Uitspraak
Centrale Raad van Beroep
11/6943 WUV, 11/6944 WUBO
Meervoudige kamer
Uitspraak in het geding tussen
Partijen:
[A. te B.] (appellant)
de Pensioen- en Uitkeringsraad (verweerder)
PROCESVERLOOP
In dit geding, dat aanvankelijk is gevoerd door de Raadskamer WUV en de Raadskamer WUBO van de Pensioen- en Uitkeringsraad (PUR), is in verband met een wijziging van taken, zoals neergelegd in de Wet uitvoering wetten voor verzetsdeelnemers en oorlogsgetroffenen (Wet van 15 april 2010, Stb. 2010, 182), de Pensioen- en Uitkeringsraad als bedoeld in deze wet in de plaats getreden van die Raadskamers. Waar in deze uitspraak wordt gesproken van verweerder wordt daaronder in voorkomend geval (mede) verstaan de - voormalige - Raadskamer WUV en de voormalige Raadskamer WUBO van de PUR.
Appellant heeft beroep ingesteld tegen het besluit van verweerder van 2 september 2011, kenmerk BZ01249141 (bestreden besluit 1). Dit betreft de toepassing van de Wet uitkeringen burger-oorlogsslachtoffers 1940-1945 (Wubo).
Appellant heeft verder beroep ingesteld tegen het besluit van verweerder van 2 september 2011, kenmerk BZ01287878 (bestreden besluit 2). Dit betreft de toepassing van de Wet uitkeringen vervolgingsslachtoffers 1940-1945 (Wuv).
Verweerder heeft verweerschriften ingediend.
Bij brief van 21 februari 2013 heeft appellant een vraag van de Raad beantwoord.
Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 mei 2013. Voor appellant is verschenen mr. J. van Embden, advocaat. Verweerder heeft zich laten vertegenwoordigen door
mr. G.E. Eind.
OVERWEGINGEN
1.
Op grond van de gedingstukken en het verhandelde ter zitting gaat de Raad uit van de volgende hier van belang zijnde feiten en omstandigheden.
1.1.
Appellant, geboren in 1941, heeft in januari 2009 een aanvraag ingediend om te worden erkend als burger-oorlogsslachtoffer in de zin van de Wubo en vervolgde in de zin van de Wuv, en om als zodanig in aanmerking te worden gebracht voor toekenningen op grond van deze wetten.
1.2.
Bij besluiten van 3 maart 2010 heeft verweerder erkend dat appellant is getroffen door oorlogsgeweld in de zin van de Wubo en heeft verweerder appellant erkend als vervolgde in de zin van de Wuv. Daaraan is ten grondslag gelegd dat appellant in augustus 1942 vanwege zijn joodse afkomst naar Zwitserland is gevlucht. De aanvraag op grond van de Wubo is echter afgewezen op de grond dat appellants longklachten, allergische neusklachten, prostaatklachten, glaucoom, status na liesbreuk en rugklachten niet in verband staan met het door hem meegemaakte oorlogsgeweld en dat zijn psychische klachten, een milde posttraumatische stressstoornis (PTSS), weliswaar verband houden met het meegemaakte oorlogsgeweld, maar niet hebben geleid tot blijvende invaliditeit. De aanvraag op grond van de Wuv is, voor zover hier van belang, afgewezen wat betreft de gevraagde voorziening voor medicijnen in verband met appellants prostaatklachten. Daartoe is overwogen dat de prostaatklachten niet in verband staan met de vervolging van appellant, maar door andere oorzaken zijn ontstaan.
1.3.
Bij de bestreden besluiten heeft verweerder de bezwaren van appellant ongegrond verklaard.
2.
De Raad komt tot de volgende beoordeling.
Wubo (bestreden besluit 1)
2.1.
Van blijvende psychische invaliditeit in de zin van de Wubo acht verweerder sprake indien - voor zover hier van belang - een betrokkene als gevolg van de psychische klachten beperkingen heeft in minstens twee van de vier rubrieken die de American Medical Association (AMA) kent, te weten “dagelijkse activiteiten”, “sociaal functioneren”, “concentratie, doorzettingsvermogen en tempo” en “aanpassing aan stressvolle omstandigheden”. De Raad heeft in vaste rechtspraak deze door verweerder gehanteerde maatstaf aanvaard (CRvB 23 augustus 2012, LJN BX5545).
