ECLI:NL:GHAMS:2022:1709

Uitspraak

GERECHTSHOF AMSTERDAM

afdeling civiel recht en belastingrecht, team I

zaaknummer : 200.275.250/01

arrest van de meervoudige burgerlijke kamer van 7 juni 2022

inzake

LOON- EN AANNEMINGSBEDRIJF [X] B.V.,

gevestigd te [vestigingsplaats] ,

eiseres tot herroeping,

advocaat: mr. P.W.M. Huisman te Amsterdam,

tegen

1.STICHTING BEDRIJFSTAKPENSIOENFONDS VOOR DE BOUWNIJVERHEID,

gevestigd te Amsterdam,

2. STICHTING OPLEIDINGS- EN ONTWIKKELINGSFONDS BOUW & INFRA,

gevestigd te Harderwijk,

3. STICHTING AANVULLINGSFONDS BOUW & INFRA,

gevestigd te Harderwijk,

gedaagden tot herroeping,

advocaat: mr. E. Lutjens te Amsterdam.

1.Het geding

Partijen worden hierna wederom [X] , Bpf Bouw, O&O-fonds en Aanvullingsfonds (gedaagden tot herroeping gezamenlijk: de Fondsen) genoemd.

Het hof heeft in deze zaak op 2 februari 2021 een tussenarrest gewezen. Voor het procesverloop tot die datum wordt naar dat tussenarrest verwezen.

In dat tussenarrest is beslist dat de zaak meebrengt dat niet afzonderlijk wordt beslist op de provisionele vordering, maar dat de provisionele vordering en de vordering tot herroeping gezamenlijk worden behandeld. Het hof overweegt in dit tussenarrest dat er aanleiding is om een mondelinge behandeling te houden, tenzij alle partijen daarvan willen afzien. Bij de mondelinge behandeling zullen tegelijk met de onderhavige zaak vier met deze zaak samenhangende zaken tussen deels dezelfde partijen, met zaaknummers 200.275.235/01, 200.275.237/01, 200.275.244/01 en 200.275.246/01, worden behandeld. Het hof heeft de zaak verwezen naar de rol voor beraad partijen.

De zaak is ter zitting van 10 november 2021 mondeling behandeld, tegelijk met de hiervoor al genoemde zaken. Partijen hebben de zaak doen bepleiten door hun hiervoor genoemde advocaten, beiden aan de hand van pleitnotities die zijn overgelegd. Beide partijen hebben nog producties in het geding gebracht

Daarna is arrest gevraagd.

2.Beoordeling

2.1

Het gaat in dit geding om het volgende.

2.1.1

[X] is opgericht in 1986 en houdt zich bezig met asbestverwijdering.

2.1.2

Bpf Bouw is een door de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid verplicht gesteld bedrijfstakpensioenfonds in de zin van de Wet verplichte deelneming in een bedrijfstakpensioenfonds 2000 (hierna: Wet Bpf 2000). O&O-fonds en Aanvullingsfonds zijn belast met de uitvoering en naleving van de cao bouwnijverheid, thans de cao bouw & infra (hierna: de cao bouw) en de cao BTER. Bpf Bouw is belast met de uitvoering van het besluit van de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid inzake de verplichtstelling tot deelneming in het bedrijfstakpensioenfonds voor de Bouwnijverheid (hierna: het verplichtstellingsbesluit). De uitvoering van de hieruit voortvloeiende verplichtingen tot premieheffing is uitbesteed aan Algemene Pensioen Groep N.V. (hierna: APG), voorheen Cordares Diensten B.V. (hierna: Cordares). De cao BTER bevat regelingen met betrekking tot het O&O-fonds, het Scholingsfonds en het Aanvullingsfonds op grond waarvan werkgevers die onder deze regelingen vallen, gehouden zijn tot premiebetaling aan deze fondsen.

