ECLI:NL:GHAMS:2020:127

• Datum uitspraak: 22 januari 2020
• Publicatiedatum: 22 januari 2020
• Zaaknummer: 23-002895-19
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: I.M.H. van Asperen de Boer-Delescen; A.R.O. Mooy; M.B. de Wit
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Vernietiging vonnis en gevangenisstraf voor invoer van cocaïne op Schiphol

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 22 januari 2020 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de rechtbank Noord-Holland. De verdachte, geboren in Suriname, was beschuldigd van het opzettelijk invoeren van ongeveer 4.897,9 gram cocaïne op 12 april 2019 te Schiphol. Het hof heeft het vonnis van de rechtbank vernietigd, omdat het bevestigen van het vonnis zou leiden tot een onoverzichtelijk geheel van beslissingen en motiveringen. De verdachte werd schuldig bevonden aan het ten laste gelegde feit, waarbij het hof de bewijsmiddelen heeft beoordeeld en de verklaring van de verdachte in hoger beroep heeft meegenomen. De rechtbank had de verdachte eerder veroordeeld tot een gevangenisstraf van 38 maanden, waarvan 12 maanden voorwaardelijk. De advocaat-generaal had in hoger beroep een straf van 37 maanden geëist. Het hof heeft de straf vastgesteld op 38 maanden onvoorwaardelijke gevangenisstraf, met aftrek van voorarrest, en heeft daarbij de ernst van het feit en de omstandigheden van de verdachte in overweging genomen. Het hof heeft benadrukt dat de invoer van harddrugs een ernstige bedreiging vormt voor de volksgezondheid en de samenleving. De verdachte had haar koffer door een ander laten inpakken om de drugs Nederland binnen te smokkelen, wat het hof als een ernstige misdaad beschouwde. De beslissing van het hof is gebaseerd op de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet, zoals deze golden ten tijde van het bewezen verklaarde.

Uitspraak

afdeling strafrecht

parketnummer: 23-002895-19

datum uitspraak: 22 januari 2020

TEGENSPRAAK

Arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Noord-Holland van 22 juli 2019 in de strafzaak onder parketnummer 15-087941-19 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] (Suriname) op [geboortedag] 1955,

thans gedetineerd in P.I.V. HvB Nieuwersluis te Nieuwersluis.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van

17 december 2019 en 8 januari 2020 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

Namens de verdachte is hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

zij op of omstreeks 12 april 2019 te Schiphol, gemeente Haarlemmermeer opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland heeft gebracht ongeveer 4.897,9 gram, in elk geval een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, zijnde cocaïne een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd om proceseconomische redenen, nu het hof weliswaar tot dezelfde bewezenverklaring komt als de rechter in eerste aanleg, maar de bewijsmiddelen aanpassing behoeven en het hof tot een ander beslissing komt ten aanzien van de strafoplegging, zodat het (partieel) bevestigen van het vonnis een te weinig overzichtelijk samenstel aan beslissingen en motiveringen zou genereren.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

zij op 12 april 2019 te Schiphol, gemeente Haarlemmermeer, opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland heeft gebracht ongeveer 4.897,9 gram van een materiaal bevattende cocaïne.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof acht de feiten wettig en overtuigend bewezen en grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de navolgende bewijsmiddelen zijn vervat.

Nu de verdachte de ten laste gelegde feiten ter terechtzitting in hoger beroep heeft bekend en door of namens haar geen vrijspraak is bepleit, volstaat het hof met de navolgende opsomming van de bewijsmiddelen, als bedoeld in artikel 359, derde lid, van het Wetboek van Strafvordering.

Bewijsmiddelen

De verklaring van de verdachte, afgelegd ter terechtzitting in hoger beroep van 17 december 2019.

Een rapport, laboratoriumnummer 4898 X 19, van Douane Laboratorium van 23 april 2019, opgemaakt door [naam].

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert op:

opzettelijk handelen in strijd met het in artikel 2 onder A van de Opiumwet gegeven verbod.

Strafbaarheid van de verdachte

Geen omstandigheid is aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De rechtbank heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 38 maanden, waarvan 12 maanden voorwaardelijk, met aftrek van voorarrest en een proeftijd van drie jaren.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 37 maanden met aftrek van voorarrest.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan het invoeren van ruim 4,8 kilogram van een materiaal bevattende cocaïne. Vanwege haar ambitie in Suriname een stuk land te kopen en daar te gaan wonen, heeft zij haar koffer door een ander laten inpakken om zo een aanzienlijke hoeveelheid harddrugs Nederland binnen te smokkelen. De verspreiding van en handel in harddrugs en in het verlengde daarvan het gebruik ervan, betekenen een bedreiging van de volksgezondheid, brengen onrust voor de samenleving met zich mee en leiden veelal, direct en indirect, tot diverse vormen van criminaliteit.

Het hof heeft gelet op de straffen die bij de invoer van een soortgelijk gewicht aan harddrugs plegen te worden opgelegd. Het uitgangspunt in dergelijke zaken is dat een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 38 maanden passend is. In de door de verdachte en haar raadsman aangevoerde omstandigheden ziet het hof geen reden hiervan af te wijken. Dat de situatie van de knie van de verdachte en/of de noodzaak aan die knie een operatie te ondergaan in de weg staat aan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf is niet gebleken. Bovendien ondervond de verdachte reeds problemen aan haar knie op het moment dat zij het bewezen verklaarde feit pleegde. Het heeft haar echter niet weerhouden de cocaïne Nederland binnen te smokkelen. Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat in onderhavige zaak de gebruikelijke onvoorwaardelijke vrijheidsstraf dient te worden opgelegd.

Het hof acht, alles afwegende, een gevangenisstraf van na te melden duur passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van
38 (achtendertig) maanden .

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. I.M.H. van Asperen de Boer-Delescen, mr. A.R.O. Mooy en mr. M.B. de Wit, in tegenwoordigheid van mr. R.L. Vermeulen, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 22 januari 2020.

Mr. M.B. de Wit is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.

=========================================================================

[…]