ECLI:NL:GHAMS:2025:169

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-001754-21

datum uitspraak: 21 januari 2025

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 10 juni 2021 in de strafzaak onder parketnummer 13-227282-18 tegen

[verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1993,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 27 januari 2022 en 7 januari 2025.

Namens de verdachte is hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen de verdachte en de raadsman naar voren hebben gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 4 augustus 2018 te Amsterdam, in elk geval Nederland, openlijk, te weten, in/op/aan de [straatnaam], in elk geval op of aan de openbare weg en/of op een voor het publiek toegankelijke plaats, in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon en/of een goed te weten [benadeelde partij], welk geweld bestond uit

- het meermalen, althans eenmaal, (telkens) (met kracht) met gebalde vuist te slaan tegen/op het hoofd, althans het lichaam van die [benadeelde partij] en/of

- het naar de grond duwen en/of trekken van die [benadeelde partij]

- het meermalen, althans eenmaal, (telkens) (met kracht) te schoppen/trappen tegen/op het hoofd, althans het lichaam van die [benadeelde partij], en/of

- met een of meer hand(en) de nek/hals/keel van die [benadeelde partij] vast te pakken en hier (met kracht) in te knijpen.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat het hof tot een andere bewezenverklaring komt dan de politierechter. Het hof komt daarnaast tot een andere strafoplegging.

Bewijsoverweging

De advocaat-generaal heeft zich op het standpunt gesteld dat het tenlastegelegde wettig en overtuigend kan worden bewezen gelet op de verklaringen van de aangever, getuige [getuige 1] en getuige [getuige 2]. [getuige 1] en [getuige 2] hebben ter plaatse de verdachte en de medeverdachte aangewezen als daders. [getuige 1] heeft verklaard dat de dader in het witte T-shirt de aanstichter was en heeft aangegeven dat zij hem nooit meer zal vergeten. Haar verklaring is, aldus de advocaat generaal, dus niet twijfelachtig. De verklaringen van [getuige 1] en [getuige 2] zijn kort na het feit afgelegd en dit zijn onafhankelijke getuigen. [getuige 1] was op het moment van het tenlastegelegde ook als enige nuchter. De advocaat-generaal hecht derhalve meer waarde aan deze verklaringen dan aan die van de vrienden van de verdachte en zijn medeverdachte. Uit het dossier blijkt bovendien niet dat de getuigen de verdachte en de medeverdachte alleen zouden hebben aangewezen omdat zij met de politie in gesprek waren, aldus de advocaat-generaal.

De raadsman heeft bepleit dat de verdachte dient te worden vrijgesproken. Hij heeft hiertoe aangevoerd dat de verdachte geen significante bijdrage aan het tenlastegelegde heeft geleverd. Hij heeft slechts een plastic beker bier gegooid in de richting de aangever. Medeverdachte [medeverdachte] en de getuigen [getuige 3], [getuige 4], [getuige 5], [getuige 6] en [getuige 7] hebben verklaard dat zij niet hebben gezien dat de verdachte betrokken is geweest bij het openlijk geweld. Dat de getuigen pas later bij de rechter-commissaris zijn gehoord, doet niet af aan de betrouwbaarheid. De raadsman heeft zich voorts op het standpunt gesteld dat een persoonsverwisseling niet uitgesloten kan worden, omdat de verdachte een wit T-shirt droeg en een normaal postuur heeft. Bovendien zijn de verklaringen van de getuige [getuige 2] en de getuige [getuige 1] onbetrouwbaar. Ten aanzien van [getuige 2] wordt opgemerkt dat zij voornamelijk heeft verklaard over een persoon die niet aan het signalement van de verdachte voldoet en tevens inconsequent heeft verklaard over het eerste moment waarop zij zicht kreeg op dit incident. De verklaringen van de getuige [getuige 1] zijn onbetrouwbaar, omdat deze niet stroken met de verklaringen van andere getuigen en zij tevens niets heeft verklaard over het aandeel van de aangever bij hetgeen is gebeurd.

Het hof overweegt als volgt.

Het hof stelt op grond van het procesdossier en het verhandelde ter terechtzitting de navolgende feiten en omstandigheden vast.