2.1.3

Stichting Technisch Bureau voor de Bouwnijverheid (hierna: TBB), opgericht door werknemers- en werkgeversorganisaties in de bouwnijverheid, bevordert en ziet in opdracht van cao-partijen en Bpf Bouw toe op de naleving van het verplichtstellingsbesluit, de cao bouw en de cao BTER. In opdracht van TBB heeft Cordares onderzocht welke bedrijfsactiviteiten [X] verricht en hoe deze zich verhouden tot de verplichtstelling van Bpf Bouw en de werkingssfeer van de cao BTER. Cordares heeft daartoe op 11 september 2013 een bezoek gebracht aan [X] en op 16 september 2013 een rapport opgesteld. In dit rapport is geconcludeerd dat [X] een onderneming is die zich hoofdzakelijk richt op asbestverwijdering, welke bedrijfsactiviteit valt onder de verplichtstelling van Bpf Bouw en de werkingssfeer van de cao BTER. Op basis van dit rapport heeft de commissie werkingssfeer, die is ingesteld door de betrokken cao-partijen, op 18 maart 2014 geoordeeld dat [X] met ingang van 1 januari 2007 verplicht is tot premiebetaling aan de Fondsen. Het bezwaar dat [X] hiertegen heeft gemaakt, is op 9 december 2014 ongegrond verklaard.

2.1.4

[X] heeft vervolgens de Fondsen gedagvaard voor de kantonrechter te Amsterdam en gevorderd te verklaren voor recht dat zij niet onder de werkingssfeer van de cao bouw, de cao BTER en het verplichtstellingsbesluit van Bpf Bouw valt, althans dat zij niet met terugwerkende kracht tot 1 januari 2007 gehouden is (pensioen)premies te voldoen, maar pas vanaf 24 maart 2014. De Fondsen hebben daartegen verweer gevoerd en in reconventie gevorderd te verklaren voor recht dat [X] in ieder geval vanaf 1 januari 2007 onder de werkingssfeer van de sector bouwnijverheid valt, in het bijzonder van het verplichtstellingsbesluit van Bpf Bouw, de cao BTER en de cao bouw; [X] te veroordelen om binnen twee weken na betekening van het te wijzen vonnis loon- en premiegegevens aan te leveren van haar werknemers over de loonperioden vanaf 1 januari 2007 op straffe van verbeurte van een dwangsom, en de hieruit volgende (vervangende) premienota’s en kosten te voldoen, en [X] te veroordelen tot betaling van nader gespecificeerde bedragen aan premies.

2.1.5

De kantonrechter heeft in het dictum in zijn vonnis van 3 juni 2016 voor recht verklaard dat [X] in ieder geval vanaf 1 januari 2007 valt onder de werkingssfeer van de sector bouwnijverheid, in het bijzonder van de verplichtstelling van Bpf Bouw, en derhalve ingevolge artikel 4 Wet Bpf 2000 vanaf die datum gebonden is aan de statuten, reglementen en de besluiten van het bestuur van Bpf Bouw, alsmede van de algemeen verbindend verklaarde cao BTER, en (voor de periode dat deze algemeen verbindend verklaard was/wordt), van de cao bouw, een en ander met dien verstande dat de verschuldigde (pensioen)premies c.a. door de Fondsen van [X] gevorderd kunnen worden met ingang van 24 maart 2009, en het overigens door [X] gevorderde afgewezen. Behoudens in zoverre dit vonnis als eindvonnis is aan te merken, heeft de kantonrechter iedere nadere beslissing aangehouden en daartoe - kort samengevat - overwogen dat ervan uitgegaan wordt dat [X] de loon- en premiegegevens vanaf 24 maart 2009 aan de Fondsen c.q. APG zal aanleveren, waarna de Fondsen in de gelegenheid zullen worden gesteld om bij nadere akte definitieve, op basis van de werkelijke gegevens opgemaakte premienota’s in het geding te brengen onder aanpassing van hun betalingsvorderingen, waarna [X] hierop nog zal kunnen reageren..

