Uitspraak
GERECHTSHOF TE AMSTERDAM
VIJFDE MEERVOUDIGE BURGERLIJKE KAMER
ARREST
in de zaak van:
de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid EURO SALES FINANCE B.V., gevestigd te Rotterdam,
APPELLANTE,
procureur: mr. A. van Hees,
t e g e n
[DEBITEUR], handelende onder de naam Aannemersbedrijf […], wonende te […],
GEÏNTIMEERDE,
niet verschenen.
1. Het geding in hoger beroep
De partijen worden hierna (ook) Euro Sales en Threels genoemd.
Bij dagvaarding van 27 februari 2003 is Euro Sales in hoger beroep gekomen van een vonnis van de rechtbank te Utrecht, sector kanton, locatie Utrecht, van 18 december 2002, in deze zaak onder rolnum-mer 272941-CV-02-7299 gewezen tussen haar als eiseres en Threels als gedaagde.
Vervolgens is verstek verleend tegen Threels.
Euro Sales heeft bij memorie een grief voorgesteld, daarbij bescheiden in het geding gebracht en bewijs aangeboden, met conclusie, kort gezegd, dat het hof het vonnis waarvan beroep zal vernietigen en, alsnog, - uitvoerbaar bij voorraad – haar vorderingen zal toewijzen, met veroordeling van [debiteur] in de kosten van het geding in beide instanties.
Euro Sales heeft ten slotte recht gevraagd op de stukken van beide instanties, waarvan de inhoud als hier ingevoegd wordt beschouwd.
2. Grieven
Voor de grieven wordt verwezen naar de memorie van Euro Sales.
3. Feiten
De kantonrechter heeft in het bestreden vonnis onder 1, a tot en met d, een aantal feiten als in deze zaak vaststaand aangemerkt. Daaromtrent bestaat geen geschil zodat ook het hof van die feiten zal uitgaan.
4. Beoordeling
4.1 Het gaat in deze zaak kort gezegd om het volgende.
(i) Op 11 december 1999 heeft onder meer de besloten vennootschap Carpol TIB B.V.(hierna: Carpol) met Euro Sales Finance plc. te Londen een factoring-overeenkomst (hierna: de overeenkomst) gesloten. De rechten en verplichtingen uit die overeenkomst zijn op 18 februari 2000 overgegaan op Euro Sales. Op grond van de overeenkomst heeft Carpol alle vorderingen die zij had of nog zou verkrijgen op haar afnemers verpand aan Euro Sales.
(ii) [Debiteur] heeft in januari en februari 2001 met Carpol diverse overeenkomsten gesloten uit hoofde waarvan laatstgenoemde diensten heeft verricht met betrekking tot het uitlenen van personeel. Carpol heeft hiervoor vier facturen aan [debiteur] toegestuurd. Op deze facturen waarop de diverse vestigingen van Carpol, telefoon, fax en bankrekeningen onderaan staan voorgedrukt, is tevens de volgende tekst geprint:
Betalingstermijn: 14 dagen na factuurdatum
Deze factuur is wegens verpanding en overdracht uitsluitend betaalbaar op rek.nr. 3691.18.863 t.n.v. Euro Sales Finance plc bij de RABOBANK Nederland te WESTBROEK.
[Debiteur] heeft in maart 2001 de facturen deels betaald op de voorgedrukte bankrekening van Carpol en deels op de zogenaamde g-rekening.
(iii) Carpol is op 12 april 2002 failliet verklaard.
(iv) Euro Sales heeft [debiteur] bij brief van 18 april 2002 verzocht om een factuurbedrag van in totaal € 3.630,24 aan haar te voldoen. [Debiteur] heeft hieraan niet voldaan en beroept zich erop dat hij aan Carpol heeft betaald omdat hij de melding onder de facturen dat hij aan Euro Sales moest betalen niet had opgemerkt. Hij had ook geen afzonderlijk bericht van de verpanding gekregen.
(v) Euro Sales heeft vervolgens in rechte een vordering tot betaling van voormeld bedrag ingesteld, vermeerderd met rente en buitengerechtelijke incassokosten. De kantonrechter heeft de vordering afgewezen op de grond dat de pandgever op grond van het bepaalde in artikel 3:246 BW bevoegd blijft betaling van een verpande vordering in ontvangst te nemen zolang de pandhouder de debiteur niet heeft meegedeeld dat de vordering aan hem is verpand en overgedragen. Volgens de kantonrechter heeft die mededeling in dit geval niet plaatsgevonden. Gesteld noch gebleken is dat Euro Sales [debiteur] van de verpanding van de onderhavige vorderingen mededeling heeft gedaan. De mededeling van de verpanding onder aan de onderhavige facturen kan volgens de kantonrechter niet als mededeling van de inningbevoegde worden beschouwd. De wijze waarop de mededeling wordt gedaan volgens de kantonrechter zo onduidelijk dat deze gemakkelijk over het hoofd gezien kan worden, zeker nu de op het factuurpapier vermelde (eigen) bankrekeningen van Carpol niet zijn doorgehaald. Euro Sales is van deze uitspraak in hoger beroep gekomen.
