Uitspraak
Afdeling strafrecht
Parketnummer: 21-005805-18
AV-nummers: 000380-20 en 000784-20
Uitspraak d.d.: 6 augustus 2020
Beslissing van de meervoudige raadkamer op het verzoek ex artikel 533 en ex artikel 530 van het Wetboek van Strafvordering (Sv) van:
[verzoeker] ,
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1991,
wonende te [woonplaats] ,
voor deze zaak woonplaats kiezende te 9721AA Groningen, Hereweg 95b, ten kantore van zijn advocaat mr. N.A. Heidanus,
hierna te noemen verzoeker.
Procesgang
Verzoeker vraagt vergoeding ten laste van de Staat voor de schade die hij ten gevolge van ondergane detentie in een strafzaak heeft geleden, zoals nader in het verzoekschrift aangegeven. Voorts vraagt verzoeker een vergoeding voor de gemaakte kosten voor de indiening en behandeling van het verzoekschrift.
Het hof heeft het verzoek behandeld in raadkamer van 23 juli 2020, waarbij zijn gehoord de advocaat-generaal en de verzoeker, bijgestaan door mr. N.A. Heidanus.
Beoordeling van het verzoek
Uit het onderzoek in openbare raadkamer is -voor zover hier van belang- het navolgende gebleken. Verzoeker is op 31 oktober 2016 aangehouden en in verzekering gesteld. Hij is op 1 november 2016 heengezonden. Hij heeft twee dagen in verzekering op een politiebureau doorgebracht. Bij onherroepelijk arrest van dit hof van 6 maart 2020, parketnummer 21-005805-18, is de strafzaak tegen verzoeker geëindigd zonder oplegging van straf of maatregel.
Verzoeker verzoekt om een vergoeding voor de twee dagen die hij in verzekering heeft doorgebracht. Hij acht de gebruikelijke vergoeding van € 105,- per dag, berekend over twee dagen met correctiefactor vijf een passende vergoeding en verzoekt hem € 1.050,- toe te kennen. Daartoe wordt het volgende aangevoerd. Verzoeker is relatief jong, heeft een blanco strafblad en werd voor het eerst aangehouden en in verzekering gesteld. Dat gebeurde vier dagen voor een tentamen, dat hij als gevolg van alle stress niet heeft gehaald. De zaak betrof de verdenking van een ernstig zedendelict. Verzoeker heeft zich van meet af aan onschuldig geacht en had niet verwacht na de verhoren te zullen worden vervolgd. De impact van de forse beschuldiging was in de beginfase heel groot en heeft maar liefst 3,5
jaar voortgeduurd. In de strafzaak zijn de nodige zware en ingrijpende opsporingsmiddelen aangewend, waaronder doorzoeking, telefoontaps, aanhouding buiten heterdaad en beslag. De zaak heeft zeer ongewenste media-aandacht gekregen, ook van de landelijke media. Het openbaar ministerie heeft behoorlijk onverwacht hoger beroep aangetekend tegen de vrijspraak in eerste aanleg. Hoewel dit geen directe causale relatie heeft met de onterechte inverzekeringstelling, was de duur van het totale strafproces ongekend ingrijpend en belastend voor verzoeker. Verzoeker is psychisch stevig ontregeld geweest door de verdenking en opsluiting, door de psychische belasting en concentratieproblemen. Hij is van lerarenopleiding veranderd waardoor hij evidente studievertraging heeft opgelopen. De onrust, stress en instabiliteit die hij door het hele gebeuren heeft gehad hebben daarnaast ook geleid tot instabiliteit in zijn ontwikkeling, relaties en leven.
De advocaat-generaal verzet zich tegen toepassing van een correctiefactor en heeft dat toegelicht.
Ingevolge artikel 533 Sv kan aan een gewezen verdachte een vergoeding worden toegekend voor de schade die hij ten gevolge van ondergane inverzekeringstelling heeft geleden indien de strafzaak is geëindigd zonder oplegging van straf of maatregel. Onder schade is begrepen het nadeel dat niet in vermogensschade bestaat.
Het hof is van oordeel, alle omstandigheden in aanmerking genomen, dat gronden van billijkheid aanwezig zijn om aan verzoeker ter zake van immateriële schade een schadevergoeding toe te kennen van € 210,- voor de twee in voorlopige hechtenis doorgebrachte dagen. Het hof ziet geen aanleiding om ter zake hiervan een hoger bedrag te vergoeden, nu onvoldoende is onderbouwd dat de gestelde immateriële schade het rechtstreekse gevolg van de inverzekeringstelling is. Het hof acht aannemelijk dat verzoeker een tentamen dat hij de week na zijn detentie wilde afleggen niet goed kon maken, doordat hij als verdachte van een zedenzaak was aangemerkt en daarvoor twee dagen in detentie heeft gezeten, maar ziet onvoldoende argumenten om hiervoor een hogere dan de standaardvergoeding toe te kennen. Het is een feit van algemene bekendheid dat voorlopige hechtenis – zeker op ‘first offenders’ – een grote impact heeft en dat dit in de periode na de ondergane detentie, nog van invloed is op het dagelijks functioneren, in het werk en bij een studie. De standaard dagvergoeding die de wet biedt, wordt mede geacht dit (logisch daarmee verband houdende) nadeel te compenseren. Het hof is niet van aanvullende omstandigheden gebleken die voor een hogere compensatie aanleiding geven.
De kosten van indiening en behandeling van het verzoekschrift komen voor vergoeding in aanmerking overeenkomstig de ter zake geldende landelijk gehanteerde uitgangspunten, en wel tot een bedrag van € 550,-.
Gelet hierop zal het hof aan verzoeker de volgende vergoeding ten laste van de Staat toekennen voor de schade, welke hij ten gevolge van het ondergane voorarrest in voormelde strafzaak heeft geleden:
- 2 dagen voorarrest: € 210,-
- kosten verzoekschrift
€ 550,- +
€ 550,- +
Totaal € 760,-
Het hof zal het verzoek voor het overige afwijzen.
BESLISSING
Het hof:
Kent toe aan verzoeker [verzoeker] een vergoeding ten laste van de Staat ten bedrage van
€ 760,00 (zevenhonderdzestig euro).
€ 760,00 (zevenhonderdzestig euro).
Wijst af het meer of anders verzochte.
Beveelt de griffier om bovenstaand bedrag over te maken op rekeningnummer [nummer] , ten name van mr. N.A. Heidanus, onder vermelding van “ [verzoeker] /OM.”
Aldus gegeven door
mr. W.M. van Schuijlenburg, voorzitter,
mr. J.J. Beswerda en mr. P.T. Heblij, raadsheren,
in tegenwoordigheid van mr. G.H. Smeitink, griffier,
door de voorzitter en de griffier ondertekend en op 6 augustus 2020 ter openbare zitting uitgesproken.