ECLI:NL:GHARL:2024:5499

• Datum uitspraak: 27 augustus 2024
• Publicatiedatum: 28 augustus 2024
• Zaaknummer: 23/2422
• Instantie: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J.M.W. van de Sande
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake leges voor omgevingsvergunning na weigering

In deze zaak heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden op 27 augustus 2024 uitspraak gedaan in hoger beroep over de leges die aan belanghebbende zijn opgelegd voor een aanvraag om een omgevingsvergunning. De heffingsambtenaar van het Gemeentelijk Belastingkantoor Twente had op 13 oktober 2021 een aanslag leges van € 6.916,20 opgelegd, nadat de aanvraag voor de omgevingsvergunning was geweigerd. Belanghebbende had bezwaar gemaakt tegen deze aanslag, maar dit bezwaar werd ongegrond verklaard door de rechtbank Gelderland. Hierop heeft belanghebbende hoger beroep ingesteld.

Het Hof heeft vastgesteld dat de aanvraag om de omgevingsvergunning in behandeling is genomen, ondanks de uiteindelijke weigering. De heffingsambtenaar heeft leges in rekening gebracht op basis van de Verordening op de heffing en de invordering van leges. Belanghebbende betoogde dat er geen dienst was verleend, omdat de vergunning was geweigerd, en dat er vertrouwen was gewekt dat de vergunning zou worden verleend. Het Hof oordeelde echter dat de leges terecht waren geheven, omdat de aanvraag was behandeld en aan het bestemmingsplan was getoetst.

De uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State op 17 juli 2024, waarin het hoger beroep van belanghebbende tegen de weigering van de omgevingsvergunning ongegrond werd verklaard, werd door het Hof als relevant beschouwd. Het Hof concludeerde dat de leges rechtmatig waren opgelegd en dat er geen gronden waren voor het beroep. De beslissing van de rechtbank werd bevestigd, en het Hof zag geen aanleiding voor vergoeding van griffierecht of proceskosten.

Uitspraak

GERECHTSHOF ARNHEM-LEEUWARDEN

locatie Arnhem

nummer BK-ARN 23/2422

uitspraakdatum: 27 augustus 2024

Uitspraak van de drieëntwintigste enkelvoudige kamer

op het hoger beroep van

[belanghebbende] te
[woonplaats] (hierna: belanghebbende)

tegen de uitspraak van de rechtbank Gelderland van 29 juni 2023, nummer AWB 22/4325, in het geding tussen belanghebbende en

de heffingsambtenaar van het Gemeentelijk Belastingkantoor Twente (hierna: de heffingsambtenaar)

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1.

De heffingsambtenaar heeft belanghebbende met dagtekening 13 oktober 2021 een aanslag leges van € 6.916,20 opgelegd voor het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verlenen van een omgevingsvergunning.

1.2.

De heffingsambtenaar heeft het tegen die aanslag gerichte bezwaar bij uitspraak op bezwaar ongegrond verklaard.

1.3.

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de rechtbank Gelderland (hierna: de Rechtbank). De Rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

1.4.

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. De heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.

1.5.

De gemachtigde van belanghebbende heeft bij e-mail van 20 juni 2024 aangegeven niet op een zitting te zullen verschijnen. De heffingsambtenaar heeft op 25 juni 2024 desgevraagd aangegeven in dat geval ook niet te verschijnen. Het Hof heeft vervolgens bij brief van 25 juni 2024 medegedeeld dat het onderzoek ter zitting achterwege blijft en heeft het onderzoek gesloten.

2. Vaststaande feiten

2.1.

Belanghebbende heeft op 16 september 2020 een aanvraag ingediend voor het bouwen van een vrijstaande woning op het perceel waarop de woning van zijn ouders staat. Op het perceel is het bestemmingsplan [woonplaats] Woongebieden 2011 van toepassing. Dit bestemmingsplan is sinds 30 mei 2012 gepubliceerd op de website www.ruimtelijkeplannen.nl.

2.2.

Bij besluit van 13 oktober 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Berkelland de gevraagde omgevingsvergunning geweigerd. Tegen dit besluit heeft belanghebbende beroep ingesteld bij de Rechtbank en vervolgens hoger beroep bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: de Afdeling). Bij uitspraak van 17 juli 2024 ^[1] heeft de Afdeling het hoger beroep ongegrond verklaard, waardoor de weigering van de omgevingsvergunning onherroepelijk is geworden.

2.3.

Met dagtekening 13 oktober 2021 heeft de heffingsambtenaar de aanslag leges opgelegd naar een bedrag van € 6.916,20. Het hiertegen gerichte bezwaar en beroep is ongegrond verklaard.

3. Geschil

3.1.

In geschil is of de aanslag leges terecht aan belanghebbende is opgelegd. Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat dit niet het geval is omdat, gelet op de voorgeschiedenis die tot de aanvraag om een omgevingsvergunning heeft geleid, geen sprake is van een aan belanghebbende verleende dienst. Bovendien is bij belanghebbende in het vooroverleg het vertrouwen gewekt dat de vergunning zou worden verleend, zodat er geen grond is om leges te heffen nu de vergunning is geweigerd.

3.2.

De heffingsambtenaar stelt zich op het standpunt dat terecht leges in rekening zijn gebracht.

3.3.

Tegen de hoogte van het bedrag dat aan leges is opgelegd zijn geen gronden aangevoerd.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.