2.2.1.
Verweerder heeft de aanvraag van appellant om advies voorgelegd aan zijn geneeskundig adviseur, de arts A.M. Ohlenschlager. Deze is op grond van de bevindingen tijdens een door haar afgelegd huisbezoek en van de radioloog verkregen inlichtingen tot de conclusie gekomen dat er geen sprake is van psychisch en/of lichamelijk letsel ten gevolge van oorlogservaringen, dat heeft geleid tot blijvende invaliditeit.
2.2.2.
Verweerder heeft het bezwaar van appellant om advies voorgelegd aan een andere geneeskundig adviseur, de arts R.J. Roelofs. Deze heeft, mede op basis van ter beschikking gekomen informatie van de huisarts, KNO-arts en longarts, aangegeven dat het onderzoek van Ohlenschlager zorgvuldig is geweest en haar conclusie onderschreven.
2.3.1.
De Raad acht de aan bestreden besluit 1 ten grondslag gelegde zienswijze van verweerder op grond van deze advisering deugdelijk voorbereid en voldoende gemotiveerd. Hij tekent hierbij aan dat als de medische situatie van een betrokkene duidelijk is, zoals in het geval van appellant, geen lichamelijk onderzoek behoeft te worden gedaan. In de beschikbare medische gegevens heeft de Raad geen aanknopingspunten gevonden om te twijfelen aan de juistheid van het standpunt dat verweerder, in het voetspoor van zijn geneeskundig adviseurs, heeft ingenomen. Appellant kan dan ook niet worden gevolgd in zijn beroepsgrond dat sprake zou zijn geweest van een onzorgvuldig onderzoek.
2.3.2.
Wat betreft de prostaatklachten, glaucoom, status na liesbreuk en rugklachten verdient opmerking dat ook de huisarts van appellant uitdrukkelijk te kennen heeft gegeven dat deze klachten niet in causaal verband staan met appellants oorlogsverleden.
2.4.1.
Appellant heeft benadrukt dat zijn longklachten en luchtwegproblemen wel degelijk in verband staan met het door hem meegemaakte oorlogsgeweld. Appellant heeft in dit verband gesteld dat de barre vlucht naar Zwitserland hem, als vijftien maanden oude baby, chronisch ziek heeft gemaakt. Ter onderbouwing van zijn standpunt heeft appellant een dagboek van zijn vader en een (getuigen)verklaring van zijn oudere zus in het geding gebracht. Appellant heeft erop gewezen dat zijn zus onder meer heeft verklaard dat haar broertje op de vlucht “vreselijk ging hoesten”.
2.4.2.
De Raad stelt vast dat er geen objectieve (medische) gegevens voorhanden zijn die kunnen bevestigen dat de longklachten en luchtwegproblemen van appellant in verband staan met het door hem meegemaakte oorlogsgeweld. Hetgeen door de geneeskundig adviseurs is opgemerkt over de constitutionele aard van de aandoening is evenmin op grond van medische argumenten weerlegd. Onder die omstandigheden kan geen doorslaggevende betekenis worden gehecht aan de verklaring van de zus van appellant. Verweerder heeft in het verweerschrift over deze verklaring opgemerkt dat het opvallend is dat in het, gedetailleerde, dagboek van de vader van appellant niets is vermeld over longklachten van appellant, maar alleen over verschijnselen van ondervoeding. Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat een groter gewicht kan worden toegekend aan het dagboek van de vader dan aan de verklaring van de zus van appellant. Daarbij is in aanmerking genomen dat de verklaring van de zus bijna 70 jaar na de gebeurtenissen is opgesteld en dat daarbij is geput uit het geheugen van een destijds achtjarig kind, terwijl het dagboek van de vader vlak na de gebeurtenissen is opgetekend door een volwassene. De Raad onderschrijft dit standpunt van verweerder.
