ECLI:NL:CBB:2003:AI0373

• Datum uitspraak: 15 juli 2003
• Publicatiedatum: 4 april 2013
• Zaaknummer: AWB 02/1302
• Instantie: College van Beroep voor het bedrijfsleven
• Type: Uitspraak
• Rechtsgebied: Bestuursrecht
• Procedures: Eerste en enige aanleg
• Rechters: J.A. Hagen
• Vindplaatsen: Rechtspraak.nl

AI samenvatting door Lexboost • Automatisch gegenereerd

Beroep tegen niet-ontvankelijk verklaring bezwaar varkenshouderij

Op 26 juni 2002 ontving het College van Beroep voor het bedrijfsleven een beroepschrift van appellante tegen een besluit van 16 mei 2002 van verweerder. Dit besluit verklaarde het bezwaar van appellante tegen een eerder besluit van 28 november 2000 niet-ontvankelijk. Het betreft de toepassing van artikel 9 van het Besluit hardheidsgevallen herstructurering varkenshouderij (Bhv). Op 28 augustus 2002 trok verweerder het besluit van 16 mei 2002 in en nam een nieuw besluit, waarbij het bezwaar van appellante ongegrond werd verklaard. Het College ontving op 22 november 2002 een verweerschrift van verweerder. De behandeling van het beroep vond plaats op 24 juni 2003, waarbij de gemachtigde van verweerder aanwezig was, maar appellante niet.

Het College beoordeelt het beroep en stelt vast dat het beroep tegen het besluit van 16 mei 2002 op grond van artikel 6:19, eerste lid, juncto artikel 6:18 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) geacht wordt mede gericht te zijn tegen het besluit van 28 augustus 2002. Het College concludeert dat appellante geen belang meer heeft bij de toetsing van het ingetrokken besluit van 16 mei 2002 en verklaart het beroep tegen dat besluit niet-ontvankelijk.

Het Bhv, dat is gebaseerd op artikel 25 van de Wet herstructurering varkenshouderij (Whv), stelt dat bij algemene maatregel van bestuur regels kunnen worden gesteld voor gevallen waarbij de bepaling van de hoogte van het varkensrecht leidt tot onbillijkheden. Artikel 9 van het Bhv stelt dat het varkensrecht kan worden vergroot, maar deze vergroting blijft achterwege indien deze minder dan tien procent bedraagt. Het College stelt vast dat in het geval van appellante sprake is van een vergroting van minder dan tien procent. De stelling van appellante dat de uitbreiding bij afronding wel op tien procent zou uitkomen, wordt niet onderbouwd en kan niet leiden tot gegrondverklaring van het beroep.

Het College concludeert dat verweerder artikel 9 Bhv correct heeft toegepast en dat er geen strijd is met hogere regelgeving of fundamentele rechtsbeginselen. Het beroep tegen het besluit van 28 augustus 2002 wordt ongegrond verklaard. Er zijn geen termen voor een proceskostenveroordeling. De beslissing van het College is dat het beroep tegen het besluit van 16 mei 2002 niet-ontvankelijk wordt verklaard en het beroep tegen het besluit van 28 augustus 2002 ongegrond wordt verklaard.

Uitspraak

College van Beroep voor het bedrijfsleven

(vijfde enkelvoudige kamer)

No.AWB 02/1302 15 juli 2003

16500 Wet herstructurering varkenshouderij

Uitspraak in de zaak van:

maatschap A, te X, appellante,

tegen

de Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, verweerder,

gemachtigde: mr. N.G. van Breukelen, werkzaam bij Bureau Heffingen te Assen.

1. De procedure

Op 26 juni 2002 heeft het College van appellante een beroepschrift ontvangen, waarbij beroep wordt ingesteld tegen een besluit van 16 mei 2002 van verweerder. Bij dat besluit is niet-ontvankelijk verklaard het bezwaar van appellante tegen het besluit van 28 november 2000 van verweerder, waarbij verweerder appellante heeft bericht dat zij niet in aanmerking komt voor toepassing van artikel 9 van het Besluit hardheidsgevallen herstructurering varkenshouderij (hierna: Bhv).

Op 28 augustus 2002 heeft verweerder zijn besluit van 16 mei 2002 ingetrokken en een nieuw besluit genomen, waarbij het bezwaar van appellante tegen het besluit van 28 november 2000 ongegrond is verklaard.

Op 22 november 2002 heeft het College van verweerder een verweerschrift ontvangen.

