Uitspraak
College van Beroep voor het bedrijfsleven
AWB 07/302, 07/303 en 07/305 t/m 07/308 13 december 2007
18400
Uitspraak in de zaak van:
1. Intergas Netbeheer B.V., te Oosterhout,
2. Obragas Net B.V., te Helmond,
3. B.V. Netbeheer Haarlemmermeer, te Hoofddorp, appellanten,
gemachtigde: mr. M. de Rijke, advocaat te Den Haag,
tegen
de Raad van Bestuur van de Nederlandse Mededingingsautoriteit, verweerder,
gemachtigde: mr. drs. E.T.W.M. van Leeuwen, werkzaam bij verweerder.
1. Het procesverloop
Verweerder heeft bij besluiten van 2 september 2005 voor regionale gasnetbeheerders zoals appellanten, voor de periode 2005 –2007 de korting ter bevordering van de doelmatige bedrijfsvoering ingevolge artikel 81a, eerste lid, van de Gaswet vastgesteld.
Bij brieven van 13 oktober 2005 hebben appellante sub 1 afzonderlijk en appellanten sub 2 en 3 gezamenlijk bezwaar gemaakt tegen de voor hun onderneming vastgestelde kortingen.
Op 15 november 2005 hebben appellanten de gronden van hun bezwaar ingediend.
Verweerder heeft bij afzonderlijke besluiten van 23 november 2005 voor appellanten de maximum transporttarieven gas voor het jaar 2006 vastgesteld.
Bij brieven van 22 en 23 december 2005 hebben appellante sub 1 afzonderlijk en appellanten sub 2 en 3 gezamenlijk bezwaar gemaakt tegen dat besluit, waarbij voor de gronden is verwezen naar de gronden van het beroep dat bij het College was ingediend tegen verweerders methodebesluit van 31 augustus 2005 en van de bezwaren, ingediend tegen de besluiten van 2 september 2005 en het besluit tot vaststelling van de rekenvolumina.
Op 31 juli 2006 hebben appellanten ieder voor zich bij het College beroep ingesteld tegen het uitblijven van een beslissing op hun bezwaarschriften.
Bij uitspraken van 12 januari 2007 heeft het College, met toepassing van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), deze beroepen gegrond verklaard en verweerder opgedragen binnen tien weken na verzending van de uitspraken te beslissen op de beroepen van appellanten.
Bij besluiten van 23 maart 2007 heeft verweerder de bezwaren van appellanten niet-ontvankelijk verklaard.
Tegen deze besluiten hebben appellanten bij brief van 3 mei 2007, bij het College op dezelfde dag per fax binnengekomen, beroep ingesteld.
Bij brief van 8 augustus 2007 heeft verweerder een verweerschrift ingediend.
Op 1 november 2007 heeft het onderzoek ter zitting plaatsgehad, waarbij de gemachtigden zijn verschenen en het woord hebben gevoerd.
2. De beoordeling van het geschil
2.1 De Gaswet bepaalt dat verweerder jaarlijks de tarieven vaststelt die een regionale netbeheerder ten hoogste zal berekenen voor het transport van gas dat wordt geleverd aan afnemers en voor de aan het transport ondersteunende diensten. Hiertoe stelt verweerder onder meer voor iedere netbeheerder afzonderlijk voor een periode van drie tot vijf jaren, een korting ter bevordering van de doelmatige bedrijfsvoering vast, de zogenoemde x-factor. Daaraan voorafgaand stelt verweerder door middel van een zogenoemd methodebesluit, de methode vast volgens welke de x-factor en het rekenvolume van de tariefdragers worden vastgesteld.
Verweerder heeft bij besluit van 31 augustus 2005 de methode (gewijzigd) vastgesteld voor de reguleringsperiode van 1 januari 2005 tot en met 31 december 2007. Appellanten sub 2 en 3 hebben bij het College beroep ingesteld tegen dit besluit.
Vervolgens heeft verweerder met toepassing van deze methode bij de besluiten van
2 september 2005 de x-factor voor de regionale netbeheerders en bij besluiten van
23 november 2005 de tarieven vastgesteld.