2.5.
Nu appellant, wat zijn psychische klachten betreft, slechts in aanmerking te nemen beperkingen had in één van de vier aan de AMA ontleende rubrieken, is aan de eisen van het onder 2.1 omschreven beleid niet voldaan. Er zijn geen bijzondere omstandigheden naar voren gekomen op grond waarvan verweerder niet onverkort aan dit beleid had mogen vasthouden.
2.6.
Het bestreden besluit 1 houdt dus in rechte stand. Het daartegen gerichte beroep moet ongegrond worden verklaard.
Wuv (bestreden besluit 2)
3.1.
De Raad overweegt ambtshalve het volgende.
3.2.
Ingevolge artikel 6:7 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift 6 weken. Ingevolge artikel 6:11 van de Awb blijft ten aanzien van een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift niet-ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest.
3.3.
De Raad stelt vast dat appellant niet binnen de bezwaartermijn van zes weken (afzonderlijk) bezwaar heeft gemaakt tegen het besluit van 3 maart 2010 inzake de Wuv. Het tegen het besluit van 3 maart 2010 inzake de Wubo ingediende bezwaarschrift van 19 april 2010 is, blijkens de adressering (die is gericht aan de voormalige Raadskamer WUBO van de PUR), het vermelde correspondentienummer (alleen het specifieke correspondentienummer voor de Wubo is vermeld) en kenmerk, alleen gericht tegen het besluit van 3 maart 2010 inzake de Wubo. Het bezwaarschrift spreekt ook slechts van een beschikking (enkelvoud) als object van het geschil. Pas uit het aanvullend bezwaarschrift van 30 augustus 2010, dat is ingediend (ruim) buiten de bezwaartermijn, valt op te maken dat appellant (ook) wenste op te komen tegen het besluit van 3 maart 2010 inzake de Wuv.
3.4.
In de namens appellant aangevoerde omstandigheden ziet de Raad geen aanleiding om aan te nemen dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding, als bedoeld in artikel 6:11 Awb. Dat tegen het besluit van 3 maart 2010 inzake de Wuv wel degelijk een afzonderlijk (pro forma) bezwaar is ingediend heeft appellant niet aannemelijk gemaakt. Ditzelfde geldt voor de door appellant geopperde mogelijkheid dat het betreffende bezwaarformulier tijdens de verhuizing van de PUR is zoek geraakt.
3.5.
Uit rechtsoverweging 3.1 tot en met 3.4 volgt dat het beroep tegen het bestreden besluit 2 gegrond moet worden verklaard en het bestreden besluit 2 moet worden vernietigd. Met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, van de Awb zal de Raad doen wat verweerder had behoren te doen en bezwaar tegen het besluit van 3 maart 2010 inzake de Wuv alsnog niet-ontvankelijk verklaren wegens niet-verschoonbare termijnoverschrijding.
3.6.
Er is aanleiding om verweerder te veroordelen in de proceskosten van appellant in beroep. Deze vergoeding wordt vastgesteld op € 944,- aan kosten van rechtsbijstand.
BESLISSING
De Centrale Raad van Beroep
- verklaart het beroep tegen het besluit van 2 september 2011 inzake de Wubo (bestreden
besluit 1) ongegrond;
- verklaart het beroep tegen het besluit van 2 september 2011 inzake de Wuv (bestreden
besluit 2) gegrond en vernietigt dat besluit;
- verklaart het bezwaar tegen het besluit van 3 maart 2010 inzake de Wuv niet-ontvankelijk en
bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit van 2 september
2011 inzake de Wuv (bestreden besluit 2);
- bepaalt dat verweerder aan appellant het door hem betaalde griffierecht ten bedrage van
€ 35,- vergoedt;
- veroordeelt verweerder in de kosten van appellant tot een bedrag van € 944,-.
Deze uitspraak is gedaan door A. Beuker-Tilstra als voorzitter en R. Kooper en
G.F. Walgemoed als leden, in tegenwoordigheid van J.T.P. Pot als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 4 juli 2013.
(getekend) A. Beuker-Tilstra
(getekend) J.T.P. Pot