In het vonnis van 20 juni 2017 heeft de kantonrechter overwogen dat hij zich gebonden acht aan de in het vonnis van 3 juni 2016 genomen eindbeslissingen en geen aanleiding ziet om zijn gegeven oordeel te herzien. De kantonrechter heeft verder [X] veroordeeld tot betaling van premies over de periode van 24 maart 2009 tot en met 31 december 2015, alles vermeerderd met de reglementair bepaalde wettelijke rente. De kantonrechter heeft het meer of anders gevorderde afgewezen en [X] veroordeeld in de kosten van de procedure zowel in conventie als in reconventie.

2.1.6

[X] is in hoger beroep gekomen tegen deze beslissingen en de daaraan ten grondslag gelegde motivering. Dit hof heeft in zijn arrest van 23 juli 2019 (zaaknummer 200.226.448/01), waarvan thans herroeping wordt verzocht, (verder: het arrest) onder meer overwogen dat de kantonrechter in het dictum van zijn vonnis van 3 juni 2016 beslissingen heeft gegeven omtrent de vraag of, en zo ja vanaf welke datum [X] onder de werkingssfeer van de hiervoor bedoelde besluiten en regelingen valt. Aldus heeft de kantonrechter in dit vonnis door een uitdrukkelijk dictum omtrent dit deel van het gevorderde reeds een einde gemaakt aan de eerste instantie en is in zoverre sprake van een einduitspraak waartegen direct een appeltermijn is gaan lopen. Het hof heeft [X] niet-ontvankelijk verklaard in het hoger beroep voor zover gericht tegen het eindvonnisgedeelte van het vonnis van 3 juni 2016 en de vonnissen voor het overige - voor zover van belang - bekrachtigd. Het arrest is in kracht van gewijsde gegaan.

2.1.7

[X] en anderen hebben bij brief van 20 november 2017 de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid verzocht gegevens openbaar te maken betreffende het representativiteitsvereiste bij het nemen van voornoemde besluiten tot verplichtstelling en van de besluiten tot algemeenverbindendverklaring van de cao bouw en de cao BTER. De Minister heeft bij brief van 31 juli 2018 de gevraagde stukken ter beschikking gesteld.

Grondslag vordering

2.2

[X] heeft haar vordering het arrest te herroepen gegrond op het volgende. Uit de gegevens die zij naar aanleiding van haar WOB-verzoek heeft ontvangen is gebleken dat de sociale partners bij het aanleveren van gegevens in verband met het aanvragen van de verplichtstelling en de algemeenverbindendverklaring zijn uitgegaan van aantallen werkgevers en werknemers die reeds zijn aangesloten bij Bpf Bouw. Volgens [X] zijn daarmee forse aantallen ongebonden werkgevers en werknemers die wel onder de werkingssfeer vallen, maar die niet bij Bpf bouw zijn aangesloten, buiten beschouwing gebleven bij het bepalen van de representativiteit. Na correspondentie daarover met de Minister hebben [X] en anderen onderzoek doen verrichten door het bureau voor arbeidsmarktonderzoek Panteia. Uit het rapport van dit bureau van 18 november 2019 (verder: het rapport Panteia) blijkt volgens [X] dat de representativiteitscijfers vanaf 2007 aanzienlijk naar beneden behoren te worden bijgesteld zodat vrijwel steeds sprake is van een onvoldoende representativiteit om verplichtstelling en algemeenverbindendverklaring te rechtvaardigen.

