ECLI:NL:GHAMS:2022:122

• Datum uitspraak: 18 januari 2022
• Publicatiedatum: 24 januari 2022
• Zaaknummer: 23-001066-19
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: D. Abels; H.M.J. Quaedvlieg; J.J.J. Schols
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beperkt appel en vrijspraak poging zware mishandeling met strafbepaling

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 18 januari 2022 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de rechtbank Amsterdam van 6 maart 2019. De verdachte was in eerste aanleg vrijgesproken van poging tot zware mishandeling, maar werd wel veroordeeld voor andere feiten. Het hoger beroep was beperkt tot de veroordeling in zaak A voor feit 3, waarbij de verdachte werd beschuldigd van het pogen om de aangever, [benadeelde], zwaar lichamelijk letsel toe te brengen door een koffiebeker met hete koffie en/of een fiets naar hem te gooien. Tijdens de zittingen in hoger beroep op 13 augustus 2020 en 4 januari 2022 heeft het hof de verklaringen van getuigen en de vordering van de advocaat-generaal in overweging genomen. Het hof oordeelde dat de verklaringen van de getuigen niet eenduidig waren en dat er onvoldoende bewijs was om de verdachte te veroordelen voor het tenlastegelegde. Daarom sprak het hof de verdachte vrij van de poging tot zware mishandeling.

Daarnaast heeft het hof de straf bepaald voor de in eerste aanleg bewezenverklaarde feiten, waarbij het een voorwaardelijke gevangenisstraf van 2 jaren oplegde met bijzondere voorwaarden, waaronder een behandelverplichting en opname in een instelling voor begeleid wonen. De benadeelde partij, [benadeelde], die zich in eerste aanleg had gevoegd met een vordering tot schadevergoeding, werd niet-ontvankelijk verklaard in zijn vordering, omdat de verdachte werd vrijgesproken van het handelen waardoor de gestelde schade zou zijn veroorzaakt. Het hof heeft de kosten van de procedure voor beide partijen bepaald op eigen kosten.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-001066-19

datum uitspraak: 18 januari 2022

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Amsterdam van 6 maart 2019 in de gevoegde strafzaken onder de parketnummers 13-136597-18 (hierna: zaak A) en 13-158095-18 (hierna: zaak B) tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] ([geboorteland]) op [geboortedag] 1966,

adres: [adres 1].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 13 augustus 2020, 4 januari 2022 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsvrouw naar voren is gebracht.

Omvang hoger beroep

De rechtbank heeft de verdachte bij voormeld vonnis vrijgesproken van hetgeen aan hem in zaak A onder 3 primair is ten laste gelegd en hem veroordeeld voor hetgeen in zaak A onder 1, 2, 3 subsidiair en voor hetgeen in zaak B onder 1 en 2 aan hem ten laste is gelegd. Namens de verdachte is beperkt hoger beroep tegen voormeld vonnis ingesteld, te weten tegen de veroordeling in zaak A voor feit 3.

Het hoger beroep is aldus slechts gericht tegen de in het vonnis waarvan beroep opgenomen beslissing ten aanzien van het in zaak A onder 3 ten laste gelegde.

De vordering van de benadeelde partij [benadeelde] is in eerste aanleg toegewezen en de benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd.

Het voorgaande betekent dat het in zaak A onder 1 en 2 en het in zaak B onder 1 en 2 bewezenverklaarde niet in appel voorligt en het hof geen oordeel toekomt met betrekking tot de beslissingen ten aanzien van die feiten. Wel zal het hof in geval van vernietiging ten aanzien van de straf toepassing dienen te geven aan artikel 423, vierde lid, van het Wetboek van Strafvordering (Sv).

