Uitspraak
Parketnummer: 23-000718-16
Datum uitspraak: 19 december 2016
TEGENSPRAAK
Verkort arrest van het gerechtshof Amsterdam gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de politierechter in de rechtbank Noord-Holland van 23 februari 2016 in de strafzaak onder parketnummer 15-213820-14 tegen
[verdachte],
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedag] 1961,
adres: [adres].
Onderzoek van de zaak
Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 5 december 2016 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.
Tegen voormeld vonnis is door de verdachte hoger beroep ingesteld.
Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal en van hetgeen door de verdachte en de raadsvrouw naar voren is gebracht.
Tenlastelegging
Aan de verdachte is ten laste gelegd dat:
hij op of omstreeks 2 februari 2014 te Wieringerwerf, gemeente Hollands Kroon opzettelijk mishandelend een persoon (te weten [slachtoffer]), meermalen, althans eenmaal, in/tegen het gezicht/de nek en/of tegen het lichaam heeft gestompt/geslagen, waardoor deze letsel heeft bekomen en/of pijn heeft ondervonden.
Voor zover in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zal het hof deze verbeterd lezen. De verdachte wordt daardoor niet in de verdediging geschaad.
Vonnis waarvan beroep
Het vonnis waarvan beroep zal worden vernietigd, omdat het hof tot een andere bewezenverklaring komt dan de politierechter.
Bewijsmotivering
Ter terechtzitting in hoger beroep heeft de raadsman aangevoerd dat de verdachte vrijgesproken dient te worden. De verdachte heeft altijd ontkend de aangeefster mishandeld te hebben, daarnaast heeft de aangeefster verklaringen afgelegd betreffende de mishandeling die onderling verschillen en zijn de beide getuigen niet onafhankelijk. Op basis van het voorstaande kan geen wettige en overtuigende bewezenverklaring volgen.
Het hof overweegt als volgt.
De verdachte en de aangeefster, [slachtoffer], zijn buren van elkaar. Reeds voor de mishandeling hebben zij vaker geschillen gehad, zoals beiden hebben aangegeven in hun verhoren. Aangeefster heeft verklaard dat de verdachte haar heeft geslagen en haar tegen het hekwerk heeft geduwd. Deze verklaring wordt ondersteund door de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2]. Uit de verklaring van [getuige 1] blijkt dat hij de verdachte en [slachtoffer] een gesprek zag voeren en dat de verdachte vrijwel direct richting [slachtoffer] sloeg. [getuige 1] heeft niet gezien of [slachtoffer] daadwerkelijk werd geraakt. Getuige [getuige 2] heeft verklaard dat zij de verdachte en [slachtoffer] naar elkaar toe zag lopen, dat over en weer werd geschreeuwd en de verdachte [slachtoffer] in het gezicht heeft geslagen.
De verdachte en de aangeefster, [slachtoffer], zijn buren van elkaar. Reeds voor de mishandeling hebben zij vaker geschillen gehad, zoals beiden hebben aangegeven in hun verhoren. Aangeefster heeft verklaard dat de verdachte haar heeft geslagen en haar tegen het hekwerk heeft geduwd. Deze verklaring wordt ondersteund door de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2]. Uit de verklaring van [getuige 1] blijkt dat hij de verdachte en [slachtoffer] een gesprek zag voeren en dat de verdachte vrijwel direct richting [slachtoffer] sloeg. [getuige 1] heeft niet gezien of [slachtoffer] daadwerkelijk werd geraakt. Getuige [getuige 2] heeft verklaard dat zij de verdachte en [slachtoffer] naar elkaar toe zag lopen, dat over en weer werd geschreeuwd en de verdachte [slachtoffer] in het gezicht heeft geslagen.
Op basis van de verklaringen van [slachtoffer] en de twee getuigen in samenhang bezien met de foto’s van het letsel is het hof van oordeel dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat de verdachte [slachtoffer] heeft mishandeld. Dat zowel de verdachte als [slachtoffer] bekend zijn met de getuigen doet hier niet aan af, nu dit niet ongewoon is bij een burenruzie en ook overigens is het hof niet gebleken dat de verklaringen van de getuigen onbetrouwbaar zouden zijn.
Bewezenverklaring
Het hof acht wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan, met dien verstande dat:
hij op 2 februari 2014 te Wieringerwerf opzettelijk mishandelend [slachtoffer] in het gezicht en tegen het lichaam heeft geslagen, waardoor deze letsel heeft bekomen en pijn heeft ondervonden.
Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd, is niet bewezen. De verdachte moet hiervan worden vrijgesproken.
Het hof grondt zijn overtuiging dat de verdachte het bewezen verklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat, zoals deze na het eventueel instellen van beroep in cassatie zullen worden opgenomen in de op te maken aanvulling op dit arrest.
Strafbaarheid van het bewezen verklaarde
Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat dit strafbaar is.
Het bewezen verklaarde levert op:
mishandeling.
Strafbaarheid van de verdachte
Er is geen omstandigheid aannemelijk geworden die de strafbaarheid van de verdachte ten aanzien van het bewezen verklaarde uitsluit, zodat de verdachte strafbaar is.
Oplegging van straf
De politierechter in de rechtbank Noord-Holland heeft de verdachte voor het in eerste aanleg bewezen verklaarde veroordeeld tot een geldboete ter hoogte van € 750, subsidiair 15 dagen hechtenis.
De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte zal worden veroordeeld tot dezelfde straf als door de rechter in eerste aanleg opgelegd.
Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf bepaald op grond van de ernst van het feit en de omstandigheden waaronder dit is begaan en gelet op de persoon en de draagkracht van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.