2.3

[X] betoogt dat de Fondsen bekend waren, althans na eenvoudig onderzoek van de representativiteitsgegevens bekend hadden kunnen zijn, met de onjuistheid althans onvolledigheid van de feitelijke gegevens die zij, althans de aan hen gelieerde sociale partners, aan de Minister hebben verstrekt, en met de juridische gevolgen daarvan, namelijk het ten onrechte verplichtstellen van de pensioenregeling en het ten onrechte algemeen verbindend verklaren van de cao’s. De Fondsen hebben in de procedure die tot het arrest heeft geleid onverkort volgehouden dat [X] gebonden was aan de bedrijfspensioenregeling en de cao’s. Indien zij de feiten met betrekking tot de onjuistheid en onvolledigheid van de verstrekte representativiteitsgegevens niet hadden verzwegen, dan had het hof kunnen constateren dat het verplichtstellingsbesluit en de algemeenverbindendverklaringen ten onrechte waren gegeven, althans dat de Fondsen misbruik van recht maakten dan wel dat een beroep op deze besluiten naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar was. Ook had het hof kunnen vaststellen dat de Fondsen (met de Minister) onrechtmatig hadden gehandeld jegens [X] . Het arrest berust daarom op bedrog door de Fondsen in het geding gepleegd, althans de uitkomst van het geding had anders kunnen zijn indien de Fondsen openheid van zaken hadden gegeven, aldus nog steeds [X] .

Ontvankelijkheid

2.4

Eerst dient te worden bezien of [X] haar vordering tot herroeping tijdig heeft ingesteld. [X] heeft op 31 juli 2018 de stukken ontvangen naar aanleiding van haar WOB-verzoek. [X] had dus in elk geval vanaf dat moment wetenschap van de bronnen die de sociale partners hadden gebruikt voor de aanlevering van de representativiteitsgegevens op grond waarvan de verplichtstelling en de algemeenverbindendverklaringen tot stand zijn gekomen. Zij was echter pas door het rapport van Panteia van 18 november 2019 ervan op de hoogte, zo stelt zij, dat de representativiteit onvoldoende was om de besluiten te rechtvaardigen. Het hof gaat dan ook ervan uit dat [X] op het moment van het uitbrengen van dat rapport volledig bekend is geworden met de door haar gestelde grond voor herroeping. Dat betekent dat zij met haar dagvaarding van 22 januari 2020 is gebleven binnen in artikel 383 Rv bepaalde termijn van drie maanden voor het instellen van het rechtsmiddel van herroeping. Zij is dan ook ontvankelijk in haar vordering tot herroeping.

Het gestelde bedrog

2.5

Van bedrog in de zin van artikel 382 onder a Rv is sprake wanneer een partij door haar oneerlijke proceshouding belet dat in de procedure feiten aan het licht komen die tot een voor de tegenpartij gunstige afloop van die procedure zouden hebben kunnen leiden. Dit zal zich onder meer voordoen wanneer een partij feiten verzwijgt, terwijl zij wist of behoorde te weten dat de tegenpartij niet met die feiten bekend was of redelijkerwijs bekend behoorde te zijn (vgl. ECLI:NL:HR:1996:ZC2162, ECLI:NL:HR:2003:AN7890). Het hof is van oordeel dat niet kan worden gezegd dat de Fondsen in deze zin bedrog hebben gepleegd. Daartoe dient het volgende.

2.6

De Fondsen hebben in het geding dat tot het arrest heeft geleid het standpunt ingenomen dat de bedrijfspensioenfonds verplicht is gesteld en de cao’s algemeen verbindend zijn verklaard. Die feitelijke uitgangspunten zijn juist. De Minister heeft immers daartoe strekkende besluiten genomen. De Minister is tot deze besluiten gekomen mede op grond van representativiteitsgegevens die de sociale partners hebben aangedragen. [X] heeft niet aangevoerd dat de sociale partners onjuiste gegevens - in de zin van onjuiste aantallen van reeds bij Bpf bouw aangesloten werkgevers en werknemers - hebben aangedragen. [X] heeft evenmin aangevoerd dat de sociale partners de Minister verkeerd hebben voorgelicht over de bron of herkomst van die door hen verstrekte aantallen. [X] betwist slechts dat deze gegevens als grondslag kunnen dienen voor het aannemen van voldoende representativiteit door de Minister. Dat de Fondsen - die volgens [X] op één lijn zijn te stellen met de sociale partners -
onjuistegegeven hebben gebruikt jegens de Minister dan wel in het geding dat tot het arrest heeft geleid is op grond van het voorgaande niet vast te stellen.

