[D] heeft als getuige onder meer verklaard:
"Op 9 januari 2012 ben ik begonnen bij Euriant (…) Een maand na mijn indiensttreding heb ik zelf contact met [appellant2] gezocht, eerst telefonisch en daarna ben ik op het bedrijf geweest. We hebben toen gesproken over hoeveel mensen [appellant2] nodig had en wat verder hun verwachtingen waren. (…)
Van de zijde van [appellant2] werd meermalen gevraagd of wij voldoende mensen konden
leveren. Ik heb daar telkens bevestigend op gereageerd. Er was sprake van een garantiestelling om op tijd voldoende mensen te leveren. Er werd mij ook gevraagd wat de situatie was als mensen onvoldoende kilo's plukten. Ik heb gezegd dat wij zieke, zwakke en niet functionerende mensen zouden vervangen, alsook arbeidskrachten die zelf vertrokken.
Deze uitdrukkelijke toezegging of garantie heb ik meermalen mondeling herhaald. De heer
[appellant2] liet elke keer als ik daar was en hem sprak, met nadruk weten dat van het grootste
belang was dat er continue voldoende mensen waren. Ik had deze uitdrukkelijke wens van
[appellant2] ook intern besproken bij Euriant, alsmede met AB Jobs, die richting Euriant voor
de werknemers zou zorgen. Mij werd duidelijk gezegd dat de hoeveelheid personeel en de
vervanging geen enkel probleem zou zijn. Duidelijk was wel dat de arbeidskrachten uit Polen kwamen en dat ze niet binnen 24 uur in Nederland konden zijn en dat vervanging dus enkele dagen in beslag zou nemen. Dat heb ik [appellant2] ook duidelijk gezegd.
(…)
Op 4 februari 2013 ben ik weer bij de familie [appellant2] geweest om te praten over het plukseizoen van 2013. Het was ook de intentie van [appellant2] om met ons door te gaan. Met ons bedoel ik dan Euriant. Samen met [appellant2] heb ik de stand van zaken voor 2013 geïnventariseerd en we hebben andermaal afspraken gemaakt. (…) Wederom zou er sprake zijn van drie plukken en zouden we weer met 50 beginnen, opschalen in de tweede week naar 75, de week daarna naar 100 gedurende vier weken en dan bij de derde pluk weer afbouwen naar 50. Ook het aspect van vervanging van uitzendkrachten die tussentijds, om wat voor reden dan ook, vertrokken, is weer nadrukkelijk aan de orde geweest. Voor de heer [appellant2] was het heel duidelijk; het jaar 2013 was er op of er onder en in verband daarmee was het belangrijk dat er voldoende mensen kwamen en bleven. Ik merkte dat dat zijn grote angst was, dat er niet continue voldoende mensen zouden zijn. Elke keer als ik hem sprak, benadrukte hij dat. Net als het jaar daarvoor heb ik uitdrukkelijk aangegeven dat vervanging zou plaatsvinden en dat wij voor voldoende mensen zouden zorgen. Ik had daarover ook navraag gedaan bij mijn vestigingsmanager [E] , van Abiant Groningen en bij mijn rayonmanager [F] . (…) De email waar ik het over heb is van 11 mei 2013 en de reacties kwamen op 14 mei van [E] binnen en van [F] op 27 of 28 mei 2013. Ik heb heel nadrukkelijk gevraagd of ik wel 100% garantie van genoeg mensen kon geven. Daarop is bevestigend gereageerd en [F] gaf ook aan dat dat AB Jobs dat goed kon doen. Ik heb tegen [appellant2] altijd gezegd: "Ziek, zwak, misselijk of niet voldoende capabel, wij gaan ze vervangen." Dat gold ook voor mensen die vrijwillig vertrokken. Voor mij was die vervanging ook niet meer dan logisch. (…)
[H] was er ook bij betrokken, omdat zij mij eventueel zou kunnen vervangen. In juni 2013 heb ik haar voorgesteld aan [appellant2] . (…)
Op 14 augustus 2013 zijn de eerste mensen bij [appellant2] aangekomen; (…) In het begin ging het heel goed. Ik kwam daar drie keer per week, op maandag, woensdag en vrijdag. Er was niet zo heel veel aan de hand, behalve dat [appellant2] vond dat er door de mensen te weinig geplukt werd. Tot en met 28 augustus 2013 ben ik bij [appellant2] geweest. Die dag, een woensdag weet ik nog, was ik daar omdat er problemen waren met de supervisor en ook wat onrust was onder de Poolse werknemers. (…)
Die middag is [H] ook naar [appellant2] gekomen en [appellant2] gaf aan dat zij
wilden dat de supervisor weg zou gaan. Er is toen een vergadering belegd, met ongeveer
tien Poolse werkkrachten en ik begreep tijdens die vergadering dat de problemen met name
betrekking hadden op het salaris en bonussysteem. (…)
Op het moment dat ik nog in overleg was met [appellant2] in de boerderij, ontstond een
nieuwe onrustige, zelfs bedreigende situatie. De supervisor stond met ongeveer 15 mensen
buiten voor de deur van de boerderij en ze waren erg boos en wilden vertrekken. Dat kon
niet meteen, omdat er ook geen vervoer was. Ik heb die avond nog met [F] gebeld en
gezegd dat ik vond dat er iemand van ons aanwezig moest zijn, omdat de situatie erg
bedreigend was. Die avond heb ik vanuit huis nog een mail gestuurd. Verder had ik die dag
veel meer uren dan de bedoeling was en goed voor mij was gemaakt. [H] zou
het de volgende dag overnemen.
(…) U zegt mij dat ik dus van de klus werd afgehaald en dat klopt wel. (…) Ik werd wel nog een paar keer door mevrouw [appellant3] in paniek opgebeld. De eerste keer was in een weekend dat ze niemand van Euriant te pakken kon krijgen en dat er vernielingen waren aangericht op het terrein door Poolse werknemers. Ik heb haar toen het telefoonnummer van [F] gegeven. Ook ontving ik op 9 september 2013 een email van mevrouw [appellant3] , waarin zij aangaf dat er geen mensen meer te krijgen waren en dat zij er helemaal doorheen zat. Ik heb dat naar Euriant doorgestuurd, dat wil zeggen naar al degenen waarvan ik wist dat die bij deze klus berokken waren, inclusief directie. Ik kreeg daarop een reactie van [H] , dat [I] die dag bij [appellant2] aanwezig was en actie zou ondernemen. De dag daarop ontving ik wederom een email van mevrouw [appellant3] en die schreef mij dat een collega van mij uit Assen met de voornaam Wim, die dag geweest was en gevraagd had of er nog personeel geleverd moest worden, waarop mevrouw [appellant3] met 'jazeker' geantwoord zou hebben. (…)
U vraagt mij of mij uit eigen wetenschap bekend is dat [appellant2] aangeboden personeel zou
hebben geweigerd. Nee, dat is mij niet bekend en ik kan me dat ook helemaal niet
voorstellen. [appellant2] wilde heel graag mensen en de nood was erg hoog bij hen. Ik kan mij
niet voorstellen dat ze mensen geweigerd hebben. Mevrouw [appellant3] gaf mij zelfs aan dat
er op enig moment Nederlandse mensen ingezet waren en dat ze wanhopig ook probeerde
arbeidskrachten van andere uitzendbureaus te krijgen.
Tijdens de periode dat ik daadwerkelijk bij deze klus betrokken was, zijn er geen mensen
vervangen, (…).