Het onderhavige feit moet gezien worden in het licht van een conflict tussen de aangeefster en de verdachte dat al geruime tijd speelt. Bij de confrontatie die heeft geresulteerd in het onderhavige feit heeft de verdachte de aangeefster geslagen. Dit getuigt van onbeheerst gedrag en een gebrek aan respect voor de lichamelijke integriteit van de aangeefster. Het hof rekent dit de verdachte aan.
Blijkens een de verdachte betreffend uittreksel uit de Justitiële Documentatie van 21 november 2016 is hij niet eerder strafrechtelijk onherroepelijk veroordeeld.
Het hof acht, alles afwegende, een voorwaardelijke geldboete van na te melden hoogte passend en geboden.
Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer]
De benadeelde partij heeft zich in eerste aanleg in het strafproces gevoegd met een vordering tot schadevergoeding. Deze bedraagt € 650. De vordering is bij het vonnis waarvan beroep toegewezen tot een bedrag van € 350. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van de oorspronkelijke vordering.
Uit het onderzoek ter terechtzitting is het hof voldoende gebleken dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezen verklaarde handelen van de verdachte rechtstreeks schade heeft geleden tot na te melden bedrag. De verdachte is tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering tot dat bedrag zal worden toegewezen.
Voor het overige is uit het onderzoek ter terechtzitting onvoldoende gebleken dat de benadeelde partij rechtstreeks schade heeft geleden. De verdachte is in zoverre niet tot vergoeding van die schade gehouden zodat de vordering voor het overige zal worden afgewezen.
Om te bevorderen dat de schade door de verdachte wordt vergoed, zal het hof de maatregel van artikel 36f van het Wetboek van Strafrecht opleggen op de hierna te noemen wijze.
Toepasselijke wettelijke voorschriften
De op te leggen straf is gegrond op de artikelen 14a, 14b, 14c, 23, 24, 24c, 36f en 300 van het Wetboek van Strafrecht.
Deze wettelijke voorschriften worden toegepast zoals geldend ten tijde van het bewezen verklaarde.
BESLISSING
Het hof:
Vernietigt het vonnis waarvan beroep en doet opnieuw recht:
Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen dat de verdachte het ten laste gelegde heeft begaan.
Verklaart niet bewezen hetgeen de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij.
Verklaart het bewezen verklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart de verdachte strafbaar.
Veroordeelt de verdachte tot een
geldboetevan
€ 750,00 (zevenhonderdvijftig euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
15 (vijftien) dagen hechtenis.
geldboetevan
€ 750,00 (zevenhonderdvijftig euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
15 (vijftien) dagen hechtenis.
Bepaalt dat de geldboete niet ten uitvoer zal worden gelegd, tenzij de rechter later anders mocht gelasten omdat verdachte zich voor het einde van een proeftijd van
2 (twee) jarenaan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.
2 (twee) jarenaan een strafbaar feit heeft schuldig gemaakt.
Vordering van de benadeelde partij [slachtoffer]
Wijst toe de vordering tot schadevergoeding van de benadeelde partij [slachtoffer] ter zake van het bewezen verklaarde tot het bedrag van
€ 200,00 (tweehonderd euro) bestaande uit € 100,00 (honderd euro) materiële schade en € 100,00 (honderd euro) immateriële schadeen veroordeelt de verdachte om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij.
€ 200,00 (tweehonderd euro) bestaande uit € 100,00 (honderd euro) materiële schade en € 100,00 (honderd euro) immateriële schadeen veroordeelt de verdachte om dit bedrag tegen een behoorlijk bewijs van kwijting te betalen aan de benadeelde partij.
Wijst de vordering van de benadeelde partij tot schadevergoeding voor het overige af.
Bepaalt dat voormeld toegewezen bedrag aan materiële schadevergoeding vermeerderd wordt met de wettelijke rente vanaf 2 februari 2014 tot aan de dag der algehele voldoening.
Verwijst de verdachte in de door de benadeelde partij gemaakte en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten, tot aan de datum van deze uitspraak begroot op nihil.
Bepaalt dat voormeld toegewezen bedrag aan immateriële schadevergoeding vermeerderd wordt met de wettelijke rente vanaf 2 februari 2014 tot aan de dag der algehele voldoening.
Legt aan de verdachte de verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van het slachtoffer, genaamd [slachtoffer], ter zake van het bewezen verklaarde een bedrag te betalen van
€ 200,00 (tweehonderd euro) bestaande uit € 100,00 (honderd euro) materiële schade en € 100,00 (honderd euro) immateriële schade, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
4 (vier) dagen hechtenis, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet opheft.
€ 200,00 (tweehonderd euro) bestaande uit € 100,00 (honderd euro) materiële schade en € 100,00 (honderd euro) immateriële schade, bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door
4 (vier) dagen hechtenis, met dien verstande dat de toepassing van die hechtenis de verplichting tot schadevergoeding aan de Staat ten behoeve van het slachtoffer niet opheft.
Bepaalt dat voormelde betalingsverplichting ter zake van de materiële schade vermeerderd wordt met de wettelijke rente vanaf 2 februari 2014 tot aan de dag der algehele voldoening.
Bepaalt dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de Staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien de verdachte heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen.
Dit arrest is gewezen door de meervoudige strafkamer van het gerechtshof Amsterdam, waarin zitting hadden mr. N.A. Schimmel, mr. G. Oldekamp en mr. R.A.F. Gerding, in tegenwoordigheid van J.M. van Riel, griffier, en is uitgesproken op de openbare terechtzitting van dit gerechtshof van 19 december 2016.