ECLI:NL:CRVB:2022:113

• Datum uitspraak: 11 januari 2022
• Publicatiedatum: 19 januari 2022
• Zaaknummer: 19/4133 PW-PV
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: J. Oosterveen; M. van Paridon
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Afwijzing aanvraag bijzondere bijstand voor kosten van een bril in het kader van de Zorgverzekeringswet

In deze zaak heeft de Centrale Raad van Beroep op 11 januari 2022 uitspraak gedaan in hoger beroep tegen de beslissing van de rechtbank Rotterdam van 21 augustus 2019. De appellant had een aanvraag ingediend voor bijzondere bijstand voor de kosten van een bril, welke door het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam was afgewezen. Het college stelde dat de Zorgverzekeringswet (Zvw) in beginsel als een passende en toereikende voorliggende voorziening moet worden beschouwd en dat de wetgever bewust heeft gekozen om de kosten van een bril niet te vergoeden binnen de basisverzekering. Dit leidde tot de conclusie dat op basis van artikel 15, eerste lid, tweede volzin, van de Participatiewet (PW) er geen recht op bijstand bestaat voor kosten die als niet noodzakelijk zijn aangemerkt in de voorliggende voorziening.

De rechtbank had het beroep van de appellant tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De Centrale Raad van Beroep bevestigde deze uitspraak, waarbij werd opgemerkt dat er geen acute noodsituatie was aangetoond en dat de appellant niet kon aantonen dat er zeer dringende redenen waren voor bijstandsverlening, zoals bedoeld in artikel 16, eerste lid, van de PW. De Raad benadrukte dat de Zvw en de daarop gebaseerde Regeling zorgverzekering in beginsel als een toereikende voorziening voor de kosten van brillen moeten worden beschouwd. De beslissing van het college om geen bijzondere bijstand toe te kennen werd daarmee gerechtvaardigd, ook al was er in andere gemeenten mogelijk wel bijzondere bijstand voor brillen verleend.

De uitspraak werd in het openbaar gedaan en is gebaseerd op de overwegingen dat de wetgeving en de rechtspraak duidelijk maken dat de kosten van brillen niet onder de bijzondere bijstand vallen wanneer er een voorliggende voorziening is die deze kosten niet dekt.

Uitspraak

19. 4133 PW-PV

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 21 augustus 2019, 19/459 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[appellant] te [woonplaats] (appellant)

het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam (college)

Datum uitspraak: 11 januari 2022

PROCESVERLOOP

Namens appellant heeft mr. drs. ir. G.A.S. Maduro BA, advocaat, hoger beroep ingesteld.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 11 januari 2022. Appellant heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. Maduro. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. J.F. Jim en I. Keric.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze beslissing is uitgesproken in het openbaar. Zij is gebaseerd op de volgende overwegingen:

Bij besluit van 18 september 2018, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 9 januari 2019 (bestreden besluit) heeft het college de aanvraag van appellant om bijzondere bijstand voor de kosten van een bril afgewezen. Aan de besluitvorming heeft het college ten grondslag gelegd dat de Zorgverzekeringswet (Zvw) in beginsel als een passende en toereikende voorliggende voorziening moet worden beschouwd. De wetgever heeft een bewuste keus gemaakt om de kosten van een bril niet te vergoeden binnen de basisverzekering. Van een acute noodsituatie is volgens het college niet gebleken.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

Op grond van artikel 15, eerste lid, tweede volzin, van de Participatiewet (PW) bestaat geen recht op bijstand voor kosten die in de voorliggende voorziening als niet noodzakelijk zijn aangemerkt. Als in de voorliggende voorziening de bewuste keus is gemaakt dat het vergoeden van deze kosten niet noodzakelijk is, kan de bijstandverlenende instantie daarvoor in beginsel geen bijzondere bijstand toekennen.

Volgens vaste rechtspraak (uitspraak van 12 juli 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BR2509) zijn de Zvw en de daarop gebaseerde Regeling zorgverzekering voor de kosten van brillen in beginsel aan te merken als een aan de PW voorliggende, toereikende en passende voorziening. In deze regelgeving is een bewuste keuze gemaakt over de noodzaak van het vergoeden van de kosten van brillen, zodat (aanvullende) bijzondere bijstandsverlening niet aan de orde is. Het maakt hierbij niet uit dat de aanvullende verzekering van appellant alleen een gedeelte van de kosten vergoedt.

Dat, wat hier ook van zij, in de gemeente [gemeente] wel bijzondere bijstand voor de kosten van een bril is toegekend, betekent niet dat het college gehouden is dat ook te doen. De PW voorziet immers in gedecentraliseerde uitvoering. De mogelijkheid van een verschillende uitvoering per gemeente is daarmee gegeven.

Op grond van artikel 16, eerste lid, van de PW kan het college aan een persoon die geen recht op bijstand heeft, bijstand verlenen indien zeer dringende redenen daartoe noodzaken. Ter zitting heeft de gemachtigde van appellant desgevraagd verklaard dat geen sprake is van zeer dringende redenen als bedoeld in artikel 16, eerste lid, van de PW.

Waarvan proces-verbaal.

De griffier Het lid van de enkelvoudige kamer

(getekend) J. Oosterveen (getekend) M. van Paridon