ECLI:NL:GHARL:2017:1299

• Datum uitspraak: 17 februari 2017
• Publicatiedatum: 16 februari 2017
• Zaaknummer: 21-006117-15
• Instantie: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: W.M. van Schuijlenburg; O. Anjewierden; A. Dijkstra
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Verkeersongeval met dodelijke afloop en vrijspraak van primair ten laste gelegde overtreding

In deze zaak heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden op 17 februari 2017 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de rechtbank Noord-Nederland. De verdachte was betrokken bij een verkeersongeval op 16 maart 2015, waarbij een inzittende om het leven kwam. Het hof sprak de verdachte vrij van de primair ten laste gelegde overtreding van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994, omdat er onvoldoende bewijs was dat het ongeval het gevolg was van aanmerkelijk of zeer onvoorzichtig verkeersgedrag van de verdachte. Hoewel de verdachte waarschijnlijk onder invloed van amfetamine was, kon dit niet zelfstandig het oordeel dragen dat hij een ernstige verkeersfout had gemaakt.

Wel werd de verdachte veroordeeld voor het subsidiair ten laste gelegde, dat inhield dat hij gevaar op de weg had veroorzaakt door de controle over zijn voertuig te verliezen. Het hof oordeelde dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan overtreding van artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994. De verdachte werd veroordeeld tot een hechtenis van vier weken en een ontzegging van de rijbevoegdheid voor twee jaar. Het hof weegt hierbij de ernst van het feit en de recidive van de verdachte mee, aangezien hij eerder was veroordeeld voor verkeersdelicten.

Uitspraak

Afdeling strafrecht

Parketnummer: 21-006117-15

Uitspraak d.d.: 17 februari 2017

TEGENSPRAAK

Promis

Verkort arrest van de meervoudige kamer voor strafzaken

gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Noord-Nederland van 20 oktober 2015 met parketnummer 18-930163-15 in de strafzaak tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1989,

wonende te [woonplaats] , [woonadres] .

Het hoger beroep

De verdachte heeft tegen het hiervoor genoemde vonnis hoger beroep ingesteld.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzitting van het hof van 3 februari 2017 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering, het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal, strekkende tot vernietiging van het vonnis waarvan beroep en veroordeling ter zake van het primair ten laste gelegde tot een gevangenisstraf voor de duur van 12 maanden, waarvan 6 maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van 3 jaren, en ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van 3 jaren. Deze vordering is na voorlezing aan het hof overgelegd.

Het hof heeft voorts kennis genomen van hetgeen door verdachte en zijn raadsvrouw,

mr. J.A.M. Kwakman, naar voren is gebracht.

Het vonnis waarvan beroep

Het hof zal het vonnis waarvan beroep vernietigen en opnieuw rechtdoen.

De tenlastelegging

Aan verdachte is tenlastegelegd dat:

primair:
hij op of omstreeks 16 maart 2015, te [plaats] , althans in de gemeente [gemeente] , als verkeersdeelnemer, namelijk als bestuurder van een motorrijtuig (merk: VW, type Golf), daarmede rijdende over de weg [adres] , zich zodanig heeft gedragen dat een aan zijn schuld te wijten verkeersongeval heeft plaatsgevonden, door zeer, althans aanmerkelijk, onvoorzichtig en/of onoplettend, - terwijl hij, verdachte, tijdens het besturen van het motorrijtuig verkeerde onder invloed van het gebruik van verdovende middelen - met het door hem, verdachte, bestuurde motorrijtuig, in een (flauwe) bocht in genoemde weg, met hoge/verhoogde snelheid, in de voor verdachte rechterberm is gaan rijden en/of (vervolgens) is geslipt en/of de controle over het door verdachte bestuurde motorrijtuig heeft verloren, ten gevolge waarvan een botsing is ontstaan met een in de (voor verdachte) rechterberm staande boom, waardoor [slachtoffer] , inzittende van het door verdachte bestuurder motorrijtuig werd gedood, terwijl hij, verdachte verkeerde in de toestand als bedoeld in artikel 8, eerste of tweede lid van de Wegenverkeerswet 1994, dan wel na het feit niet heeft voldaan aan een bevel gegeven krachtens artikel 163, tweede, zesde, achtste of negende lid van genoemde wet;

subsidiair:
hij op of omstreeks 16 maart 2015 te [plaats] , gemeente [gemeente] , als bestuurder van een voertuig (personenauto, merk Volkswagen, type Golf), daarmee rijdende op de weg, [adres] , in een (flauwe) bocht in genoemde weg, met hoge/verhoogde snelheid, in de voor verdachte rechterberm is gaan rijden en/of (vervolgens) is geslipt en/of de controle over het door verdachte bestuurde motorrijtuig heeft verloren, ten gevolge waarvan een botsing is ontstaan met een in de (voor verdachte) rechterberm staande boom, door welke gedraging(en) van verdachte gevaar op die weg werd veroorzaakt, althans kon worden veroorzaakt, en/of het verkeer op die weg werd gehinderd, althans kon worden gehinderd.

