Uitspraak
Afdeling strafrecht
Parketnummer: 21-000498-17
Uitspraak d.d.: 23 februari 2018
TEGENSPRAAK
Arrest van de meervoudige kamer voor strafzaken
gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Noord-Nederland van 27 januari 2017 met parketnummer 96-126117-15 in de strafzaak tegen
[verdachte] ,
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1964,
wonende te [woonplaats] ,
thans uit anderen hoofde verblijvende in PI Leeuwarden te Leeuwarden.
Het hoger beroep
De verdachte heeft tegen het hiervoor genoemde vonnis hoger beroep ingesteld.
Onderzoek van de zaak
Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van het hof van 9 februari 2018 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering, het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.
Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal, strekkende tot veroordeling van verdachte tot een geldboete ter hoogte van € 650,-, subsidiair 13 dagen hechtenis, alsmede een voorwaardelijke ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van zes maanden met een proeftijd van twee jaren. Deze vordering is na voorlezing aan het hof overgelegd.
Het hof heeft voorts kennisgenomen van hetgeen namens verdachte door zijn raadsman,
mr. R.J.H. van der Wal, naar voren is gebracht.
Het vonnis waarvan beroep
De politierechter heeft verdachte bij vonnis van 27 januari 2017, waartegen het hoger beroep is gericht, ter zake van het tenlastegelegde veroordeeld tot een geldboete ter hoogte van € 650,-, subsidiair 13 dagen hechtenis, alsmede een voorwaardelijke ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van zes maanden met een proeftijd van twee jaren.
Het hof zal het vonnis waarvan beroep vernietigen omdat het tot een andere bewijsbeslissing komt en daarom opnieuw rechtdoen.
De tenlastelegging
Aan verdachte is ten laste gelegd dat:
hij op of omstreeks 9 september 2014 te [plaats] als bestuurder van een voertuig, (motorfiets), dit voertuig heeft bestuurd, na zodanig gebruik van alcoholhoudende drank, dat het alcoholgehalte van zijn adem bij een onderzoek, als bedoeld in artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van de Wegenverkeerswet 1994, 525 microgram, in elk geval hoger dan 220 microgram, alcohol per liter uitgeademde lucht bleek te zijn.
Indien in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.
Vrijspraak
Het hof heeft uit het onderzoek ter terechtzitting niet door de inhoud van wettige bewijsmiddelen de overtuiging bekomen dat verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, zodat verdachte daarvan behoort te worden vrijgesproken.
Het hof overweegt daartoe als volgt.
Uit het dossier blijkt dat verbalisanten op dinsdag 9 september 2014 op het fietspad langs het [kanaal] te [plaats] verdachte aantroffen terwijl hij op een motorfiets zat. Naast de motorfiets stond een man, getuige [getuige 1] . [getuige 1] heeft verklaard dat verdachte hem had gebeld en hem had verteld dat hij was gevallen met de motorfiets en dat hij onder de motorfiets lag. [getuige 1] is daarop gaan zoeken en zag verdachte op het fietspad met zijn been onder de motorfiets liggen. Verdachte was daar alleen. [getuige 1] heeft verdachte overeind geholpen en hij heeft iets aan de motorfiets uitgeschakeld, waardoor de motorfiets niet meer kon starten. [getuige 1] zag dat verdachte de motorfiets wel wilde starten. [getuige 1] heeft voorts verklaard dat verdachte dronken was. De verbalisanten zagen dat verdachte een helm op zijn hoofd droeg, dat hij aanstalten maakte om de motorfiets te starten en weg te rijden, maar dat dit niet lukte. Uit een afgenomen ademonderzoek blijkt dat het alcoholgehalte van verdachte hoger was dan op grond van artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a, van de Wegenverkeerswet 1994 is toegestaan.
Verdachte ontkent dat hij de bestuurder was van de motorfiets. Ter terechtzitting van de politierechter d.d. 7 oktober 2016 heeft verdachte verklaard dat getuige [getuige 2] reed en dat verdachte achterop zat. [getuige 2] is door de politierechter ter zitting van 27 januari 2017 gehoord en hij heeft eveneens verklaard dat hij de bewuste nacht de bestuurder was van de motorfiets en dat verdachte achterop zat. Nadat ze onderuit waren gegaan, is [getuige 2] naar het clubhuis gelopen om hulp te halen.
Verbalisanten hebben verdachte vóór de val niet op de motorfiets zien rijden. Ook uit de overige zich in het dossier bevindende bewijsmiddelen blijkt niet overtuigend dat verdachte vóór de val de bestuurder van de motorfiets was. Voorts is het hof van oordeel dat niet bewezen kan worden dat verdachte ná de val met de motorfiets als bestuurder kan worden aangemerkt. Aan verdachte wordt verweten dat hij de motorfiets (onder invloed) heeft bestuurd. Als bestuurder in de zin van de Wegenverkeerswet 1994 moet worden aangemerkt elke persoon die één of meer bedieningsorganen van een motorrijtuig hanteert en door middel daarvan de voortbeweging of rijrichting van het motorrijtuig beïnvloedt. Van beïnvloeding van voortbeweging of rijrichting van het motorrijtuig is ná de val, gelet op hetgeen hiervoor omtrent de toedracht is vermeld, geen sprake geweest zodat niet bewezen kan worden dat verdachte bestuurder was in de zin van de wet en moet worden vrijgesproken van hetgeen hem ten laste is gelegd. De door de advocaat-generaal aangehaalde jurisprudentie brengt het hof niet tot een ander oordeel nu de daar aan de orde zijnde feitelijke situaties anders waren.
BESLISSING
Het hof:
Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:
Verklaart niet bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij.
Aldus gewezen door
mr. K. Lahuis, voorzitter,
mr. D.V.E.M. van der Wiel-Rammeloo en mr. H.K. Elzinga, raadsheren,
in tegenwoordigheid van mr. S.M. Nicolai, griffier,
en op 23 februari 2018 ter openbare terechtzitting uitgesproken.
Mr. H.K. Elzinga is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.