ECLI:NL:CRVB:2006:AY7835

• Datum uitspraak: 24 augustus 2006
• Publicatiedatum: 5 april 2013
• Zaaknummer: 04/3 WAO
• Instantie: Centrale Raad van Beroep
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht; Socialezekerheidsrecht
• Procedures: Hoger beroep
• Rechters: G. van der Wiel
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Hoger beroep inzake dagloonvaststelling onder de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering

In deze zaak gaat het om een hoger beroep van appellant tegen de uitspraak van de rechtbank Maastricht van 16 december 2003, waarin het beroep ongegrond werd verklaard. Appellant had eerder een uitkering op basis van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) ontvangen, waarbij zijn WAO-dagloon was vastgesteld op f 148,25. Dit bedrag werd later door het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv) verlaagd naar € 69,03, waarbij rekening werd gehouden met een reiskostenvergoeding. Appellant heeft bezwaar gemaakt tegen deze verlaging en voerde aan dat er extra reisdagen, vakantiedagen en verschillende toeslagen in aanmerking genomen moesten worden.

De Centrale Raad van Beroep heeft op 24 augustus 2006 uitspraak gedaan in deze zaak. De Raad overweegt dat het Uwv bevoegd is om terug te komen op eerder genomen besluiten die in rechte onaantastbaar zijn geworden, maar dat appellant moet aantonen waarom deze besluiten niet juist zijn. De Raad onderschrijft de overwegingen van de rechtbank met betrekking tot de extra reisdagen en stelt dat het maandloon van een werknemer niet verandert door het feit dat hij minder dagen werkt dan zijn collega's. Tevens heeft appellant niet aangetoond dat hij recht had op de door hem geclaimde CAO-toeslag en andere toeslagen. Daarom wordt het hoger beroep afgewezen en de eerdere uitspraak bevestigd. Er zijn geen termen voor een proceskostenveroordeling.

De uitspraak is gedaan door G. van der Wiel, in tegenwoordigheid van griffier C.M.T. Kruls, en is openbaar uitgesproken op dezelfde datum.

Uitspraak

04/3 WAO

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

[appellant], wonende te [woonplaats] (hierna: appellant),

tegen de uitspraak van de rechtbank Maastricht van 16 december 2003, kenmerk 03/33 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen

appellant

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: het Uwv)

Datum uitspraak: 24 augustus 2006.

I. PROCESVERLOOP

Namens appellant heeft mr. P.H.A. Brauer, advocaat te Heerlen, hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 13 juli 2006. Namens appellant is verschenen mr. Brauer, voornoemd, en gedaagde heeft zich doen vertegenwoordigen door F.P.L. Smeets, werkzaam bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen.

II. OVERWEGINGEN

Voor een uitgebreidere weergave van de in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden wordt verwezen naar de aangevallen uitspraak. De Raad volstaat thans met het volgende.

Appellant werkte laatstelijk bij Volvo Car B.V. te Born. Bij besluit van 14 augustus 1988 heeft het Uwv met ingang van 14 april 1988 aan appellant een uitkering ingevolge de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) toegekend, waarbij het WAO-dagloon is vastgesteld op f 148,25. In dit besluit heeft appellant berust.

Bij besluit van 16 oktober 2002 heeft het Uwv het WAO-dagloon van appellant per 14 april 1988 verhoogd tot € 69,03. Hierbij is rekening gehouden met een reiskostenvergoeding ad f 1008,-- per jaar. In bezwaar heeft appellant onder meer aangevoerd dat rekening moet worden gehouden met zes extra reisdagen, exra vakantiedagen, toeslagen als TIN-toeslag, CAO-toeslag, vuilwerktoeslag, overuren pensionkostentoeslag en vakantietoeslag over de reiskostenvergoeding. Bij het bestreden besluit van 6 december 2002 is het bezwaar ongegrond verklaard.

De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard.

In hoger beroep heeft appellant gehandhaafd zijn standpunt ten aanzien van de extra reisdagen, de CAO-toeslag en de overige toeslagen.

De Raad overweegt als volgt.

Het Uwv is teruggekomen van het besluit van 14 augustus 1988.

Zoals de Raad heeft overwogen in zijn uitspraak van 14 juli 2005 (LJN: AU0008) is het terugkomen van besluiten die in rechte onaantastbaar zijn geworden een bevoegdheid en kan de wijze waarop van die bevoegdheid gebruik wordt gemaakt door de rechter slechts terughoudend worden beoordeeld. Een toetsing ten volle zou zich niet verdragen met de dwingendrechtelijk voorgeschreven termijn(en) voor het instellen van rechtsmiddelen in het bestuursrecht. Daarnaast brengt het feit dat wordt verzocht terug te komen van een in rechte onaantastbaar geworden besluit met zich dat het aan appellant is aan te geven waarom de eerdere besluiten niet juist zouden zijn en van zijn stellingen -uiterlijk in de bezwaarfase- het nodige bewijs te leveren. Op na het besluit op bezwaar aangevoerde nieuwe stellingen kan geen acht worden geslagen, hiermee heeft het Uwv bij het nemen van het besluit op bezwaar immers geen rekening kunnen houden.

Hetgeen de rechtbank heeft overwogen met betrekking tot de zes extra reisdagen wordt door de Raad ten volle onderschreven. Het door een werknemer verdiende vaste maandloon ondergaat geen wijziging door het feit dat hij zes dagen per jaar minder hoeft te werken dan sommige collega’s. Het uit de dienstbetrekking genoten financiële voordeel wordt daardoor niet groter.

Ten aanzien van de CAO-toeslag en de overige door appellant geclaimde toeslagen overweegt de Raad dat appellant niet heeft aangetoond dat hij in de referteperiode een dergelijke toeslag heeft ontvangen.

Het voorgaande betekent dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak moeten worden bevestigd.

Voor een proceskostenveroordeling acht de Raad geen termen aanwezig.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep;

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door G. van der Wiel. De beslissing is, in tegenwoordigheid van C.M.T. Kruls als griffier, uitgesproken in het openbaar op 24 augustus 2006.

(get.) G. van der Wiel.

(get.) C.M.T. Kruls.

PR/170806