Het College heeft het beroep behandeld ter zitting van 24 juni 2003. Aldaar waren aanwezig de gemachtigde van verweerder en mr. M. Kouprie, beiden werkzaam bij Bureau Heffingen te Assen. Appellante heeft zich ter zitting niet doen vertegenwoordigen.

2. De beoordeling van het beroep

2.1 Het beroep tegen het besluit van 16 mei 2002 wordt op grond van artikel 6:19, eerste lid, juncto artikel 6:18 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) geacht mede te zijn gericht tegen het besluit van 28 augustus 2002.

Gesteld noch gebleken is dat appellante nog belang heeft bij rechterlijke toetsing van het ingetrokken besluit van 16 mei 2002. Gelet hierop zal het College het beroep tegen dat besluit niet-ontvankelijk verklaren.

2.2 Het Bhv is onder meer gebaseerd op artikel 25 van de Wet herstrusturering varkenshouderij (hierna: Whv). Ingevolge dat artikel kunnen bij algemene maatregel van bestuur, voor bepaalde groepen van gevallen waarbij de bepaling van de hoogte van het varkensrecht of fokzeugenrecht overeenkomstig hoofdstuk II en artikel 24 Whv leidt tot onbillijkheden van overwegende aard, regels worden gesteld omtrent een van hoofdstuk II en artikel 24 Whv afwijkende bepaling van de hoogte van deze rechten.

2.3 Ingevolge artikel 9 Bhv kan het varkensrecht naar aanleiding van een daartoe strekkende melding worden vergroot. Deze vergroting blijft ingevolge artikel 9, zesde lid, Bhv achterwege indien de vergroting minder dan tien procent van het overeenkomstig hoofdstuk II, uitgezonderd artikel 14, en artikel 24 zou zijn.

Blijkens de toelichting op het Bhv wordt met het opnemen van de drempel van tien procent beoogd onderscheid te maken tussen enerzijds varkenshouders die na 1992 maar vóór 10 juli 1997 substantiële investeringen hebben gepleegd met het oog op uitbreiding van hun productie en anderzijds varkenshouders die, naar het oordeel van de besluitgever, in diezelfde periode (slechts) marginale investeringen hebben gepleegd. In de eerste groep van gevallen leidt onverkorte toepassing van de Whv volgens de besluitgever tot een onbillijkheid van overwegende aard, in de tweede groep van gevallen niet.

2.4 Tussen partijen is niet in geschil en ook voor het College staat vast dat in het geval van appellante sprake is van een vergroting van minder dan tien procent. Appellante heeft nog wel gesteld dat de uitbreiding bij afronding wel zou uitkomen op tien procent, maar afgezien van het feit dat appellante deze stelling niet nader heeft onderbouwd, kan zij niet tot gegrondverklaring van het beroep leiden, omdat de drempel zonder afrondingen moet worden toegepast.

Het College ziet geen plaats voor het oordeel dat verweerder artikel 9 Bhv in het bestreden besluit ten onrechte heeft toegepast. Dat deze bepaling onverbindend zou zijn wegens strijd met hetzij hogere regelgeving, in het bijzonder de Whv, hetzij ongeschreven fundamentele rechtsbeginselen is gesteld noch gebleken.

Met betrekking tot de stelling van appellante dat het stellen van meerbedoelde voorwaarde onrechtvaardig is, overweegt het College dat het de rechter op grond van artikel 11 van de Wet algemene bepalingen niet is toegestaan de innerlijke waarde of billijkheid van een algemeen verbindend voorschrift als artikel 9 Bhv te beoordelen. Bovendien kan tegen artikel 9 Bhv als zodanig ingevolge artikel 8:2, aanhef en onder a, Awb geen beroep bij de bestuursrechter worden ingesteld.

2.5 Het vorenstaande leidt tot de slotsom dat het beroep tegen het besluit van 28 augustus 2002 ongegrond moet worden verklaard.

Het College acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling met toepassing van artikel 8:75 Awb.

3. De beslissing

Het College:

- verklaart het beroep tegen het besluit van 16 mei 2002 niet-ontvankelijk;

- verklaart het beroep tegen het besluit van 28 augustus 2002 ongegrond.

Aldus gewezen door mr. J.A. Hagen, in tegenwoordigheid van mr. B. van Velzen, als griffier, en uitgesproken in het openbaar op 15 juli 2003.

w.g. J.A. Hagen w.g. B. van Velzen