ECLI:NL:GHARL:2016:89

• Datum uitspraak: 12 januari 2016
• Publicatiedatum: 11 januari 2016
• Zaaknummer: 14/01155
• Instantie: Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Belastingrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J.W. baron van Knobelsdorff; B. van Walderveen; G.J. van Muijen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen niet-ontvankelijk verklaring bezwaar onroerendezaakbelasting

In deze zaak gaat het om een hoger beroep van belanghebbende, [X] [Z], tegen de uitspraak van de rechtbank Noord-Nederland van 4 november 2014, waarin de heffingsambtenaar van de gemeente Groningen het bezwaar van belanghebbende tegen de WOZ-beschikking en de onroerendezaakbelasting (OZB) niet-ontvankelijk heeft verklaard. De heffingsambtenaar had de waarde van de onroerende zaak aan de [a-straat] 42a te [A] vastgesteld op € 113.000 per 1 januari 2012, met een bijbehorende OZB-aanslag van € 167,46 voor het jaar 2013. Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen deze beschikking en de aanslag, maar de heffingsambtenaar verklaarde het bezwaar ongegrond voor de WOZ-waarde en niet-ontvankelijk voor het OZB-tarief, omdat dit niet aan te vechten zou zijn.

Belanghebbende heeft vervolgens beroep ingesteld bij de rechtbank, maar trok het beroep betreffende de waardebeschikking in. De rechtbank verklaarde het beroep tegen de aanslag ongegrond. In hoger beroep stelt belanghebbende dat de heffingsambtenaar ten onrechte het bezwaar niet-ontvankelijk heeft verklaard. De heffingsambtenaar is van mening dat het bezwaar zich richtte tegen de Verordening, waartegen geen bezwaar mogelijk is.

Het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de heffingsambtenaar belanghebbende ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard. Het hof concludeert dat het bezwaar van belanghebbende ook betrekking had op de aanslag en dat de heffingsambtenaar dit niet inhoudelijk heeft behandeld. Het hof wijst de zaak terug naar de heffingsambtenaar voor een inhoudelijke beoordeling van het bezwaar. De proceskosten in hoger beroep worden vastgesteld op € 1.225, en de heffingsambtenaar wordt veroordeeld tot vergoeding van het griffierecht van € 122 aan belanghebbende.

Uitspraak

GERECHTSHOF ARNHEM - LEEUWARDEN

Afdeling belastingrecht

Locatie Leeuwarden

nummer 14/01155

uitspraakdatum:
12 januari 2016

Uitspraak van de eerste meervoudige belastingkamer

op het hoger beroep van

[X] te
[Z] (hierna: belanghebbende)

tegen de uitspraak van de rechtbank Noord-Nederland van 4 november 2014, nummer LEE 14/240, in het geding tussen belanghebbende en

de
heffingsambtenaar van de
gemeente Groningen (hierna: de heffingsambtenaar)

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1

De heffingsambtenaar heeft bij beschikking op grond van de Wet waardering onroerende zaken de waarde van de onroerende zaak [a-straat] 42a te [A] , per waardepeildatum 1 januari 2012 en naar de toestand op die datum, voor het jaar 2013 vastgesteld op € 113.000. Tegelijk met deze beschikking is de aanslag in de onroerendezaakbelasting voor het jaar 2013 (OZB) voor zover het betreft het eigenaarsgedeelte vastgesteld op € 167,46.

1.2

Op het bezwaarschrift van belanghebbende heeft de heffingsambtenaar bij uitspraak op bezwaar de beschikking gehandhaafd en het bezwaar tegen de aanslag niet-ontvankelijk verklaard.

1.3

Belanghebbende is tegen die uitspraak in beroep gekomen bij de rechtbank Noord-Nederland (hierna: de Rechtbank). Op 15 januari 2014 heeft belanghebbende het beroep betreffende de waardebeschikking ingetrokken.

1.4

De Rechtbank heeft het beroep betreffende de aanslag bij uitspraak van 4 november 2014 ongegrond verklaard.

1.5

Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld. De heffingsambtenaar heeft een verweerschrift ingediend.

1.6

Tot de stukken van het geding behoren, naast de hiervoor vermelde stukken, het van de Rechtbank ontvangen dossier dat op deze zaak betrekking heeft alsmede alle stukken die nadien, al dan niet met bijlagen, door partijen in hoger beroep zijn overgelegd.