4.2 De enige grief van Euro Sales richt zich op de overweging van de kantonrechter dat de mededeling van de verpanding niet zou hebben plaatsgevonden aangezien de mededeling zoals gedaan op de betreffende facturen niet als mededeling van de inningbevoegde zou kunnen worden beschouwd.
4.3 In haar toelichting betoogt Euro Sales dat de mededeling van het openbaar pandrecht in iedere vorm kan geschieden, dus ook door vermelding van de verpanding op de factuur. Hoewel dit standpunt van Euro Sales op zich juist is, dient die mededeling wel zodanig te zijn dat deze voldoende duidelijk is voor de (normaal oplettende) debiteur. Alvorens een oordeel te kunnen geven of de mededeling op de facturen aan dat vereiste voldoen, dient Euro Sales de originele facturen over te leggen. Hoewel blijkens het proces-verbaal van comparitie van partijen bij de kantonrechter van 25 november 2002 door [debiteur] een originele factuur is overgelegd, bevinden zich bij de stukken van het hof slechts fotokopieën van de facturen. Het hof wenst op grond van eigen waarneming van de originele factuur te beoordelen of de vermelding op de factuur voldoende duidelijk is. De factuur kan door Euro Sales bij akte worden overgelegd.
4.4 Blijkens het proces-verbaal van comparitie heeft [debiteur] verklaard dat [hij] geen brief van Carpol heeft ontvangen waarin de verpanding van de vordering werd meegedeeld. Volgens Euro Sales heeft Carpol een mailing verzonden aan al haar debiteuren met de mededeling dat betaling van haar facturen in de toekomst wegens verpanding moet worden verricht aan Euro Sales. Euro Sales zal bij akte informatie kunnen verschaffen of [debiteur] ten tijde van het verzenden van de mailing (naar het hof aanneemt in l999) al een debiteur van Carpol was, zulks tegen de achtergrond dat [debiteur] ter comparitie tevens heeft verklaard dat zijn vader bij zijn weten nooit eerder zaken met Carpol had gedaan en dat de overeenkomsten waarop de onderhavige facturen betrekking hebben dateren van 2001.
4.5 In haar toelichting heeft Euro Sales nog opgemerkt dat zij zoals gebruikelijk in de factoringpraktijk bij de aanvang van de factoringovereenkomst de bestaande bankrekening van Carpol heeft overgenomen. Indien dit juist is, zou de betaling van [debiteur] op de bankrekening van Carpol ten goede van de pandnemer Euro Sales zijn gekomen. Ook op dit punt dient Euro Sales haar standpunt te verduidelijken.
4.6 Voorts blijkt uit de artikelen 1.2 en 1.3 van de de factoringovereenkomst (productie 1 bij eis) dat Carpol haar vorderingen aan Euro Sales voor verpanding aan moest bieden door het periodiek aan Euro Sales inzenden van pandlijsten. Deze lijsten dienden een juiste en volledige opgave te bevatten van alle op het moment van ondertekening openstaande vorderingen. Volgens artikel 1.5 waren aan iedere pandlijst kopieën van onder meer alle facturen gehecht. Euro Sales dient gezien deze handelwijze toe te lichten wanneer zij de (van februari 2001 daterende) facturen aan [debiteur] heeft ontvangen en waarom zij pas bij brief van 18 april 2002 bij [debiteur] aandringt op betaling. Uit die overgelegde pandlijsten met facturen was de verplichting tot betaling van [debiteur] al in 2001 duidelijk. Euro Sales dient nadere informatie te geven over haar incassobeleid. [Debiteur] doet in dit verband ter comparitie ook een beroep op het bepaalde in artikel 11.3 van de factoringovereenkomst op grond waarvan Euro Sales inzage in de volledige administratie van Carpol kon verzoeken.
4.7 Euro Sales kan de originele factuur en de aangegeven nadere informatie bij akte aan het hof verschaffen.
5. Beslissing
Het hof:
alvorens nader te beslissen:
laat Euro Sales toe tot het nemen van een akte met inhoud zoals onder 4.3 tot en met 4.6 aangegeven;
houdt iedere verdere beslissing aan;
Dit arrest is gewezen door mrs. Visser, Van Staveren en Scheltema en in het openbaar uitgesproken op 22 januari 2004.