De aangever bevond zich op 4 augustus 2018 op de [straatnaam] tijdens de druk bezochte Canal Parade, waar hij trachtte zich met zijn scooter door een aldaar bevindende menigte te bewegen. De verdachte heeft een beker bier in de richting van de aangever gegooid, omdat de aangever – naar zijn mening - te hard aan kwam rijden. Hierna is een woordenwisseling ontstaan tussen de aangever en de verdachte, zo blijkt uit de verklaringen van de aangever en getuige [getuige 6] en [getuige 3]. Uit de aangifte volgt dat de man die het bier had gegooid dreigend bij de aangever is gaan staan en heeft gezegd dat de aangever door moest rijden. Vervolgens heeft de aangever met zijn hand tegen de borst van deze man geduwd om hem op afstand te houden, waarna hij onder anderen van die man een harde klap tegen zijn rechterslaap kreeg. Het hof overweegt dat de aangifte wordt ondersteund door de verklaringen van de getuigen [getuige 2] en [getuige 1]. Uit die verklaringen blijkt dat aangever vervolgens op de grond is beland en is geschopt en door meerdere personen is geslagen tegen zijn hoofd. [getuige 1] wijst de jongen die aanvankelijk het bier gooide en een wit T-shirt droeg aan als de degene die de aangever meerdere malen in het gezicht sloeg. Deze jongen zou later samen met een andere jongen bij de politie hebben gestaan. Ook de aangever en [getuige 2] hebben, blijkens het proces-verbaal van bevindingen de verdachte, die op dat moment samen met de medeverdachte [medeverdachte] bij de politie stond, aangewezen als dader.

Uit het voorgaande leidt het hof af dat het de verdachte is geweest die de aangever in zijn gezicht heeft geslagen en geschopt en ook zijn keel heeft dichtgeknepen. Hiermee heeft verdachte een significante en wezenlijke bijdrage geleverd aan het tenlastegelegde openlijke geweld.

Het hof overweegt voorts dat hetgeen in hoger beroep is aangevoerd ten aanzien van de betrouwbaarheid van de getuigen [getuige 2] en [getuige 1], naar het oordeel van het hof onvoldoende aanknopingspunten biedt om te twijfelen aan de juistheid en betrouwbaarheid daarvan. In dat verband neemt het hof in aanmerking dat beide getuigen kunnen worden gezien als onafhankelijke getuigen en dat deze getuigenverklaringen als gedetailleerd en authentiek kunnen worden aangemerkt. Het hof acht de verklaringen van [getuige 1] in het bijzonder betrouwbaar, omdat zij heeft verklaard dat zij de blonde jongen met vol postuur en een wit T-shirt het meest voor zich kan zien en dat zij hem nooit zal vergeten. Bovendien was de getuige [getuige 1], naast de aangever, de enige getuige die ten tijde van het feit nuchter was. De verweren zoals door de verdediging zijn gevoerd, worden verworpen.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 4 augustus 2018 te Amsterdam, openlijk, te weten, op de [straatnaam], in vereniging geweld heeft gepleegd tegen een persoon te weten [benadeelde partij], welk geweld bestond uit

- het meermalen telkens met kracht met gebalde vuist slaan tegen het hoofd van die [benadeelde partij] en

- het meermalen met kracht schoppen tegen het hoofd van die [benadeelde partij], en

- met handen de nek van die [benadeelde partij] vastpakken en hier met kracht in knijpen.

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezenverklaarde levert op:

openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen.

Strafbaarheid van de verdachte

De verdachte is strafbaar, omdat geen omstandigheid aannemelijk is geworden die de strafbaarheid ten aanzien van het bewezenverklaarde uitsluit.

Oplegging van straf

De politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezenverklaarde veroordeeld tot een taakstraf voor de duur van 40 uren, subsidiair 20 dagen hechtenis, waarvan 20 uren, subsidiair 10 dagen hechtenis voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaren.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het tenlastegelegde zal worden veroordeeld tot een taakstraf voor de duur van 80 uren, waarvan 40 uren voorwaardelijk met een proeftijd van 1 jaar.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich samen met de medeverdachte schuldig gemaakt aan het plegen van openlijk geweld bij een drukbezocht feest ter gelegenheid van de Canal Pride. Hierbij is het slachtoffer tegen zijn hoofd geslagen en geschopt en is diens keel dichtgeknepen.

