ECLI:NL:GHAMS:2020:3977

• Datum uitspraak: 3 september 2020
• Publicatiedatum: 18 oktober 2021
• Zaaknummer: 23-004381-18
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M. Jurgens; A.R.O Mooy; R.D. van Heffen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen veroordeling voor taxivervoer zonder chauffeurskaart

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 3 september 2020 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de economische politierechter in de rechtbank Noord-Holland. De verdachte, geboren in 1950, werd beschuldigd van het verrichten van taxivervoer zonder in het bezit te zijn van een geldige chauffeurskaart. De tenlastelegging betrof een incident op 6 april 2018 te De Rijp, waar de verdachte als bestuurder van een taxi zonder geldige chauffeurskaart werd aangetroffen. Tijdens de zitting in hoger beroep op 20 augustus 2020 heeft het hof kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en de verdediging van de verdachte. Het hof heeft vastgesteld dat de verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de overtreding van de regelgeving voor het vervoeren van personen, zoals vastgelegd in artikel 81 van het Besluit personenvervoer 2000.

Het hof heeft het vonnis van de rechtbank vernietigd, omdat dit slechts een aantekening bevatte en niet voldeed aan de vereisten van een vonnis. De verdachte werd schuldig bevonden aan het tenlastegelegde feit, maar andere tenlasteleggingen werden niet bewezen verklaard. De verdachte had eerder al een strafbeschikking ontvangen voor een soortgelijk feit en was op de hoogte van de regelgeving. Het hof heeft bij de strafoplegging rekening gehouden met de ernst van het feit, de omstandigheden waaronder het was begaan, en de persoonlijke situatie van de verdachte, die financieel onder druk staat.

Uiteindelijk is de verdachte veroordeeld tot een geldboete van € 360,00, subsidiair 7 dagen hechtenis. Het hof heeft de verdachte ook gewaarschuwd dat hij zonder chauffeurskaart geen taxivervoer mocht verrichten, en dat hij financieel voordeel had genoten ten opzichte van andere taxichauffeurs die zich wel aan de regels hielden. Het arrest is uitgesproken op de openbare terechtzitting van 3 september 2020.

Uitspraak

Afdeling strafrecht

Parketnummer: 23-004381-18

Datum uitspraak: 3 september 2020

TEGENSPRAAK

Arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de economische politierechter in de rechtbank Noord-Holland van 23 november 2018 in de strafzaak onder parketnummer 96-147801-18 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1950,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van

20 augustus 2020.

De verdachte heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is tenlastegelegd dat:

hij op of omstreeks 6 april 2018 te De Rijp, gemeente Alkmaar, in elk geval in Nederland, op de Julianalaan, als bestuurder van een auto, voorzien van het kenteken [kenteken], waarmee taxivervoer werd verricht, heeft gereden, terwijl hij niet in het bezit was van een geldige, behoorlijk leesbare chauffeurskaart of een chauffeurskaart onder beperkingen;

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat daarvan slechts aantekening is gedaan ingevolge artikel 378a van het Wetboek van Strafvordering.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 6 april 2018 te De Rijp, op de Julianalaan, als bestuurder van een auto, voorzien van het kenteken [kenteken], waarmee taxivervoer werd verricht, heeft gereden, terwijl hij niet in het bezit was van een geldige, behoorlijk leesbare chauffeurskaart of een chauffeurskaart onder beperkingen;

Hetgeen meer of anders is tenlastegelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het bewezenverklaarde is gegrond op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat.

De bewijsmiddelen

1.
Een proces-verbaal met nummer PL1100-2018062741-2 van 8 april 2018, in de wettelijke vorm opgemaakt door de bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant]].

Dit proces-verbaal houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven, als
mededeling van verbalisant:

Op vrijdag 6 april 2018 was ik, verbalisant [verbalisant], werkzaam als aanrijdingsselecteur. Die

dag omstreeks 20.35 uur reed ik over het Jan Boonplein te De Rijp. Ik zag voor de deur van [perceel] op dat Jan Boonplein, alwaar gelegen een restaurant/lunchroom [restaurant], een personenauto Ford Transit staan met blauwe Nederlands kentekenplaat [kenteken]. Ik zag dat er een taxi-bordje op het dak stond en ik zag dat er opschrift op de bus stond: '[tekst].' Ik zag dat er meerdere personen in het voertuig zaten en ik zag dat het voertuig wegreed.

Op de Julianalaan te De Rijp gaf ik de bestuurder een stopteken. Ik zag dat de bestuurder

stopte en uitstapte. Ik vorderde van de bestuurder inzage in zijn rijbewijs, welke hij mij overhandigde. Ik zag dat de bestuurder was genaamd [verdachte], geboren [geboortedag] 1950.

Ik vorderde van de bestuurder een geldige chauffeurspas en ik zag dat de bestuurder mij een bestuurderskaart overhandigde. Ik zag dat dit een bestuurderskaart betrof, bedoeld voor vrachtwagenchauffeurs om in een digitale tachograaf te stoppen en niet voor gebruik door taxichauffeurs om in de boordcomputer te gebruiken. Deze pas zou het opschrift 'chauffeurskaart' hebben.