2.7

De handelwijze van de sociale partners bij de totstandkoming van de besluiten was bij [X] overigens al bekend ruim voordat het arrest is gewezen. [X] had een en ander desgewenst in het geding dat tot het arrest heeft geleid voor het voetlicht kunnen brengen, in elk geval tijdens de zitting van 10 mei 2019 toen zij al over de relevante stukken beschikte. Dat zij dat niet heeft gedaan, dient voor haar rekening te blijven. Ook daarom kan de enkele gang van zaken rond de besluitvorming door de Minister niet tot herroeping van het arrest leiden.

2.8

[X] heeft echter ook het standpunt ingenomen dat de Fondsen in het geding dat tot het arrest heeft geleid de feiten
onvolledighebben gebracht. Zij doelt hiermee kennelijk erop dat de Fondsen de feiten uit en/of de conclusies van het rapport Panteia in het geding ter sprake had moeten brengen.

2.9

Uit de door [X] verkregen en in de dagvaarding van dit geding aangehaalde correspondentie is op te maken dat de Minister genoegen heeft genomen met de door de sociale fondsen aangeleverde representativiteitsgegevens. Deze gegevens waren afgeleid uit de ledenbestanden van de verzoekende werkgeversorganisaties en de bestanden van Cordares. De Minister heeft de sociale partners vervolgens niet gevraagd om andere gegevens aan te leveren. Dit strookt ook, anders dan [X] voorstaat, met de tekst van de namens de Minister gepubliceerde ‘Praktische handreiking voor het opstellen van een representativiteitsopgave’. Daarin is te lezen dat databestanden van een algemeen verbindend verklaard cao-fonds worden aangemerkt als valide bron voor het vaststellen van het aantal werknemers dat onder de werkingssfeer van het bedrijfstakpensioenfonds valt. Die bestanden zijn nu juist gebruikt bij de verzoeken door de sociale partners. Dat in de handreiking daarnaast ook gegevens uit een extern branche- of sectoronderzoek als valide bron wordt aangemerkt, maakt dit niet anders. [X] heeft in haar processtukken niet uitgelegd waarom de Minister en/of de sociale partners een dergelijk onderzoek in dit geval als een meer geschikte bron hadden moeten aanmerken. Het rapport Panteia kan overigens niet worden gezien als een regelmatig verschijnende publicatie afkomstig van bijvoorbeeld CBS of onderzoeksinstituten, wat door de handreiking nog als voorbeeld van een alternatieve bron wordt genoemd.

2.1

[X] heeft in het licht van het voorgaande niet uitgelegd waarom de Fondsen er in het geschil dat tot het te herroepen arrest heeft geleid desondanks rekening mee hadden moeten houden dat er betere bronnen waren voor het vaststellen van de representativiteit dan de genoemde door de Minister geaccepteerde databestanden. [X] heeft niet duidelijk gemaakt waarom van de Fondsen kon worden verwacht dat zij de rechter in die zin hadden moeten voorlichten of uit eigen beweging nader onderzoek naar de representativiteitsgegevens hadden moeten (doen) verrichten. Van een oneerlijke proceshouding van de Fondsen is niet gebleken.