2.2 Verweerder heeft geoordeeld dat de gronden die appellanten ter onderbouwing van hun bezwaren tegen de besluiten van 2 september en 23 november 2005 hebben aangevoerd, materieel betrekking hebben op het methodebesluit en heeft daarom deze bezwaren niet-ontvankelijk verklaard in verband met het ontbreken van gronden.
2.3 Appellanten hebben zich gemotiveerd gekeerd tegen de besluiten tot niet-ontvankelijk¬verklaring.
2.4 Ingevolge artikel 6:5, eerste lid, aanhef en onder d, Awb bevat het bezwaar de gronden van het bezwaar. Artikel 6:6, aanhef en onder a, Awb bepaalt dat het bezwaar niet-ontvankelijk kan worden verklaard, indien niet is voldaan aan artikel 6:5.
Beoordeeld dient te worden of verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat appellanten de gronden van hun bezwaar niet hebben vermeld. Hiertoe wordt het volgende overwogen.
Appellanten hebben in hun (aanvullende) bezwaarschriften bezwaren geformuleerd tegen de besluiten waartegen zij zijn opgekomen, deels door verwijzing naar andere stukken. Zij hebben hiermee aangegeven waarom naar hun mening de besluiten van 2 september 2005 en 23 november 2005 niet in stand dienden te blijven. Aldus zijn gronden van bezwaar vermeld, die zich richten tegen deze besluiten. Dat deze gronden overeenkomen met gronden, aangevoerd in bezwaren tegen het methodebesluit van 31 augustus 2005, maakt dit niet anders. De aard van de bezwaargronden is niet bepalend voor de ontvankelijkheid van de bezwaren. Verweerder had dan ook op deze bezwaren dienen te beslissen en heeft deze ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. De beroepen zijn derhalve gegrond en de bestreden besluiten dienen te worden vernietigd.
2.5 Het College ziet aanleiding om toepassing te geven aan artikel 8:72, vierde lid, Awb.
Bij uitspraak van heden heeft het College de tegen het methodebesluit van 31 augustus 2005 ingestelde beroepen ongegrond verklaard. Appellanten hebben ter zitting desgevraagd onderkend, dat het oordeel van het College over het methodebesluit bepalend is voor de vraag of hun bezwaren tegen de besluiten van 2 september 2005 en 23 november 2005 gegrond of ongegrond zijn. Ongegrondverklaring van het beroep tegen het methodebesluit brengt met zich, dat ook alle tegen de de besluiten van 2 september 2005 en 23 november 2005 aangevoerde bezwaren ongegrond zijn, aldus appellanten. Partijen hebben ter zitting aangegeven dat het hun voorkeur geniet dat het College in dat geval ter finale beslechting van het geschil toepassing zou geven aan artikel 8:72, vierde lid, Awb.
Het College zal dan ook met toepassing van voornoemd artikel de bezwaren van appellanten tegen de besluiten van 2 september 2005 en 23 november 2005 alsnog ongegrond verklaren. Daarnaast zal worden bepaald dat deze uitspraak in de plaats treedt van de bestreden besluiten van 23 maart 2007.
2.6 Het College acht ten slotte termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling. Met toepassing van het Besluit proceskosten bestuursrecht worden de kosten van appellanten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 644,-- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen per zitting met wegingsfactor 1, € 322,-- per punt). Daarbij is mede in aanmerking genomen dat sprake is van samenhangende zaken in de zin van artikel 2 van genoemd Besluit.
3. De beslissing
Het College:
- verklaart de beroepen gegrond;
- vernietigt de bestreden besluiten;
- verklaart de bezwaren van appellanten alsnog ongegrond;
- bepaalt dat deze uitspraak in de plaats treedt van de vernietigde besluiten van 23 maart 2007;
- veroordeelt de NMa in de proceskosten van appellant tot een bedrag van € 644,-- (zegge: zeshonderdenvierenveertig euro),
onder aanwijzing van de Staat der Nederlanden die deze kosten moet vergoeden;
- bepaalt dat de Staat der Nederlanden het door elk der appellanten betaalde griffierecht ten bedrage van € 285,--
(zegge: tweehonderdvijfentachtig euro) aan hen vergoedt.
Aldus gewezen door mr. C.J. Borman, mr. H.A.B. van Dorst-Tatomir en mr. D. Roemers, in tegenwoordigheid van mr. R. Meijer als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 13 december 2007.
w.g. C.J. Borman w.g. R. Meijer