfase bij een reorganisatie; of • een opleidingsperiode voor een trainee. Deze beperkende opsomming geldt, om een ruimere herplaatsingsmogelijkheid van vaste medewerkers te bereiken, niet in de integratieperiode die loopt tot 2013.”

Deze CAO-bepaling wordt in het navolgende aangeduid als “CAO-bepaling 1”.

3.1.3.

Verder is in de betreffende CAO bepaald:
“De duur van de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd is maximaal drie jaren. In afwijking van wettelijke bepalingen wordt bij het aangaan of verlengen van zo’n arbeidsovereenkomst geen rekening gehouden met alle uitzend- en detacheringsperiodes bij de Bank die liggen in het halfjaar voorafgaand aan de eerste arbeidsovereenkomst.”

Deze CAO-bepaling wordt in het navolgende aangeduid als “CAO-bepaling 2”.

3.1.4.

Op 11 juni 2012 heeft ABN AMRO aan [geïntimeerde] laten weten haar dienstverband na 8 augustus 2012 niet te zullen voortzetten.

3.2.1.

In de onderhavige procedure vordert ABN AMRO voor recht te verklaren dat de tussen [geïntimeerde] en ABN AMRO gesloten arbeidsovereenkomst op 8 augustus 2012 van rechtswege is geëindigd.

3.2.2.

[geïntimeerde] heeft in eerste aanleg de vordering van ABN AMRO gemotiveerd bestreden. Zij heeft betwist dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen van rechtswege is geëindigd. Volgens haar is er een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd tot stand gekomen. Daarbij heeft [geïntimeerde] onder meer een beroep gedaan op CAO-bepaling 1 en 2.

3.3.

In het bestreden vonnis heeft de kantonrechter op basis van uitleg van CAO-bepaling 2 geoordeeld dat er een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd tot stand is gekomen tussen ABN AMRO en [geïntimeerde]. Op grond daarvan heeft de kantonrechter de vordering van ABN AMRO afgewezen en haar in de proceskosten veroordeeld.

3.4.

ABN AMRO heeft in hoger beroep één grief aangevoerd. Deze richt zich kort gezegd tegen het oordeel van de kantonrechter over de uitleg van CAO-bepaling 2.

3.5.

Het hof stelt vast dat ABN AMRO in deze procedure enkel een verklaring voor recht

vordert. Het hof dient ambtshalve te beoordelen of ABN AMRO in hoger beroep bij de door

haar gevorderde verklaring voor recht (nog) belang heeft in de zin van artikel 3:303 BW. Vooropgesteld wordt dat, wanneer een verklaring voor recht wordt gevorderd, de eiser zijn belang bij die vordering moet aantonen. Er moeten bijzondere omstandigheden zijn gesteld of gebleken die het wenselijk maken dat de aanspraken van eiser door een verklaring voor recht worden veiliggesteld.

3.6.

ABN AMRO voert in hoger beroep in randnummer 32 van haar memorie van grieven het volgende aan:

“Volledigheidshalve zij opgemerkt dat de arbeidsovereenkomst tussen [geïntimeerde] en ABN AMRO op andere gronden inmiddels met wederzijds goedvinden is beëindigd met ingang van 1 september 2014. Dit gegeven ontneemt evenwel niet het belang aan deze – voor ABN AMRO principiële – procedure. Bij toewijzing van de door ABN-AMRO gevorderde verklaring voor recht zal zij overigens niet overgaan tot terugvordering van [geïntimeerde] van enig loon of andere bedragen over de periode van 8 augustus 2012 tot 1 september 2014.”

3.7.

ABN AMRO stelt dat zij belang heeft bij een uitspraak in de onderhavige – voor haar principiële – procedure. Uit de hierboven vermelde passage uit de memorie van grieven leidt het hof af dat de door ABN AMRO gevorderde verklaring voor recht in hoger beroep niet meer van belang is voor de rechtsverhouding tussen ABN AMRO en [geïntimeerde]. De arbeidsovereenkomst tussen partijen is immers inmiddels beëindigd en ABN AMRO zal in geval van toewijzing van de verklaring voor recht naar eigen zeggen daaraan jegens [geïntimeerde] geen gevolgen verbinden door enig loon of andere bedragen van haar terug te vorderen.

Een verklaring voor recht kan evenwel enkel dienen tot het op bindende wijze vaststellen van een rechtsverhouding of het preciseren van haar inhoud jegens de andere onmiddellijk betrokkene(n) bij deze rechtsverhouding (vgl. HR 22 januari 1993, ECLI:NL:HR:1993: ZC0833). In de onderhavige procedure is alleen de rechtsverhouding tussen ABN AMRO en [geïntimeerde] aan de orde. Daarvoor is de gevorderde verklaring voor recht niet langer van belang, althans dat heeft de bank onvoldoende toegelicht. Mogelijk wenst ABN AMRO een uitleg van de op de arbeidsovereenkomst tussen haar en [geïntimeerde] van toepassing zijnde CAO met het oog op (al dan niet toekomstige geschillen met) andere werknemers, echter dat is niet een belang dat de rechtsverhouding tussen haar en [geïntimeerde] betreft en dat is derhalve onvoldoende om de gevorderde verklaring voor recht te rechtvaardigen.

3.8.

Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat ABN AMRO onvoldoende heeft gesteld om in hoger beroep (nog) voldoende belang te hebben bij de door haar gevorderde verklaring voor recht. Dit betekent dat de vordering van ABN AMRO dient te worden afgewezen, gelijk de kantonrechter (op andere gronden) in het bestreden vonnis heeft gedaan. Het hof zal daarom het bestreden vonnis bekrachtigen en zal ABN AMRO als de in het ongelijk gestelde partij veroordelen in de proceskosten van het hoger beroep.

4. De uitspraak

Het hof:

bekrachtigt het vonnis waarvan beroep;

veroordeelt ABN AMRO in de proceskosten van het hoger beroep, welke kosten tot op heden aan de zijde van [geïntimeerde] worden begroot op nihil.

Dit arrest is gewezen door mrs. J.F.M. Pols, M. van Ham en I. Bouter en is in het openbaar uitgesproken door de rolraadsheer op 24 februari 2015.

griffier rolraadsheer