De in de tenlastelegging voorkomende taal- en/of schrijffouten zijn verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Vrijspraak

Het hof acht niet wettig en overtuigend bewezen dat verdachte schuld heeft aan het ongeval in de zin van artikel 6 van de Wegenverkeerswet 1994, zodat verdachte van het primair ten laste gelegde dient te worden vrijgesproken.

Het hof overweegt daartoe het volgende.

Op grond van de processtukken en het verhandelde ter zitting stelt het hof vast dat verdachte op 16 maart 2015 als bestuurder van een motorrijtuig (personenauto) heeft gereden op [adres] te [plaats] , gemeente [gemeente] , terwijl hij kort te voren amfetamine had gesnoven. Gekomen in een flauwe bocht in genoemde weg heeft verdachte de controle over het door hem bestuurde motorrijtuig verloren, waarna zijn voertuig in botsing is gekomen met een in de voor verdachte rechterberm staande boom. Als gevolg daarvan is [slachtoffer] , die als passagier bij verdachte in de auto zat, om het leven gekomen.

Het hof acht niet bewezen, dat het ongeval heeft plaatsgevonden als gevolg van zeer, althans aanmerkelijk onvoorzichtig of onoplettend verkeersgedrag van de verdachte, nu de oorzaak van het verlies van de controle over het voertuig niet is komen vast te staan en de omstandigheid, dat de rijvaardigheid waarschijnlijk negatief is beïnvloed door zijn amfetaminegebruik onvoldoende is om zelfstandig dat oordeel te dragen.

Bewezenverklaring

Door wettige bewijsmiddelen, waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, acht het hof wettig en overtuigend bewezen dat verdachte het subsidiair tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 16 maart 2015 te [plaats] , gemeente [gemeente] , als bestuurder van een voertuig (personenauto, merk Volkswagen, type Golf), daarmee rijdende op de weg, [adres] , in een flauwe bocht in genoemde weg, de controle over het door verdachte bestuurde motorrijtuig heeft verloren, ten gevolge waarvan een botsing is ontstaan met een in de voor verdachte rechterberm staande boom, door welke gedraging van verdachte gevaar op die weg werd veroorzaakt.

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het subsidiair bewezen verklaarde levert op:

overtreding van artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994.

Strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar aangezien geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die verdachte niet strafbaar zou doen zijn.

Oplegging van straf en/of maatregel

De hierna te melden strafoplegging is in overeenstemming met de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Verdachte heeft zich op 16 maart 2015 schuldig gemaakt aan overtreding van artikel 5 van de Wegenverkeerswet 1994. Hij heeft - kort gezegd - als bestuurder van een motorrijtuig (personenauto) onvoorzichtig gereden, waarbij zijn inzittende om het leven is gekomen. Door het plegen van dit feit heeft verdachte de verkeersveiligheid in gevaar gebracht en heeft hij zijn verantwoordelijkheid voor zijn medepassagier veronachtzaamd.

Uit het verdachte betreffende Uittreksel Justitiële Documentatie d.d. 5 januari 2017 blijkt dat verdachte vóór 16 maart 2015 meermalen ter zake van het plegen van strafbare feiten, waaronder verkeersdelicten, onder meer in 2012 ter zake van het als beginnend bestuurder rijden onder invloed, onherroepelijk is veroordeeld. Deze veroordelingen hebben hem er niet van weerhouden het hiervoor bewezen verklaarde feit te begaan.

Op grond van het vorenstaande is het hof van oordeel dat niet (meer) kan worden volstaan met het opleggen van een andere straf dan een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf, alsmede van een onvoorwaardelijke ontzegging van de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen van langere duur.

Een mildere strafmodaliteit, zoals door de raadsvrouw bepleit, komt gelet op de ernst van het bewezen verklaarde feit en voormelde recidive niet in aanmerking.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op artikel 63 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 5, 177 en 179 van de Wegenverkeerswet 1994.

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart niet bewezen dat de verdachte het primair ten laste gelegde heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het subsidiair ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het subsidiair bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot hechtenis voor de duur van 4 (vier) weken.

Ontzegt de verdachte ter zake van het subsidiair bewezen verklaarde de
bevoegdheid motorrijtuigen te besturen voor de duur van
2 (twee) jaren .

Aldus gewezen door

mr. W.M. van Schuijlenburg, voorzitter,

mr. O. Anjewierden en mr. A. Dijkstra, raadsheren,

in tegenwoordigheid van G.A. Boersma, griffier,

en op 17 februari 2017 ter openbare terechtzitting uitgesproken.