ECLI:NL:GHAMS:2017:5

• Datum uitspraak: 3 januari 2017
• Publicatiedatum: 3 januari 2017
• Zaaknummer: 23-003114-16
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: M.L. Leenaers; P.F.E. Geerlings; N.R.A. Meerbeek
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake opzettelijke invoer van cocaïne op Schiphol

In deze zaak heeft het gerechtshof Amsterdam op 3 januari 2017 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen een vonnis van de rechtbank Noord-Holland, locatie Haarlemmermeer, van 5 augustus 2016. De verdachte, geboren in 1974 en thans gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting Veenhuizen, werd beschuldigd van opzettelijke invoer van cocaïne op 25 april 2016 te Schiphol. Het hof heeft het vonnis van de rechtbank vernietigd, omdat de terechtzitting in eerste aanleg niet conform de wettelijke vereisten was vastgelegd. Het hof achtte wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte opzettelijk een hoeveelheid cocaïne binnen het grondgebied van Nederland heeft gebracht. De verdachte werd vrijgesproken van andere tenlasteleggingen die niet bewezen konden worden.

De rechtbank had de verdachte eerder veroordeeld tot een gevangenisstraf van 45 maanden, maar de advocaat-generaal vorderde een straf van 48 maanden. Het hof overwoog dat de verdachte zich schuldig had gemaakt aan de invoer van meer dan 10,5 kilogram cocaïne, wat een ernstige bedreiging voor de volksgezondheid vormt. De verdachte had geen eerdere veroordelingen in Nederland, maar was wel eerder in Spanje veroordeeld voor een soortgelijk feit. Het hof hield rekening met de oriëntatiepunten voor strafoplegging en oordeelde dat een gevangenisstraf van 48 maanden passend was, zonder aanleiding te zien voor strafvermindering. De op te leggen straf was gebaseerd op de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet, zoals deze golden ten tijde van het bewezen verklaarde. Het hof heeft de verdachte veroordeeld tot een gevangenisstraf van 48 maanden, met aftrek van voorarrest.

Uitspraak

parketnummer: 23-003114-16

datum uitspraak: 3 januari 2017

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Noord-Holland, locatie Haarlemmermeer, van 5 augustus 2016 in de strafzaak onder parketnummer 15-820302-16 tegen

[verdachte]

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1974,

thans gedetineerd in de Penitentiaire Inrichting Veenhuizen, locatie Esserheem te Veenhuizen.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 20 december 2016.

Tegen voormeld vonnis is namens de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsvrouw naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 25 april 2016 te Schiphol, gemeente Haarlemmermeer, tezamen en in vereniging met een ander en/of anderen, althans alleen, opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland heeft gebracht een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne, zijnde cocaïne een middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet, althans bevattende een (ander) middel als bedoeld in de bij de Opiumwet behorende lijst I, dan wel aangewezen krachtens het vijfde lid van artikel 3a van die wet.

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, reeds omdat van de terechtzitting in eerste aanleg niet conform de desbetreffende artikelen in het Wetboek van Strafvordering in een proces-verbaal aantekening is gemaakt.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 25 april 2016 te Schiphol, gemeente Haarlemmermeer, opzettelijk binnen het grondgebied van Nederland heeft gebracht een hoeveelheid van een materiaal bevattende cocaïne.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert op:

opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 2 onder A van de Opiumwet gegeven verbod.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De rechtbank Noord-Holland heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 45 maanden met aftrek van voorarrest.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van 48 maanden met aftrek van voorarrest.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan de opzettelijke invoer in Nederland van ruim 10,5 kilogram cocaïne. Dit is een voor de gezondheid van personen schadelijke stof. De ingevoerde hoeveelheid was van dien aard dat deze bestemd moet zijn geweest voor verdere verspreiding en handel. De verspreiding van en handel in cocaïne en als afgeleide het gebruik ervan betekenen een bedreiging van de volksgezondheid, brengen onrust voor de samenleving met zich mee en leiden veelal, direct en indirect, tot diverse vormen van criminaliteit.

Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 8 december 2016 is hij in Nederland niet eerder strafrechtelijk onherroepelijk veroordeeld. Volgens eigen mededeling van de verdachte ter terechtzitting in hoger beroep is hij wel eerder voor een soortgelijk feit in Spanje veroordeeld tot een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

Het hof heeft gelet op de straf die pleegt te worden opgelegd aan koeriers die een hoeveelheid van 10 tot 20 kilogram aan harddrugs hebben ingevoerd. Deze straf heeft zijn weerslag gevonden in de oriëntatiepunten van het Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht (LOVS). Daarin wordt een gevangenisstraf van 48 tot 60 maanden genoemd voor een first offender. De hoeveelheid door de verdachte ingevoerde cocaïne bevindt zich aan de onderkant van die schaal, zodat een gevangenisstraf van 48 maanden in de rede ligt. In de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals toegelicht ter terechtzitting, ziet het hof – anders dan de rechtbank – geen aanleiding in strafmatigende zin af te wijken van voornoemde oriëntatiepunten. In de door de raadsvrouw genoemde omstandigheid dat de verdachte als onderdaan van een EU-lidstaat in beginsel niet in aanmerking komt voor reguliere strafonderbreking die voor niet-EU-onderdanen wel mogelijk is, ziet het hof evenmin aanleiding om tot strafverlaging over te gaan. Dit is immers een gegeven voor alle Nederlanders en overige EU-ingezetenen, en niet iets wat specifiek voor de verdachte in strafverminderende zin zou moeten meewegen.

Het hof acht, alles afwegende, een onvoorwaardelijke gevangenisstraf zoals gevorderd door de

advocaat-generaal passend en geboden.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 2 en 10 van de Opiumwet.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
gevangenisstraf voor de duur van
48 (achtenveertig) maanden .

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. M.L. Leenaers, mr. P.F.E. Geerlings en mr. N.R.A. Meerbeek, in tegenwoordigheid van mr. F.A. Dudok van Heel, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 3 januari 2017.