ECLI:NL:GHAMS:2017:301

• Datum uitspraak: 31 januari 2017
• Publicatiedatum: 9 februari 2017
• Zaaknummer: 23-002829-16
• Instantie: Gerechtshof Amsterdam
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Strafrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: H.M.J. Quaedvlieg; A.M. van Woensel; C.N. Dalebout
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep tegen vonnis politierechter inzake wederspannigheid met geweld tegen ambtenaar

Dit arrest is gewezen door het gerechtshof Amsterdam op 31 januari 2017 in hoger beroep tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 21 juli 2016. De verdachte, geboren in 1982, heeft hoger beroep ingesteld tegen het vonnis waarin hij werd veroordeeld voor wederspannigheid. De tenlastelegging betrof het verzet met geweld tegen een ambtenaar, [slachtoffer], tijdens een aanhouding op 19 mei 2016 in Amsterdam. Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en de verdediging van de verdachte. Het hof oordeelt dat de verbalisant in de rechtmatige uitoefening van zijn bediening was en dat de verdachte zich met geweld heeft verzet. Het hof vernietigt het vonnis waarvan beroep en spreekt de verdachte vrij van andere tenlastegelegde feiten. De verdachte wordt veroordeeld tot een taakstraf van 30 uren en 15 dagen hechtenis, waarbij de tijd in voorarrest in mindering wordt gebracht. Daarnaast wordt de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding van € 137,28 toegewezen, vermeerderd met wettelijke rente. Het hof baseert zijn beslissing op de artikelen 22c, 22d, 63 en 180 van het Wetboek van Strafrecht.

Uitspraak

parketnummer: 23-002829-16

datum uitspraak: 31 januari 2017

TEGENSPRAAK

Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Amsterdam van 21 juli 2016 in de strafzaak onder parketnummer 13-104491-16 tegen

[verdachte] ,

geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1982,

adres: [adres].

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 17 januari 2017.

Tegen voormeld vonnis is door de verdachte hoger beroep ingesteld.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsman naar voren is gebracht.

Tenlastelegging

Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 19 mei 2016 te Amsterdam, in elk geval in Nederland, zich met geweld en/of bedreiging met geweld, heeft verzet tegen een of meer ambtenaren, [slachtoffer], werkzaam in de rechtmatige uitoefening van zijn/haar/hun bediening, te weten motorsurveillance, door eenmaal of meermalen (met kracht) te rukken en/of te trekken in een richting tegengesteld aan die waarin die ambtenaar verdachte trachtte te geleiden en/of te bijten in de (linker)duim (terwijl voornoemde verbalisant zijn motorhandschoen droeg);

Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.

Vonnis waarvan beroep

Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat daarvan slechts aantekening is gedaan ingevolge artikel 378a van het Wetboek van Strafvordering.

Bewijsoverweging

Verbalisant [slachtoffer] was ervan op de hoogte dat de verdachte gesignaleerd stond voor een schadevergoedingsmaatregel. Op grond daarvan heeft de verbalisant de verdachte aangehouden. Het hof is van oordeel dat de verbalisant gelet op het voorgaande in de rechtmatige uitoefening van zijn bediening was. De stelling van de raadsman dat de signalering van de verdachte nader dient te zijn onderbouwd met stukken in het dossier vindt geen steun in het recht.

Bewezenverklaring

Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:

hij op 19 mei 2016 te Amsterdam zich met geweld heeft verzet tegen een ambtenaar, [slachtoffer], werkzaam in de rechtmatige uitoefening van zijn bediening, door te trekken in een richting tegengesteld aan die waarin die ambtenaar verdachte trachtte te geleiden en door te bijten in de linkerduim.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.

Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.

Strafbaarheid van het bewezen verklaarde

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.

Het bewezen verklaarde levert op:

wederspannigheid.

Strafbaarheid van de verdachte

Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.

Oplegging van straf

De politierechter in de rechtbank Amsterdam heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een geldboete ter hoogte van € 300,-, subsidiair 6 dagen hechtenis.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het ten laste gelegde zal worden veroordeeld tot een geldboete ter hoogte van € 250,-, subsidiair 5 dagen hechtenis.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft zich verzet tegen zijn aanhouding door een politieambtenaar en heeft daarbij tegen deze politieambtenaar geweld gebruikt. Dergelijk gedrag is ernstig, niet alleen omdat hiermee het werk van de politie wordt bemoeilijkt, maar ook omdat de desbetreffende ambtenaar erdoor in zijn gezag wordt aangetast. Bovendien getuigt dergelijk gedrag jegens politieambtenaren in functie van een gebrek aan respect voor het openbaar gezag. Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 2 januari 2017 is hij eerder voor een soortgelijk misdrijf onherroepelijk veroordeeld, hetgeen in zijn nadeel weegt.

Gezien de aard en ernst van het bewezen verklaarde kan naar het oordeel van het hof niet worden volstaan met de door de advocaat-generaal geëiste geldboete. Het hof acht, alles afwegende, een taakstraf van na te melden duur passend en geboden.

Vordering van de benadeelde [benadeelde]

De benadeelde partij heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Deze bedraagt € 137,28 te vermeerderen met de wettelijke rente daarover. De benadeelde partij is bij het vonnis waarvan beroep niet‑ontvankelijk verklaard. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezen verklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks schade heeft geleden. Uit het proces-verbaal van bevindingen van Verhoog blijkt immers dat de bekabeling van de spreeksleutelset tijdens het verzet van de verdachte is gebroken. Het hof acht de daardoor ontstane schade ook voldoende onderbouwd. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering zal worden toegewezen.

Anders dan gevorderd door de advocaat-generaal ziet het hof geen termen om daarnaast de schadevergoedingsmaatregel op te leggen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 22c, 22d, 63 en 180 van het Wetboek van Strafrecht.

Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.

Veroordeelt de verdachte tot een
taakstraf voor de duur van
30 (dertig) uren , indien niet naar behoren verricht te vervangen door
15 (vijftien) dagen hechtenis .

Beveelt dat de tijd die door de verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in enige in artikel 27, eerste lid, of artikel 27a van het Wetboek van Strafrecht bedoelde vorm van voorarrest is doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde taakstraf in mindering zal worden gebracht, volgens de maatstaf van twee uren taakstraf per in voorarrest doorgebrachte dag, voor zover die tijd niet reeds op een andere straf in mindering is gebracht.

Vordering van de benadeelde [benadeelde]

Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde [benadeelde] ter zake van het bewezen verklaarde tot het bedrag van
€ 137,28 (honderdzevenendertig euro en achtentwintig cent) ter zake van materiële schade en veroordeelt de verdachte om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij.

Bepaalt dat voormeld toegewezen bedrag aan materiële schadevergoeding vermeerderd wordt met de wettelijke rente vanaf 19 mei 2016 tot aan de dag der algehele voldoening.

Verwijst de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.

Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. H.M.J. Quaedvlieg, mr. A.M. van Woensel en mr. C.N. Dalebout, in tegenwoordigheid van mr. S. Ourahma, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 31 januari 2017.

Mr. A.M. van Woensel is buiten staat dit arrest mede te ondertekenen.