Tenlastelegging

Aan de verdachte is, voor zover in hoger beroep aan de orde, tenlastegelegd dat:

3. primair hij op of omstreeks 16 juni 2018 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, ter uitvoering van het door verdachte voorgenomen misdrijf om aan [benadeelde] opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toe te brengen, een koffiebeker (gevuld met hete koffie, in elk geval gevuld met een hete vloeistof) naar en/of in de richting van voornoemde [benadeelde] heeft gegooid en/of gesmeten en/of een fiets tegen (het lichaam van) voornoemde [benadeelde] heeft gegooid en/of gesmeten, in elk geval een fiets naar en/of in de richting van voornoemde [benadeelde] heeft gegooid en/of gesmeten, terwijl de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet is voltooid;

3. subsidiair

hij op of omstreeks 16 juni 2018 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, een ambtenaar,

[benadeelde], gedurende en/of terzake van de rechtmatige uitoefening van zijn

bediening heeft mishandeld door een koffiebeker (gevuld met hete koffie, in elk geval gevuld

met een hete vloeistof) tegen het gezicht en/of de armen van voornoemde [benadeelde] te

gooien en/of een fiets tegen (het lichaam van) voornoemde [benadeelde] te gooien.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep, voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen, zal worden vernietigd, omdat het hof tot andere beslissingen komt dan de rechtbank.

Vrijspraak

De verdachte heeft ontkend dat hij het tenlastegelegde – het pogen aangever [benadeelde] zwaar lichamelijk letsel toe te brengen door hete koffie en/of een fiets naar hem te gooien of mishandeling van [benadeelde] op voornoemde wijze - heeft begaan. Door de advocaat-generaal is vrijspraak gevorderd en de raadsvrouw heeft bepleit dat de verdachte moet worden vrijgesproken.

In het dossier bevinden zich verklaringen van getuigen die door de politie en/of de raadsheer-commissaris en/of door de rijksrecherche zijn gehoord. Deze getuigen hebben uiteenlopend verklaard en een eenduidig beeld kan niet uit de verklaringen worden gedestilleerd. Het hof is daarom van oordeel dat niet met een voor een bewezenverklaring vereiste mate van zekerheid kan worden vastgesteld dat de verdachte heeft gepoogd de aangever zwaar lichamelijk letsel toe te brengen dan wel hem heeft mishandeld op de wijze als is ten laste gelegd, zodat hij zal worden vrijgesproken.

Toepassing van artikel 423, vierde lid, Sv

De rechtbank heeft ter zake van de in eerste aanleg bewezenverklaarde feiten opgelegd een voorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 2 maanden, met een proeftijd van 2 jaren en met bijzondere voorwaarden, met aftrek overeenkomstig het bepaalde in artikel 27 van het Wetboek van Strafrecht (Sr).

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat het hof ten aanzien van zaak A, feiten 1 en 2, en zaak B de verdachte schuldig zal verklaren zonder oplegging van straf.

De raadsvrouw heeft, net als de advocaat-generaal, het hof verzocht om ten aanzien van zaak A, feiten 1 en 2, en zaak B toepassing te geven aan artikel 9a Sr.

Nu het hoger beroep uitsluitend is gericht tegen het in zaak A onder feit 3 tenlastegelegde en de verdachte in hoger beroep hiervan zal worden vrijgesproken, zal het hof overeenkomstig het bepaalde in het vierde lid van artikel 423 Sv de straf ten aanzien van de in eerste aanleg bewezenverklaarde misdrijven, te weten zaak A onder 1 en 2 en zaak B, bepalen. Dat houdt in dat het hof moet beslissen welk gedeelte van de straf geacht moet worden door de rechtbank te zijn opgelegd ter zake van deze feiten, die niet aan het oordeel van het hof zijn onderworpen. Het betreft in casu feiten die door de rechtbank zijn gekwalificeerd als telkens vernieling, mishandeling en vernieling.

Het hof zal de straf ter zake van het door de rechtbank in zaak A onder 1 en 2 en zaak B bewezenverklaarde bepalen op een
gevangenisstraf voor de duur van 18 (achttien) dagen voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaren, met aftrek overeenkomstig het bepaalde in artikel 27 Sr.