Feiten als het onderhavige maken een ernstige inbreuk op de lichamelijke integriteit van slachtoffers en dragen bij aan in de maatschappij heersende gevoelens van angst en onveiligheid, in het bijzonder bij hen die daarvan slachtoffer of getuige zijn. Het hof rekent dit de verdachte aan.

Het hof acht in beginsel een taakstraf voor de duur van 80 uren passend. Het hof heeft acht geslagen op de overschrijding van de redelijke termijn in deze strafzaak in hoger beroep. De verdachte heeft op 15 juni 2021 hoger beroep ingesteld, zodat het onderhavige arrest ruim 1 jaar en 7 maanden na het instellen van het hoger beroep wordt gewezen. Gelet hierop is de redelijke termijn van berechting als bedoeld in artikel 6 EVRM in hoger beroep overschreden. Hierin - en gelet op de persoonlijke omstandigheden van de verdachte - ziet het hof aanleiding om een taakstraf van kortere duur op te leggen.

Het hof acht derhalve, alles afwegende, een taakstraf voor de duur van 40 uren passend en geboden.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij]

De benadeelde partij heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Deze bedraagt € 400,00 aan immateriële schade, te vermeerderen met de wettelijke rente en met oplegging van de maatregel van artikel 36f Sr. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep niet opnieuw gevoegd.

De advocaat-generaal heeft zich op het standpunt gesteld dat de vordering van de benadeelde partij, conform het vonnis, geheel dient te worden toegewezen met vermeerdering van de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

De raadsman heeft, gelet op de bepleite vrijspraak, verzocht de benadeelde partij niet-ontvankelijk in de vordering te verklaren.

Het hof overweegt als volgt.

Het hof heeft in hoger beroep te oordelen over de gevorderde schadevergoeding voor zover deze in eerste aanleg is toegewezen. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep (hoofdelijk) toegewezen, zodat de gehele vordering in hoger beroep opnieuw aan de orde is.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezenverklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks schade heeft geleden. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering zal worden toegewezen.

Naar het oordeel van het hof hebben de verdachte en zijn medeverdachte een gelijk aandeel gehad in het veroorzaken van de schade, zodat zij in hun onderlinge verhouding in gelijke delen aan de ontstane schuld moeten bijdragen.

De verdachte is – hoofdelijk met zijn mededader – gehouden tot vergoeding van schade tot een totaalbedrag van € 400,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf het moment dat de schade is ingetreden. Om te bevorderen dat die schade door de verdachte wordt vergoed, zal het hof de maatregel van artikel 36f Sr opleggen op de hierna te noemen wijze.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 9, 22c, 22d, 36f, 63 en 141 van het Wetboek van Strafrecht.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
taakstrafvoor de duur van
40 (veertig) uren, indien niet naar behoren verricht te vervangen door
20 (twintig) dagen hechtenis.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde partij]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [benadeelde partij] ter zake van het bewezenverklaarde tot het bedrag van
€ 400,00 (vierhonderd euro) ter zake van immateriële schade, waarvoor de verdachte met zijn mededader(s) hoofdelijk voor het gehele bedrag aansprakelijk is, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Veroordeelt de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [benadeelde partij], ter zake van het bewezenverklaarde een bedrag te betalen van € 400,00 (vierhonderd euro) als vergoeding voor immateriële schade, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de hierna te noemen aanvangsdatum tot aan de dag der voldoening.

Bepaalt de duur van de gijzeling op ten hoogste 8 (acht) dagen. Toepassing van die gijzeling heft de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet op.

Bepaalt dat indien en voor zover de verdachte of zijn mededader(s) aan een van beide betalingsverplichtingen heeft voldaan, de andere vervalt.

Bepaalt de aanvangsdatum van de wettelijke rente voor de immateriële schade op 4 augustus 2018.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. A.W.T. Klappe, mr. R.A.E. van Noort en mr. A.R.O. Mooy, in tegenwoordigheid van mr. C.T. Snellenberg, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 21 januari 2025.

=========================================================================

[…]