1.7

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 10 november 2015 te Leeuwarden. Daarbij is verschenen en gehoord mr. drs. [B] namens de heffingsambtenaar. Belanghebbende en haar gemachtigde zijn met bericht van verhindering niet ter zitting verschenen.

1.8

Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt, dat aan deze uitspraak is gehecht.

2. De vaststaande feiten

2.1

Bij brief van 4 maart 2013 heeft de gemachtigde van belanghebbende bezwaar gemaakt tegen de voor het jaar 2013 met betrekking tot de woning [a-straat] 42a te [A] genomen WOZ-beschikking en de voor dat jaar aan belanghebbende als eigenaar van die woning opgelegde aanslag in de OZB. Belanghebbendes gemachtigde heeft dat bezwaar bij brief van 19 maart 2013 gemotiveerd. Hij heeft daarbij de bezwaren tegen de aanslag als volgt verwoord:

"OZB-tarief in strijd met de ABBB

Blijkens de Junicirculaire Gemeentefonds 2012 dient de opbrengst van de OZB in 2013 ten hoogste 3,0% meer te bedragen dan de opbrengst in 2012 Het OZB-tarief voor eigenaren in de Gemeente Groningen is echter gestegen met 5,9%. Een dergelijke stijging, welke veel hoger ligt dan de opgelegde norm, kon mw. [X] niet in redelijkheid verwachten en is derhalve in strijd met het rechtszekerheid- en vetrouwensbeginsel. Afgezien van de WOZ-waarde dient de geheven OZB tevens op die gronden te worden verminderd."

2.2

De heffingsambtenaar heeft bij zijn uitspraak het bezwaar ongegrond verklaard voor zover het betrekking had op de WOZ-waarde en niet-ontvankelijk verklaard "met betrekking tot het gehanteerde OZB-tarief". Ten aanzien van dat laatste heeft hij in zijn uitspraak het volgende overwogen:

"OZB tarief

Volgens u is het OZB-tarief in strijd met het rechtszekerheids- en vertrouwensbeginsel teveel gestegen ten opzichte van vorig jaar. U stelt dat het OZB-tarief voor eigenaren met 5,9% is gestegen, terwijl deze volgens u blijkens de Junicirculaire Gemeentefonds 2012 met ten hoogste 3% had mogen stijgen.

De tarieven voor de onroerendezaakbelastingen worden bepaald door de gemeenteraad. Het is niet mogelijk hiertegen bezwaar te maken. Daarom verklaar ik u niet-ontvankelijk in uw bezwaar voor zover dit zich richt tegen het gehanteerde OZB-tarief."

3. Het geschil, de standpunten en conclusies van partijen

3.1

In geschil is of de heffingsambtenaar belanghebbende terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard in het bezwaar, welke vraag door belanghebbende ontkennend en door de heffingsambtenaar bevestigend wordt beantwoord.

3.2

Belanghebbende stelt zich op het standpunt dat het bezwaar erop gericht was het bedrag van de aanslag, wegens onverbindendheid van de Verordening onroerende-zaakbelastingen 2013 (hierna: de Verordening), te doen verminderen.

3.3

De heffingsambtenaar is van mening dat het bezwaar zich richtte tegen de Verordening, zijnde een algemeen verbindend voorschrift, waartegen geen bezwaar mogelijk is.

3.4

Beide partijen hebben voor hun standpunt aangevoerd wat is vermeld in de van hen afkomstige stukken. Daaraan heeft de heffingsambtenaar ter zitting toegevoegd hetgeen is vermeld in het proces-verbaal van de zitting.

3.5

Belanghebbende concludeert tot vernietiging van de uitspraak van de Rechtbank, tot vernietiging van de uitspraak op bezwaar en tot terugwijzing naar de heffingsambtenaar ter inhoudelijke beoordeling van het bezwaar.

3.6

De heffingsambtenaar concludeert tot bevestiging van de uitspraak van de Rechtbank.

4. Beoordeling van het geschil

4.1

Tegen de onderhavige aan belanghebbende opgelegde aanslag in de OZB stond het rechtsmiddel van bezwaar open. Belanghebbende heeft daarvan gebruik gemaakt. Haar gemachtigde heeft binnen de bezwaartermijn pro forma bezwaar gemaakt tegen de aanslag, welk bezwaar hij bij brief van 19 maart 2013 heeft gemotiveerd. Hij heeft daarbij verzocht de aanslag te verminderen.