2.11

[X] heeft thans wel door Panteia onderzoek naar de representativiteit laten verrichten. Zij heeft geen valide redenen aangevoerd waarom zij dat onderzoek nu pas heeft laten verrichten en niet voorafgaand aan of gedurende het geding, bijvoorbeeld vanaf oktober 2012, toen TBB een onderzoek instelde, of in de jaren daarna bij de periodieke vernieuwingen van de verplichtstelling, respectievelijk algemeen verbindend verklaring van de beide cao’s. Uit het arrest in zaaknummer 200.235.763/01 blijkt dat een van de andere partijen in deze procedure reeds in 2012 het standpunt innam dat niet aan het representativiteitsvereiste is voldaan zodat daartoe alle aanleiding bestond. Zij hoefde daarvoor niet de correspondentie af te wachten die zij met de Minister heeft gevoerd naar aanleiding van het verkrijgen van de WOB-stukken. Daarbij komt dat het rapport van Panteia bestaat uit een analyse van verschillende bestaande en openbare bronnen. [X] heeft altijd toegang gehad tot die bronnen. Daarom kan niet worden gezegd dat [X] onbekend was met deze gegevens. Dat zij deze gegevens niet eerder heeft gebruikt om haar standpunt te onderbouwen, zoals zij thans aan de hand van het rapport Panteia doet, dient voor haar rekening te blijven. Al met al kan niet worden volgehouden dat [X] voorafgaand aan het wijzen van het arrest niet met de thans in het rapport Panteia verwerkte feiten bekend was of redelijkerwijs bekend behoorde te zijn.

Het arrest berust niet op bedrog

2.12

Bovendien kan niet worden vastgesteld dat, zo er al sprake zou zijn (geweest) van bedrog, het arrest berust op dit gestelde bedrog. Het hof komt tot deze slotsom op grond van het volgende.

2.13

Het rapport Panteia is op 18 november 2018, mede namens [X] , naar de Minister verzonden met daarbij het verzoek de verplichtstellingsbeslissing en de cao’s buiten toepassing te laten. De Minister heeft bij brief van 23 december 2019 geantwoord dat de conclusie van het onderzoek in de procedure leidend tot de gewraakte besluiten niet is ingebracht als bedenking of zienswijze en dus voor de reeds rechtmatig genomen besluiten niet meer relevant is. Dit laat onverlet, aldus de Minister, dat [X] bedenkingen of zienswijzen kan indienen bij toekomstige verzoeken tot algemeenverbindendverklaring of verplichtstellingsaanvragen. Dat de Minister zich in zijn antwoord niet inhoudelijk uitlaat, kan overigens niet, zoals [X] voorstaat, worden uitgelegd als erkenning dat er gebreken kleven aan de representativiteitsgegevens die de sociale partners hebben aangeleverd.

2.14

Uit door BPF c.s. overgelegde, en overigens in de Staatcourant gepubliceerde besluiten van de Minister van 16 november 2020, 18 december 2020 en 2 september 2021 blijkt dat namens onder meer [X] schriftelijke bedenkingen zijn ingebracht tegen nieuwe verzoeken tot verbindendverklaring van de cao bouw en de cao BTER. Bij deze bedenkingen is een beroep gedaan op het rapport Panteia en zijn op grond daarvan bedenkingen geuit tegen de brongegevens die de sociale partners in verband met de representativiteit hebben aangeleverd. De minister heeft in de vervolgens genomen besluiten tot verbindendverklaring van de cao bouw en de cao BTER zoals hierboven vermeldoverwogen dat de door de sociale partners gebruikte bronnen en systematiek gebruikelijk zijn en doorgaans als voldoende zorgvuldig zijn aan te merken. De alternatieve representativiteitscijfers van Panteia zijn gebaseerd op SBI-codes die niet volledig gerelateerd zijn aan de werkingssfeer van de cao Bouw en Infra en volgens de Minister daardoor minder betrouwbaar en valide. De bedenkingen zijn voldoende weerlegd en doen geen afbreuk aan de door cao-partijen overgelegde representativiteitsgegevens, zo concludeert de Minister in zijn overwegingen, waarna hij positief heeft beslist op de verzoeken.