Ik zag in de personenauto 7 personen zitten met Chinees uiterlijk. Ik vroeg in het Engels aan hen waar zij vandaan kwamen en waar zij naartoe moesten. Ik hoorde hen zeggen dat ze bij het restaurant om een taxi hadden gevraagd en dat deze kwam aanrijden. Ze hadden geen prijs afgesproken en zouden bij het hotel [hotel], waar zij naartoe gebracht werden, betalen. Toen dit gezegd werd zei [verdachte]: "Ik kan het wel zeggen, het zou ze 20 euro kosten." Ik vroeg [verdachte] naar zijn contract waar hij het over had. Ik hoorde hem zeggen dat hij dat thuis had. Ik vroeg hem naar wat voor contract, waarop hij antwoordde dat het een telefonisch contract was: de klant belt hem en hij komt. Dat zou zijn contract zijn. Van enige schriftelijke overeenkomst bleek geen sprake.

2.
Een proces-verbaal met zaaknummer 002469623 van 26 april 2018, in de wettelijke vorm opgemaakt door de bevoegde opsporingsambtenaar [verbalisant].

Dit proces-verbaal houdt in, voor zover van belang en zakelijk weergegeven, als
mededeling van verbalisant :

Verdachte werd op 6 april 2018 staande gehouden. Nadat ik, [verbalisant], de verdachte had meegedeeld niet tot antwoorden verplicht te zijn, van welk strafbaar feit hij is aangemerkt, dat hij recht heeft op rechtsbijstand, verklaarde deze: Ik zeg niks. Zoek het uit.

De in dit proces-verbaal genoemde verdachte werd bij de staandehouding en voor het (le) verhoor gewezen op zijn recht op consultatie- en verhoorbijstand. Verdachte werd ook gewezen op het mogen afzien van dat recht en de gevolgen daarvan en dat hij deze beslissing te allen tijde kon herroepen. Verdachte zag niet af van zijn recht en kwam daar tijdens het verhoor niet meer op terug

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert op:

overtreding van een voorschrift, gesteld bij artikel 81, vijfde lid, van het Besluit personenvervoer 2000.

Strafbaarheid van de verdachte

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezenverklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De economische politierechter in de rechtbank Noord-Holland heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezenverklaarde veroordeeld tot een geldboete ter hoogte van € 360,00 subsidiair 7 dagen hechtenis.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot dezelfde straf als door de rechter in eerste aanleg opgelegd.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon en de draagkracht van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft taxivervoer heeft verricht zonder over een chauffeurskaart te beschikken. Hierdoor heeft verdachte zich schuldig gemaakt aan overtreding van de regelgeving voor het vervoeren van personen en heeft hij financieel voordeel genoten ten opzichte van taxichauffeurs die wel zorg hebben gedragen voor een chauffeurskaart om daarmee een boordcomputer te kunnen opstarten. Daarbij komt dat verdachte wist dat hij zonder de aanwezigheid van een chauffeurskaart geen taxiwerkzaamheden mocht verrichten. Verdachte was daar immers nog geen drie weken voor het begaan van dit feit al op aangesproken en had daarvoor ook een strafbeschikking ontvangen (zie ook parketnummer: 23-004384-18 ). Dat hij ondanks dat gewoon taxivervoer is blijven aanbieden, rekent het hof hem aan.

Bij het bepalen van de straf houdt het hof rekening met de financiële situatie van de verdachte, aangezien hij moet rondkomen van AOW terwijl hij schulden heeft bij de bank door twee leaseauto’s waarvan hij het contract niet kan ontbinden en waarvoor hij € 2.000,00 per maand moet betalen. Voorts heeft het hof gelet op vijf andere zaken van de verdachte die zien op het niet voldoen aan de regelgeving voor het vervoeren van personen, die tegelijkertijd maar niet gevoegd met deze zaak zijn behandeld, en waarin het hof eveneens (voorwaardelijke) geldboetes heeft opgelegd.

Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 30 juli 2020 is hij eerder strafrechtelijk onherroepelijk veroordeeld.

Het hof acht, alles afwegende, een geldboete van na te melden hoogte passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 23, 24 en 24c van het Wetboek van Strafrecht, artikel 81 van het Besluit personenvervoer 2000 en artikelen 1, 2 en 6 van de Wet economische delicten.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezenverklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Vernietigt de eerder uitgevaardigde strafbeschikking d.d. 14 april 2018 onder CJIB nummer [nummer].

Veroordeelt de verdachte tot een
geldboete van
€ 360,00 (driehonderdzestig euro) , bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
7 (zeven) dagen hechtenis .

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. M. Jurgens, mr. A.R.O Mooy en mr. R.D. van Heffen, in tegenwoordigheid van mr. J.M. van Riel, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 3 september 2020.

mr. M. Jurgens is niet in staat dit arrest te ondertekenen.