4.2

Tegen de Verordening staat niet de mogelijkheid open van het indienen van een bezwaarschrift, zoals de heffingsambtenaar terecht heeft aangevoerd. De omstandigheid dat in een bezwaarschrift tegen een aanslag stellingen worden aangevoerd die betrekking hebben op de verbindendheid van een verordening brengt echter niet mee dat het bezwaarschrift moet geacht niet te zijn ingediend tegen de aanslag, maar tegen de Verordening. De heffingsambtenaar had het bezwaar – in ieder geval mede – dienen aan te merken als een bezwaar tegen de aanslag.

4.3

Het vorenoverwogene brengt mee dat de heffingsambtenaar belanghebbende ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard in haar bezwaar.

4.4

Het bezwaarschrift is door de heffingsambtenaar niet inhoudelijk behandeld. Hetgeen in de motivering van de uitspraak op bezwaar met betrekking tot het OZB-tarief is opgenomen, kan niet als zodanig gelden.

4.5

Belanghebbende gaat er niet mee akkoord dat een inhoudelijke behandeling in bezwaar achterwege blijft. Daarom zal het Hof de zaak terugwijzen naar de heffingsambtenaar voor het opnieuw doen van een uitspraak op het bezwaar. Nu het de heffingsambtenaar inmiddels duidelijk is dat belanghebbende de aanslag verminderd wil zien wegens onverbindendheid van de Verordening, zal de nieuwe uitspraak van de heffingsambtenaar daarop en op hetgeen overigens in het bezwaarschrift is aangevoerd dienen te zijn gericht.

4.6

Aan het vorenstaande doet niet af dat de beschikking inmiddels onherroepelijk is geworden en dat om die reden de waarde van de woning niet kan worden verminderd. De stellingen van belanghebbende hebben immers geen betrekking op de waarde van de woning.

Slotsom Op grond van het vorenstaande is het hoger beroep gegrond.

5. Proceskosten

De proceskosten van belanghebbende in hoger beroep zijn in overeenstemming met het Besluit proceskosten bestuursrecht te berekenen op 1,5 punten (hoger beroepschrift en conclusie van repliek)  wegingsfactor 1  € 490 = € 735. Voor een vergoeding van de werkelijk gemaakte kosten ziet het Hof geen grond. Aangezien de heffingsambtenaar de proceskosten van de bezwaar- en beroepsfase van het geschil over de waardebeschikking tot en met het beroepschrift al heeft vergoed en voor het Besluit proceskosten bestuursrecht sprake is van één bezwaar (en beroep) indien dit is gericht tegen meer op één aanslagbiljet vermelde besluiten, is voor een vergoeding daarvan in de onderhavige procedure geen plaats meer. Voor het bijwonen van de mondelinge behandeling bij de Rechtbank door de gemachtigde kent het Hof 1 punt toe, zodat de vergoeding van de proceskosten in totaal € 1.225 bedraagt.

6. Beslissing

Het Hof:

– vernietigt de uitspraak van de Rechtbank,

– vernietigt de uitspraak van de heffingsambtenaar,

– wijst de zaak terug naar de heffingsambtenaar teneinde nader op het bezwaar te beslissen met inachtneming van deze uitspraak,

– veroordeelt de heffingsambtenaar in de proceskosten van belanghebbende in hoger beroep tot een bedrag van € 1.225, en

– gelast dat de heffingsambtenaar aan belanghebbende het in hoger beroep betaalde griffierecht ten bedrage van € 122 vergoedt.

Deze uitspraak is gedaan door mr. J.W. baron van Knobelsdorff, voorzitter, mr. B. van Walderveen en mr. G.J. van Muijen, in tegenwoordigheid van mr. K. de Jong-Braaksma als griffier.

De beslissing is op
12 januari 2016 in het openbaar uitgesproken.

De griffier, De voorzitter,

(K. de Jong-Braaksma)

(J.W. van Knobelsdorff)

Afschriften zijn aangetekend per post verzonden op 13 januari 2016

Tegen deze uitspraak kunnen beide partijen binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie instellen bij

de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer),

Postbus 20303,

2500 EH Den Haag.

Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd;

2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. de dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad. In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.