2.15

[X] heeft in het licht van deze feiten geen stellingen ingenomen die de conclusie rechtvaardigen dat de inhoud van het rapport Panteia tot een voor haar gunstige afloop van de procedure zouden hebben kunnen leiden in die zin dat het hof op grond daarvan zou hebben beslist de algemeenverbindendverklaringen de verplichtstelling jegens [X] buiten toepassing te laten dan wel anderszins haar verweren te honoreren.

Afsluiting

2.16

[X] heeft ter zitting nog een beroep gedaan op artikel 382 aanhef en onder c Rv. Voor zover zij bedoelt dat zij na het arrest het rapport Panteia in handen heeft gekregen als stuk van beslissende aard, valt niet in te zien dat de Fondsen dit stuk zouden hebben achtergehouden. Evenmin valt in te zien dat de Fondsen enige inhoud van dit rapport hebben achtergehouden. Zij kenden het rapport immers niet en hadden er ook niet op bedacht hoeven zijn die inhoud ter sprake te brengen. Ook is het rapport of die inhoud niet van beslissende aard. Het hof verwijst voor een en ander naar het hiervoor overwogene. De Fondsen hebben ter zitting overigens terecht aangevoerd dat [X] te laat een beroep hebben gedaan op herroepingsgrond c. Ook dat staat in de weg aan een toewijzing op deze grond.

2.17

Het hof wijst ten slotte op het volgende. Het te herroepen arrest houdt onder meer in dat [X] niet binnen de appeltermijn tegen het vonnis van 3 juni 2016 in appel is gekomen, zodat zij in zoverre niet-ontvankelijk is in haar hoger beroep. Daarom komt het hof, zo overweegt hij in dat arrest, niet toe aan een inhoudelijk oordeel over de stelling van [X] dat de einduitspraak in strijd is met de openbare orde omdat de cao bouw niet algemeen verbindend verklaard had mogen worden omdat niet aan het representativiteitsvereiste is voldaan. Ook dit staat in de weg aan herroeping van dat arrest. Het gestelde bedrog heeft immers betrekking op een onderwerp dat - volgens dat te herroepen arrest - geen onderdeel uitmaakte van het hoger beroep.

2.18

Een en ander maakt dat er geen grond is voor toewijzing van de vordering tot herroeping. Dat betekent dat deze zal worden afgewezen.

2.19

[X] heeft nog een provisionele vordering op de voet van artikel 223 lid 1 Rv ingesteld, strekkende tot schorsing van de (verdere) tenuitvoerlegging van genoemd arrest voor de duur van het geding tot herroeping. De provisionele vordering volgt naar zijn aard het lot van de vordering in de hoofdzaak en zal dus eveneens worden afgewezen.

2.2

[X] wordt als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten veroordeeld. Er is onvoldoende aanleiding haar in de werkelijke proceskosten te veroordelen, zoals de Fondsen hebben verzocht.

3.Beslissing

Het hof:

wijst af de vorderingen van [X] tot herroeping van het arrest van 23 juli 2019 van dit hof met zaaknummer 200.226.448/01;

wijst af de provisionele vordering van [X] tot schorsing van de (verdere) tenuitvoerlegging van genoemd arrest;

veroordeelt [X] in de kosten van deze procedure en begroot die kosten, voor zover tot heden aan de kant van de stichtingen gevallen, op € 760,- aan verschotten en € 3.342,- aan salaris advocaat en op € 163,00 voor nasalaris, te vermeerderen met € 85,00 voor nasalaris en de kosten van het betekeningsexploot ingeval betekening van dit arrest plaatsvindt, te vermeerderen met de wettelijke rente, indien niet binnen veertien dagen na betekening van dit arrest aan de kostenveroordeling is voldaan;

verklaart de proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad.

Dit arrest is gewezen door mrs. T.S. Pieters, D. Kingma en A.C.M. Kuypers en door de rolraadsheer in het openbaar uitgesproken op 7 juni 2022.