De rechtbank heeft aan de voorwaardelijke gevangenisstraf bijzondere voorwaarden verbonden ter behandeling van de verdachte, verkrijging en behoud van een woning en voorkoming van agressie. Uit het vonnis van de rechtbank blijkt naar het oordeel van het hof dat deze voorwaarden mede hun grondslag vinden in de bewezenverklaring van zaak A, feiten 1 en 2, en zaak B, zodat deze voorwaarden geacht moeten worden door de rechtbank te zijn opgelegd (mede) ter zake van deze feiten.

Anders dan door de advocaat-generaal gevorderd en door de raadsvrouw bepleit, is toepassing van het bepaalde in artikel 9a Sr naar het oordeel van het hof gelet op het bepaalde in artikel 423, vierde lid, Sv niet mogelijk.

Vordering van de benadeelde partij [benadeelde]

De benadeelde partij heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Deze bedraagt € 350,- aan immateriële schade. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep toegewezen. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

De verdachte wordt vrijgesproken ter zake van het tenlastegelegde handelen waardoor de gestelde schade zou zijn veroorzaakt. De benadeelde partij kan daarom niet worden ontvangen in de vordering.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep voor zover aan het oordeel van het hof onderworpen en doet in zoverre opnieuw recht:

Verklaart niet bewezen dat de verdachte het in zaak A onder 3 tenlastegelegde heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart de benadeelde partij [benadeelde] niet-ontvankelijk in de vordering tot schadevergoeding.

Bepaalt dat de benadeelde partij en de verdachte ieder hun eigen kosten dragen.

Bepaalt de straf voor het door de rechtbank in zaak A onder 1 en 2 en in zaak B onder 1 en 2 bewezenverklaarde op een
gevangenisstraf voor de duur van
18 (achttien) dagen .

Bepaalt dat de gevangenisstraf niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat de verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
2 (twee) jaren aan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt of de verdachte gedurende deze proeftijd ten behoeve van het vaststellen van zijn identiteit geen medewerking heeft verleend aan het nemen van een of meer vingerafdrukken of geen identiteitsbewijs als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht ter inzage heeft aangeboden of geen medewerking heeft verleend aan het reclasseringstoezicht, bedoeld in artikel 14c van het Wetboek van Strafrecht, de medewerking aan huisbezoeken en het zich melden bij de reclasseringsinstelling zo vaak en zolang als de reclasseringsinstelling dit noodzakelijk acht daaronder begrepen, dan wel de hierna te noemen bijzondere voorwaarde(n) niet heeft nageleefd.

Stelt als bijzondere voorwaarden dat de veroordeelde:

1. Behandelverplichting - Ambulante behandeling

wordt verplicht om de behandeling door het ACT-team van Mentrum voort te zetten, teneinde

zich te laten behandelen voor zijn psych(iatr)ische problematiek, waarbij de veroordeelde zich

zal houden aan de aanwijzingen die hem in het kader van die behandeling door of namens de

instelling/behandelaar zullen worden gegeven, zolang de reclassering dit noodzakelijk acht;

2. Opname in een instelling voor begeleid wonen of maatschappelijke opvang

wordt verplicht om bij De Aak van HVO Querido of een soortgelijke instelling, zulks ter

beoordeling van de reclassering, te verblijven, zolang de reclassering dit noodzakelijk acht.

Het hof draagt het Leger des Heils Jeugdbescherming & Reclassering (gevestigd aan de [adres 2]) toezicht te houden op de naleving van de voorwaarden en de veroordeelde ten behoeve daarvan te begeleiden.

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. D. Abels, mr. H.M.J. Quaedvlieg en mr. J.J.J. Schols, in tegenwoordigheid van mr. P.E. de Wildt, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 18 januari 2022.

mr. H.M.J. Quaedvlieg en mr. J.J.J. Schols zijn buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.