De aanslag leges is opgelegd op grond van de Verordening op de heffing en de invordering van leges 2019 (in verband met het vooroverleg over de conceptaanvraag) en de Verordening op de heffing en de invordering van leges 2020. In artikel 2, eerste lid, aanhef en onder a, van die verordeningen, die op dit punt gelijkluidend zijn, worden leges geheven voor het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten.

4.2.

In titel 2, hoofdstuk 3, van de Tarieventabel die behoort bij de verordening voor het jaar 2020 staat, kort weergegeven, vermeld dat het tarief voor het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verlenen van een omgevingsvergunning voor een project onder meer bestaat uit de som van de verschuldigde leges voor de extra toetsen die in verband met de aanvraag moeten worden uitgevoerd.

4.3.

Uit de hierboven onder 2.2 aangehaalde uitspraak van de Afdeling van 17 juli 2024 volgt dat het aangevraagde bouwplan dat belanghebbende heeft ingediend in strijd was met het bestemmingsplan. Om die reden heeft het college van burgemeester en wethouders beoordeeld of hij met toepassing van artikel 2.12 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht van het bestemmingsplan wilde afwijken ten gunste van het aangevraagde bouwplan. Die beoordeling heeft echter tot het voor belanghebbende negatieve besluit geleid, omdat was gebleken dat het bouwplan in strijd zou zijn met het woonbeleid. Gelet hierop stelt het Hof vast dat belanghebbende een aanvraag om een omgevingsvergunning heeft ingediend die in behandeling is genomen en waarbij de aanvraag in ieder geval ook aan het bestemmingsplan is getoetst. Dit betekent dat sprake is van een aan belanghebbende verleende dienst als bedoeld in de Verordening op de heffing en de invordering van leges 2020 en dus dat terecht leges zijn geheven.

4.4.

Uit de uitspraak van de Afdeling van 17 juli 2024 volgt verder dat belanghebbende ook in de procedure tegen de weigering van de omgevingsvergunning heeft aangevoerd dat in de aanloop naar het indienen van de aanvraag bij hem het vertrouwen is gewekt dat de omgevingsvergunning zou worden verleend. Daarbij heeft hij verwezen naar onder meer dezelfde stukken als die hij in de onderhavige procedure tegen de leges heeft ingediend en waaruit blijkt dat de voorgeschiedenis teruggaat tot 1987. De Afdeling heeft in de uitspraak van 17 juli 2024 geoordeeld dat belanghebbende met die stukken niet aannemelijk heeft gemaakt dat aan hem toezeggingen zijn gedaan over het verlenen van de omgevingsvergunning. Het Hof ziet in hetgeen belanghebbende in de onderhavige procedure heeft aangevoerd geen aanleiding om anders te oordelen wat betreft een eventueel gedane toezegging omtrent de verschuldigdheid van leges. Temeer niet, omdat in de stukken waarop belanghebbende wijst het uitsluitend gaat over de te volgen procedure voor de omgevingsvergunning en nergens wordt gesproken over de leges die daarvoor eventueel verschuldigd zullen zijn. Dat de procedure niet is verlopen zoals belanghebbende waarschijnlijk heeft gehoopt, kan niet leiden tot het oordeel dat het heffen van leges onrechtmatig is. Die is rechtmatig omdat de voorgeschreven Wabo-procedure is gevolgd waarvoor op grond van de Verordening op de heffing en de invordering van leges 2020 leges zijn verschuldigd.

4.5.

Voor zover belanghebbende in hoger beroep zijn stellingen heeft gehandhaafd over de zogenoemde legessanctie van artikel 3.1a, gelezen in samenhang met artikel 3.1, vierde lid, van de Wet op de ruimtelijke ordening, stelt het Hof op basis van de gedingstukken vast dat het bestemmingsplan elektronisch raadpleegbaar was, zodat de legessanctie niet van toepassing is.

Slotsom

4.6.

Op grond van het vorenstaande is het hoger beroep ongegrond.

5. Griffierecht en proceskosten

Het Hof ziet geen aanleiding voor vergoeding van het griffierecht of een veroordeling in de proceskosten.

6. Beslissing

Het Hof bevestigt de uitspraak van de Rechtbank.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.M.W. van de Sande, raadsheer, in tegenwoordigheid van mr. P.W.L. van den Bersselaar als griffier.

De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 27 augustus 2024.

De griffier is verhinderd de De raadsheer,

uitspraak te ondertekenen.

(P.W.L. van den Bersselaar) (J.M.W. van de Sande)

Een afschrift van deze uitspraak is in Mijn Rechtspraak geplaatst. Indien u niet digitaal procedeert, is een afschrift aangetekend per post verzonden op 28 augustus 2024.

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij
de Hoge Raad der Nederlanden via het webportaal van de Hoge Raad www.hogeraad.nl .

Bepaalde personen die niet worden vertegenwoordigd door een gemachtigde die beroepsmatig rechtsbijstand verleent, mogen per post beroep in cassatie instellen. Dit zijn natuurlijke personen en verenigingen waarvan de statuten niet zijn opgenomen in een notariële akte. Als zij geen gebruik willen maken van digitaal procederen kunnen deze personen het beroepschrift in cassatie sturen aan
de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Alle andere personen en gemachtigden die beroepsmatig rechtsbijstand verlenen, zijn in beginsel verplicht digitaal te procederen (zie
www.hogeraad.nl ).

Bij het instellen van beroep in cassatie moet het volgende in acht worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak gevoegd;

2 - ( alleen bij procederen op papier) het beroepschrift moet ondertekend zijn;

3 - het beroepschrift moet ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. de dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.

Voetnoten

1. ECLI:NL:RVS:2024:2905.